هڪ تير ڪرشن جي سيني ۾ لڳيو ۽ پنن تائين هليو ويو
تير رت سان ڀرجي ويو ۽ سندس عضون مان رت وهي ڏسي ڪرشن کي سخت ڪاوڙ آئي.
سندس عڪس جي اعليٰ شاعر يش ڪوي به هن طرح چيو آهي ته:
هي تماشو ظاهر ٿئي ٿو جهڙوڪ گرود، پکين جو بادشاهه، وڏي نانگ ٽشڪ جي پٽ کي نگلڻ. 1092.
وڏي ڪاوڙ ۾ ڪرشن ڪمان جي تار تي تير کي سخت ڪيو ۽ گج سنگهه ڏانهن روانو ڪيو.
گج سنگهه زمين تي ائين ڪري پيو، ڄڻ ڪنهن نانگ هن کي ڪٽجي ويو هجي
هري سنگهه، جيڪو اتي بيٺو هو، (منهنجو مقصد) هن ڏانهن هو (پر) هن جي حالت ڏسي، ڀڄي ويو.
هري سنگهه، جيڪو هن جي ڀرسان بيٺو هو، هن جي حالت ڏسي، هير وانگر ڀڄي ويو، هڪ شينهن جي شڪل ڏسي.
جڏهن هري سنگهه جنگ جي ميدان مان ڀڄي ويو، تڏهن رن سنگهه وري سخت ڪاوڙ ۾ اڀريو
هن پنهنجي طاقت جو استعمال ڪندي تير ۽ ڪمان کي هٿ ۾ رکيو ۽ جنگ ڪرڻ لڳو
ان کان پوء هن بيابان ۾ سري ڪرشن کي چيلينج ڪيو ۽ چيو ته:
هن ڪرشن کي ميدان ۾ چيلنج ڪندي چيو، ”هاڻي ٿوري دير لاءِ رڪ، ڪيڏانهن وڃين ٿو؟ تون موت جي هٿ ۾ پئجي ويو آهين. ���1094.
جڏهن رن سنگهه اهي لفظ چيا، تڏهن هري سنگهه مرڪيو
هو به ڪرشن سان وڙهڻ لاءِ اڳتي آيو ۽ پوئتي نه هٽيو
ناراض ٿي، هن شري ڪرشن کي چيو ته (توکي) مون انهن علامتن مان سڃاڻي ورتو آهي.
هن ڪاوڙ ۾ ڪرشن کي مخاطب ٿيندي چيو، ”جيڪو مون سان وڙهندو آهي، ان کي موت جي هٿان ڦاسي پيو سمجهو.
هن جون ڳالهيون ٻڌي ڪرشن پنهنجي ڪمان کي هٿ ۾ کنيو
هن جو وڏو جسم ڏسي ۽ پنهنجي تير کي هن جي مٿي تي نشانو بڻائي، هن کي هٽائي ڇڏيو
هن جي تير جي وار سان هري سنگهه جو مٿو چٽ ٿي ويو ۽ سندس ٽنگ بيٺي رهي
هن جي جسم تي رت جي لاليءَ مان ائين محسوس ٿي رهيو هو ته سميرو جبل تي سندس مٿي جو سج لهي ويو آهي ۽ وري صبح جو ڳاڙهي رنگ پکڙجي رهيو آهي.
جڏهن ڪرشن هري سنگهه کي ماريو، تڏهن رن سنگهه مٿس اچي بيٺو
هن پنهنجي هٿيارن تير، تلوارون، گدا وغيره هٿ ڪري هڪ خوفناڪ جنگ وڙهي.
(سندس) بدن تي سينگاريل دستار ڏسي، شاعر اهڙي طرح تلاوت ڪئي.
هن جا عضوا هٿ سان سينگاريل ڏسي، شاعر چوي ٿو ته هن کي لڳي ٿو ته هڪ نشي ۾ لت پت هاٿي، ڪاوڙ ۾، شينهن تي ڪري پيو.
هو آيو ۽ ڪرشن سان وڙهيو ۽ هڪ قدم به نه هٽيو
پوءِ هن پنهنجي گدلي هٿ ۾ کنئي ۽ ڪرشن جي جسم تي پنهنجا وار ڪرڻ لڳو
شري ڪرشن هن کي ڏٺو ته هو رودا رس ۾ تمام گهڻو غرق ٿي ويو آهي.
اهو سڀ ڪجهه ڏسي ڪرشن کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي، هن پنهنجي ابرو کي جهليو ۽ پنهنجي هٿ ۾ ڊسڪس کڻي هن کي زمين تي ڪري ڇڏيو.1098.
پوءِ رن سنگهه ڀلو کڻي سري ڪرشن کي مارڻ ويو.
ساڳئي وقت، رن سنگهه، پنهنجي خطري کي هٿ ۾ وٺي، هن کي مارڻ لاء، يهود جي هيرو ڪرشن کي ڌڪ ڏنو.
اهو اوچتو ڪرشن کي ڌڪ لڳو ۽ سندس ساڄو هٿ ڦاڙي، ٻئي پاسي ۾ داخل ٿي ويو
ڪرشن جي جسم کي ڇهڻ سان اهو ظاهر ٿيو ڄڻ هڪ عورت نانگ اونهاري جي موسم ۾ چندن جي وڻ کي ٽيڪ ڏئي رهي آهي. 1099.
ڪرشن پنهنجي هٿ مان ساڳيو خنجر ڪڍي، دشمن کي مارڻ لاءِ ان کي حرڪت ۾ رکيو
اهو تيرن جي ڪڪرن جي اندر روشنيءَ وانگر ٿيو ۽ هڪ اڏامندڙ سوان وانگر ظاهر ٿيو
اهو رن سنگهه جي جسم تي ڌڪ لڳو ۽ سندس سينه ڦاٽي پئي
اهو لڳي ٿو Durga، steeped رت ۾، وڃي ٿو مارڻ Shumbh ۽ Nishumbh.1100.
جڏهن رن ڀوميءَ ۾ رن سنگهه کي ڀوڳ سان ماريو ويو، تڏهن دين سنگهه ڪاوڙ ۾ هليو ويو.
جڏهن رن سنگهه کي خنجر سان ماريو ويو، تڏهن دين سنگهه ڪاوڙ ۾ ڀڄي ويو ۽ پنهنجي ڀوڳ هٿ ۾ کڻي سفيد رڙ ڪندي ڪرشن کي ڌڪ هنيو.
شري ڪرشن (ڀلا) کي ايندي ڏسي، پنهنجي تلوار ڪڍي ۽ ان کي ٻه ٽڪرا ڪري پري اڇلائي ڇڏيائين.
هن کي ايندي ڏسي ڪرشن پنهنجي تلوار ڪڍي ۽ پنهنجي ڌڪ سان دشمن کي ٻه اڌ ڪري ڇڏيا ۽ اهو تماشو ائين لڳو ڄڻ گروءَ ڪنهن وڏي نانگ کي ماري ڇڏيو هجي.
پاڻ کي زخمي ٿيڻ کان بچائي، ڪرشن تير ۽ ڪمان کنيو ۽ دشمن تي ڪري پيو
جنگ چار مبورات تائين وڙهندي رهي، جنهن ۾ نه دشمن مارجي ويو، نه ڪرشن زخمي ٿيو.
دشمن غصي ۾ ڪرشن تي تير اڇلايو ۽ ان پاسي کان ڪرشن به پنهنجو تير ڪڍي پنهنجو ڪمان ڪڍيو.
هو ڪرشن جي منهن ڏانهن ڏسڻ لڳو ۽ هن پاسي کان ڪرشن کيس ڏسي مسڪرائي ويو.
ڪرشن جي وڏي ويڙهاڪن مان هڪ پنهنجي تلوار پنهنجي هٿ ۾ ورتي ۽ دھن سنگهه تي ڪري پيو
اچڻ مهل ايترو زور سان رڙ ڪيائين، جو ائين محسوس ٿيو ته هاٿي شينهن کي خوفزده ڪري ڇڏيو آهي.
دولت سنگهه پنهنجي ڪمان ۽ تير کڻي پنهنجو مٿو زمين تي اڇلايو
اهو تماشو ائين پئي لڳو ڄڻ ڪو هرڻ اڻڄاڻائيءَ سان بوءَ جي وات ۾ ڪري پيو.