نوڪر پنهنجين زالن سميت اتي ئي رهيا (يعني غرق ٿي ويا).
هڪ سؤ سٺ طوائفن کي وڪوڙي ويا. 24.
ٻٽي
پاڻيءَ سان لڄڻ کان پوءِ (سندن) ڪپڙا ڏهه ڏهه من ٿي ويا ۽ شلوار ڇهه ڇهه من ٿي ويا.
سڀ طوائف غرق ٿي ويا، ڪير به نه ڪڍي سگهيو. 25.
چوويهه:
پوءِ راڻي بادشاهه وٽ وئي
۽ ڪيترن ئي طريقن سان بيان ڪرڻ لڳو.
اي خاوند ديو! ڪنهن به شيء جي باري ۾ پريشان نه ڪريو.
انهن راڻين سان معاملو ڪريو. 26.
(آئون توکي سڏيان ٿو) ٻيون ويريون.
انهن سان کيڏڻ.
جنهن کي خالق توهان کي رکيو آهي
(پوءِ) خوبصورتيون به هزارن کان وڌيڪ هونديون. 27.
ٻٽي
بيوقوف بادشاهه خاموش رهيو ۽ ڪردار تي غور نه ڪري سگهيو.
راڻي ڏينهن ۾ هڪ سؤ سٺ طوائفن جو ميدان ٺاهيو. 28.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 168 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، سڀ خير آهي. 168.3336. هلي ٿو
چوويهه:
برج ملڪ ۾ هڪ احيران (گجري) رهندو هو.
سڀ کيس شاهه پياري سڏيندا هئا.
سندس جسم تمام سهڻو هو
جنهن کي ڏسي چنڊ به شرمندو هو. 1.
اتي رنگي رام نالي هڪ احير رهندو هو.
اها عورت مٿس مگن هئي.
جڏهن هن سوچيو ته هن جو مڙس سمهي رهيو آهي
پوءِ هوءَ هن (احير) سان پيار ڪندي هئي. 2.
هڪ ڏينهن سندس مڙس سمهي پيو هو
۽ ڪافي ڪرم ڪري، هن درد کان نجات حاصل ڪئي.
رنگي رام به اتي آيو.
پر موقعو نه ملڻ ڪري هو گهر موٽي آيو. 3.
عورت جاڳي پئي، (هن) ڏٺو
۽ مترا ڏانهن منهن ڪيو.
اُتي رڍن جي کڙي ٿيندي هئي
۽ ان کي پنهنجي بستري جي ڀرسان رکيو. 4.
(هن) پريا جي جسم کي ڇڪيو
۽ پنهنجي پيرن کي زمين تي رکي ڇڏيو.
دل جي مرضيءَ مطابق لطف اندوز ٿيو.
بيوقوف مڙس (’نه‘) فرق نه ڪيو.5.
ثابت قدم:
(هن) هن کي چنبڙي وڌو
۽ هن جي چپن کي چمي پنهنجي دوست کي موڪلايو.
بيوقوف مڙس سمهي پيو ۽ ڪجهه به سمجهي نه سگهيو.
خاري تي بيٺو هو ڪهڙو ڪم ڪندو هو. 6.
ٻٽي
(هن جو) سينو پنهنجي مڙس سان جڙيل رهيو ۽ دوست سان کيڏڻ لاءِ (هن جي pelvis) ڦيرايو.