ته راڻي کي دوستن جي هٿان ماريو ويندو.
راڻيءَ جي مرڻ تي بادشاهه به مري ويندو
۽ اسان جا پئسا ڪٿان ايندا؟ 19.
محافظ ڏاڍا لالچي هئا
۽ اهو راز بادشاهه کي نه ٻڌايو.
راڻي کي اتحادين سان نه ماريو
۽ پئسن جي لالچ جي ڪري، هن معاملي کي ملتوي ڪيو. 20.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 206 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چترترا، تمام سٺو آهي. 206.3896. هلي ٿو
ٻٽي
ڪوچ (ڪوچ) بهار جي بادشاهه جو نالو بير دت هو.
هن وٽ تمام گهڻي دولت هئي ۽ اندراپور نگر ۾ رهندو هو. 1.
چوويهه:
سندس مالڪ هڪ خوبصورت عورت هئي، جنهن جو نالو متي هو.
فرض ڪريو رتي جي مڙس (ڪم ديو) کي هڪ ڌيءَ آهي.
کيس هڪ ڌيءَ هئي جنهن جو نالو ڪم ڪال هو
جنهن کي ديوتائن ۽ شيطانن جي سحر ۾ مبتلا ڪيو ويو. 2.
هوءَ شهر ۾ جنهن کي چاهي قتل ڪندي هئي.
اڪبر به پرواهه نه ڪئي.
پاڙي وارن ڪنهن کي به علائقي ۾ آباد ٿيڻ نه ڏنو
۽ واپارين کي ڦريو. 3.
اڪبر بادشاهه ڏاڍو ناراض ٿيو
۽ مٿس دشمن فوجن سان حملو ڪيو.
سڀ ويڙهاڪ لشڪر ۾ شامل ٿي ليٽيا
۽ هٿيار ڦٽا ڪيا ۽ گھنٽيون وڄائي. 4.
ٻٽي
جڏهن اهي سوچ بهار جي ويجهو پهتا
(پوءِ) هنن راڻيءَ جي گهنٽي وڄائي (بادشاهه ڏانهن) اهڙو خط موڪليو.
خط ۾ چڱي طرح لکيل آهي ته يا ته اچڻ سان
پاري پائي يا ڪنهن ٻئي هنڌ وڃو يا (پوءِ) هٿيار سنڀالي وٺو. 6.
چوويهه:
بادشاهه اها ڳالهه ٻڌي
سو هو ڀڄي ويو، صبر نه ڪيو.
جڏهن مشڪ مٽيءَ اها ڳالهه ٻڌي
پوءِ بادشاھه بند ٿي ويو ۽ گھنٽي وڄائي. 7.
ڪيترن ئي طريقن سان (هن) فوج تيار ڪئي
۽ فخر وارن کي قتل ڪيو.
(هن) ڪيترين بادشاهن کي ڳنڍيو
۽ وڃي ڀڳوان کي قربان ڪيو. 8.
ٻٽي
دلدل وارو علائقو ڏسي، هو (اتي) ويو ۽ رڙ ڪيائين.
(دشمن پارٽيءَ جا) رڙ ٻڌي رڙيون ڪري ڪري پيا. 9.
چوويهه:
جيڪي (ان طرف) ويا سي دلدل ۾ ڦاسي ويا.
عورت فوري طور تي کين پڪڙيو.
سڀ ڪليڪا کي قربان ڪيو ويو.
سڀني جا تاج ۽ گھوڙا کسي ويا. 10.
ثابت قدم:
(انهن) ان (دشمن جي ٽولي) ڏانهن هڪ ٻانهي کي عقل سان موڪليو.