هاڻي ڪنس جي قتل جو بيان شروع ٿئي ٿو
سويا
جڏهن ٻنهي ڀائرن دشمنن کي ماري وڌو ته بادشاهه ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو
هن وڏي ڪاوڙ ۾ پنهنجي ويڙهاڪن کي چيو ته، ”هاڻي ٻنهي کي ماري ڇڏ.
یادون جو راجا (ڪرشن) ۽ سندس ڀاءُ، هڪ ٻئي جو هٿ پڪڙي بي خوف ٿي اتي بيٺا.
جيڪو به غضب ۾ اچي مٿن ڪري پيو، ان جاءِ تي ڪرشن ۽ بلرام مارجي ويا.850.
هاڻي، اسٽيج تان ٽپو ڏئي، ڪرشن پنهنجا پير ان جاءِ تي رکيا، جتي بادشاهه ڪنس ويٺو هو
ڪنس، ڪاوڙ ۾، پنهنجي ڍال کي قابو ڪري، پنهنجي تلوار ڪڍي ڪرشن تي هڪ ڌڪ هنيو.
ڪرشن ڀڄي ويو ۽ پاڻ کي هن سازش کان بچايو
هن دشمن کي پنهنجي وارن کان پڪڙي زور سان زمين تي ڌڪ هنيو.
هن جا وار پڪڙي، ڪرشن ڪنس کي ارٿ تي اڇلايو ۽ هن جي ٽنگ پڪڙي، هن کي ڇڪيو.
ڪنس راجا کي مارڻ ڪري ڪرشن جو دماغ خوشيءَ سان ڀرجي ويو ته ٻئي طرف محلات ۾ ماتم جا گوڙ گونجڻ لڳا.
شاعر چوي ٿو ته ڪرشن جي شان جو ڏيک ڏئي سگهجي ٿو، جنهن سنتن جي حفاظت ڪئي ۽ دشمنن کي تباهه ڪيو.
هن سڀني جون غلاميون ٽوڙي ڇڏيون آهن ۽ اهڙيءَ طرح هن سڀني جا بندا ٽوڙي ڇڏيا آهن ۽ اهڙيءَ طرح هن دنيا جي ساراهه ڪئي آهي.
دشمن کي مارڻ کان پوءِ ڪرشنا جي ’بصرت‘ نالي گهاٽ تي آيو.
دشمن کي مارڻ کان پوءِ ڪرشن جمنا جي ٻيڙيءَ تي پهتو ۽ ڪنس جي ٻين ويڙهاڪن کي اتي ڏسي کيس ڏاڍو ڪاوڙيو.
جيڪو هن وٽ نه آيو، تنهن کي معاف ڪيو ويو، پر پوءِ به ڪجهه ويڙهاڪ آيا ۽ هن سان جنگ ڪرڻ لڳا.
هن پنهنجي طاقت کي برقرار رکندي، انهن سڀني کي ماري ڇڏيو. 853.
ڪرشن، انتهائي ڪاوڙيل، شروع ۾ هاٿي سان مسلسل وڙهندو رهيو
پوءِ، مسلسل ڪجهه ڪلاڪن تائين وڙهندي، هن اسٽيج تي ٻنهي پہلوانن کي ماري ڇڏيو
پوءِ ڪنس کي مارائي، جمنا جي ڪناري تي پهچي، هنن ويڙهاڪن سان جنگ ڪئي ۽ کين ماري ڇڏيو
آسمان مان گلن جي بارش ٿي، ڇاڪاڻ ته ڪرشن سنتن جي حفاظت ڪئي ۽ دشمنن کي ماريو.
باب جي آخر ۾ ڪرشناوترا ۾ راجا ڪنسا جي قتل جو عنوان آهي (دشم اسڪند پراڻ تي ٻڌل) بڪيتر ناٽڪ ۾.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو ڪنس جي زال جي ڪرشن ڏانھن اچڻ جو بيان
سويا
راڻي، ڏاڍي ڏک ۾، محلات ڇڏي ڪرشن وٽ آئي
روئڻ مهل هوءَ پنهنجو ڏک ڪرشن کي ٻڌائڻ لڳي
هن جي مٿي جو ڪپڙو هيٺ ڪري چڪو هو ۽ هن جي مٿي ۾ مٽي هئي
اچڻ مهل، هن پنهنجي (مئل) مڙس کي ڀاڪر ۾ کنيو ۽ اهو ڏسي ڪرشنا پنهنجو مٿو جهڪايو.
بادشاهه جي جنازي جي رسم ادا ڪرڻ کان پوء، ڪرشن پنهنجي والدين وٽ آيو
ٻنهي ماءُ پيءُ به وابستگي ۽ تعظيم جي ڪري پنهنجا مٿو جهڪايو
اهي ڪرشن کي خدا سمجهي رهيا هئا ۽ ڪرشن پڻ انهن جي ذهن ۾ وڌيڪ وابستگي داخل ڪئي
ڪرشن، وڏي نرمي سان، انهن کي مختلف طريقن سان هدايت ڪئي ۽ انهن کي غلامن کان آزاد ڪيو. 856.
بچيتار ناٽڪ ۾ ڪرشناوتار ۾ ڪنس جي جنازي کان پوءِ ڪرشن پاران والدين جي آزاديءَ جي حوالي سان بيان جي پڄاڻي
هاڻي شروع ٿئي ٿو ڪرشن جو خطاب نند کي خطاب ڪيو
سويا
اتان وڃڻ بعد، اهي وري نندا جي گهر آيا ۽ کيس ڪيتريون ئي گذارشون ڪيائون.
ڪرشن پوءِ نند جي جاءِ تي آيو ۽ کيس عاجزيءَ سان عرض ڪيائين ته کيس ٻڌايو ته ڇا هو واقعي واسوديو جو پٽ آهي، جنهن تي نند راضي ٿي ويو.
تڏهن نند اتي موجود سڀني ماڻهن کي پنهنجي گهرن ڏانهن وڃڻ لاءِ چيو
ائين ئي نند چيو هو، پر ڪرشن کان سواءِ برجا جي ڌرتي پنهنجو سمورو شان وڃائي ويهندي.
ڪنڌ جهڪائي، نند به پنهنجي ذهن ۾ انتهائي ڏک سان برجا ڏانهن روانو ٿيو
اُهي سڀ ڏاڍا ڏک ۾ آهن جيئن پيءُ يا ڀاءُ جي وفات تي سوڳ ۾
يا ڪنهن دشمن جي هٿان بادشاهت ۽ عزت جي قبضي وانگر
شاعر چوي ٿو ته کيس لڳي ٿو ته واسوديو جهڙو ٺڳ ڪرشن جي دولت لٽي ويو.
نند جو شهر جي رهواسين کي خطاب:
DOHRA
نندا برج پور ۾ آئي ۽ ڪرشن بابت ڳالهايو.
برجا وٽ اچي نند، ڪرشن جي سڄي ڳالهه ٻڌائي، جنهن کي ٻڌي سڀ ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويا ۽ يشودا به روئڻ لڳي.