پوءِ هن ان کي پنهنجي هٿ سان کنيو ۽ وات ۾ وجهي ڇڏيو. 2.
مٿي پاڻي هو ۽ هيٺ زيور هئا.
پر ان (چوري جي) الزام کي ڪو به سمجهي نه سگهيو.
ڪيترن ئي ماڻهن کانئس پاڻي پيتو،
پر ڪو به فرق سمجهي نه سگهيو. 3.
راڻي به اهو برتن ڏٺو
۽ بادشاهه جي اکين مان به گذريو.
ڪنهن کي به ڪجهه سمجهه ۾ نه آيو.
(اهڙيءَ طرح هن) عورت جا زيور چوري ڪيا. 4.
329.6178.329.6178. 329.6178.329.6178.329.6178.329.6178. هلي ٿو
چوويهه:
ڏکڻ ۾ برهاوتي نالي هڪ شهر آهي.
اتي (ان هنڌ) بره سين نالي هڪ ڏاهو بادشاهه هو.
(سندس) گهر ۾ بره ديئي نالي هڪ عورت هئي.
جيڪا باهه جي شعلن وانگر آهي. 1.
چيو ويندو هو ته کيس هڪ ڌيءَ هئي جنهن جو نالو اسڪا (Dei) هو.
جنهن جي تصوير سج ۽ چنڊ سان مشابهت رکندڙ هئي.
هن جهڙي ٻي ڪا عورت ڪانه هئي.
اها عورت پاڻ جهڙي هئي. 2.
اهڙي ته سندس جسم جي خوبصورتي هئي
يعني ساچي ۽ پاربتي به (حسن ۾) هن جهڙي نه هئي.
هوءَ خوبصورتيءَ جي ڪري سڄي دنيا ۾ مشهور هئي.
(هوءَ) يڪشا ۽ گانڌارو به پيار ڪندي هئي. 3.
اتي ڪنچن سين نالي هڪ ديو رهندو هو.
(هو) ڏاڍو مضبوط، سهڻو ۽ تيز هو.
هن سڀني ڀوتن کي نشڪنٽڪ (مصيبت کان آزاد) ڪيو.
جيڪو هن جي سامهون مضبوط هو، ان کي قتل ڪيو. 4.
هو اڌ رات جو ان شهر ۾ ايندو هو
۽ هر روز هڪ انسان کائيندو.
هر ڪنهن جي ذهن ۾ پريشاني هئي.
(سڀ) عقلمند ويٺا ۽ سوچين. 5.
هي دانو تمام مضبوط آهي
جيڪو ڪيترن ئي ماڻهن کي ڏينهن رات کائي ٿو.
هو ڪنهن کان به نه ڊڄندو آهي
۽ هو پنهنجي ذهن ۾ بي خوفيءَ سان غور ڪندو آهي. 6.
ان شهر ۾ هڪ طوائف رهندي هئي.
جتي ڀوتار ملڪ جي ماڻهن کي کائي ويندا هئا.
اها عورت (طوائف) بادشاهه وٽ آئي
۽ بادشاهه جي حسن کي ڏسي، هوءَ متوجه ٿي وئي.
هن اهڙي ڳالهه بادشاهه سان ڪئي
ته جيڪڏھن مون کي پنھنجي محل ۾ رکين
پوءِ مان ديويءَ کي ماري ڇڏيندس
۽ هن شهر جا سڀ غم دور ڪندو. 8.
(بادشاهه جواب ڏنو ته) پوءِ مان توکي گهر وٺي ويندس.
اي عورت! جڏهن تون ديويءَ کي ماريندين
ملڪ ۽ سڀ ماڻهو خوشيءَ سان زندگي گذاريندا
۽ ماڻهن جي ذهنن جا سڀ ڏک دور ٿي ويندا. 9.
(انهيءَ عورت) اٺ سؤ زوردار ڦڙا گهريا