شري دسم گرنتھ

صفحو - 363


ਸੋਰਠਿ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਬਿਲਾਵਲ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਰਿਝਾਵੈ ॥
soratth sudh malaar bilaaval sayaam kahai nand laal rijhaavai |

ڪرشن سڀني کي خوش ڪري ٿو، اتي سورٺ، شدھ ملهار ۽ بلاول جي موسيقيءَ جي موڊن تي وڄائي.

ਅਉਰ ਕੀ ਬਾਤ ਕਹਾ ਕਹੀਯੇ ਸੁਰ ਤ੍ਯਾਗਿ ਸਭੈ ਸੁਰ ਮੰਡਲ ਆਵੈ ॥੬੮੬॥
aaur kee baat kahaa kaheeye sur tayaag sabhai sur manddal aavai |686|

ٻين کي ڇا چئجي، ته ديوتا به پنهنجي دائري کي ڇڏي، اتي اچي رهيا آهن. ���686.

ਰਾਧੇ ਬਾਚ ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ॥
raadhe baach prat utar |

جواب لاءِ راڌيڪا جي تقرير:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਮੈ ਨ ਚਲੋ ਸਜਨੀ ਹਰਿ ਪੈ ਜੁ ਚਲੋ ਤਬ ਮੋਹਿ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਦੁਹਾਈ ॥
mai na chalo sajanee har pai ju chalo tab mohi brijanaath duhaaee |

� اي دوستو! مان برجا جي رب جو قسم کڻان ٿو، مان ڪرشن ڏانهن نه ويندس

ਮੋ ਸੰਗ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਜੀ ਜਦੁਨੰਦਨ ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥
mo sang preet tajee jadunandan chandrabhagaa sang preet lagaaee |

ڪرشن مون سان پنهنجي پيار کي ڇڏي ڏنو آهي ۽ چندر ڀاگ جي محبت ۾ جذب ٿي ويو آهي

ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਹਾ ਤੁਮ ਸੌ ਤਜਿ ਮਾਨ ਹਹਾ ਰੀ ਚਲੋ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥
sayaam kee preet mahaa tum sau taj maan hahaa ree chalo duchitaaee |

تڏهن وديوچتا نالي دوست راڌا کي چيو ته اي راڌا! تون اتي وڃي پنهنجي ٻچن کي ڇڏي ڏي

ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਖੇਲਤ ਹੈ ਕਹਿਯੋ ਖੇਲਹੁ ਜਾਹੂੰ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥੬੮੭॥
tere binaa nahee khelat hai kahiyo khelahu jaahoon so preet lagaaee |687|

ڪرشن توسان ٻين کان وڌيڪ پيار ڪري ٿو، هو توکان سواءِ کيڏڻ پسند نٿو ڪري، ڇو ته پرجوش راند صرف ان سان ٿي سگهي ٿي، جنهن سان ڪو پيار ڪري.���687.

ਦੂਤੀ ਵਾਚ ॥
dootee vaach |

رسول جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਪਾਇ ਪਰੋ ਤੁਮਰੇ ਸਜਨੀ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਮਾਨੁ ਨ ਕਈਯੈ ॥
paae paro tumare sajanee at hee man bheetar maan na keeyai |

� اي دوستو! مان تنهنجي پيرن تي ڪريان، تنهنجي ذهن ۾ اهڙو ڪو به غرور نه رک

ਸ੍ਯਾਮ ਬੁਲਾਵਤ ਹੈ ਸੁ ਜਹਾ ਉਠ ਕੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਚਲਿ ਜਈਯੈ ॥
sayaam bulaavat hai su jahaa utth kai tih tthaur bikhai chal jeeyai |

تون ان جاءِ تي وڃ، جتي ڪرشن توکي سڏي رهيو آهي

ਨਾਚਤ ਹੈ ਜਿਮ ਗ੍ਵਾਰਨਿਆ ਨਚੀਯੈ ਤਿਮ ਅਉ ਤਿਹ ਭਾਤਿ ਹੀ ਗਈਯੈ ॥
naachat hai jim gvaaraniaa nacheeyai tim aau tih bhaat hee geeyai |

جنهن انداز ۾ گوپيون نچنديون ۽ ڳائينديون آهن، اوهين به نچندا ۽ ڳائيندا هوندا

ਅਉਰ ਅਨੇਕਿਕ ਬਾਤ ਕਰੋ ਪਰ ਰਾਧੇ ਬਲਾਇ ਲਿਉ ਸਉਹ ਨ ਖਈਯੈ ॥੬੮੮॥
aaur anekik baat karo par raadhe balaae liau sauh na kheeyai |688|

اي راڌا! توهان نه وڃڻ جي قسم کان سواءِ ٻي ڪا به ڳالهه ڪري سگهو ٿا. ���688.

ਰਾਧੇ ਬਾਚ ॥
raadhe baach |

راڌا جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜੈਹਉ ਨ ਹਉ ਸੁਨ ਰੀ ਸਜਨੀ ਤੁਹਿ ਸੀ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋਟਿ ਪਠਾਵੈ ॥
jaihau na hau sun ree sajanee tuhi see har gvaaran kott patthaavai |

� اي دوستو! جيڪڏهن ڪرشن تو وانگر لکين گوپيون موڪلين، تڏهن به مان نه ويندس

ਬੰਸੀ ਬਜਾਵੈ ਤਹਾ ਤੁ ਕਹਾ ਅਰੁ ਆਪ ਕਹਾ ਭਯੋ ਮੰਗਲ ਗਾਵੈ ॥
bansee bajaavai tahaa tu kahaa ar aap kahaa bhayo mangal gaavai |

جتي ڪٿي هو پنهنجي بانسري وڄائي رهيو آهي ۽ حمد جا گيت ڳائي رهيو آهي،

ਮੈ ਨ ਚਲੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਹਮ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਆਨਿ ਸੁਨਾਵੈ ॥
mai na chalo tih tthaur bikhai brahamaa ham ko kahiyo aan sunaavai |

”جيڪڏهن برهما اچي مون کان پڇي، تڏهن به مان اتي نه ويندس

ਅਉਰ ਸਖੀ ਕੀ ਕਹਾ ਗਨਤੀ ਨਹੀ ਜਾਉ ਰੀ ਜਉ ਹਰਿ ਆਪਨ ਆਵੈ ॥੬੮੯॥
aaur sakhee kee kahaa ganatee nahee jaau ree jau har aapan aavai |689|

مان ڪنهن کي به دوست نٿو سمجهان، توهان سڀ وڃو ۽ جيڪڏهن ڪرشن چاهي ته پاڻ اچي سگهي ٿو.

ਦੂਤੀ ਬਾਚ ਰਾਧੇ ਸੋ ॥
dootee baach raadhe so |

راڌا کي خطاب ڪندي قاصد جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕਾਹੇ ਕੋ ਮਾਨ ਕਰੈ ਸੁਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠ ਕੈ ਕਰ ਸੋਊ ॥
kaahe ko maan karai sun gvaarin sayaam kahai utth kai kar soaoo |

اي گوپي! تون غرور ۾ ڇو غرق آهين؟

ਜਾ ਕੇ ਕੀਏ ਹਰਿ ਹੋਇ ਖੁਸੀ ਸੁਨਿਯੈ ਬਲ ਕਾਜ ਕਰੋ ਅਬ ਜੋਊ ॥
jaa ke kee har hoe khusee suniyai bal kaaj karo ab joaoo |

جيڪو ڪرشن چيو سو ڪر، اهو ڪم ڪر، جيڪو ڪرشن کي راضي ڪري.

ਤਉ ਤੁਹਿ ਬੋਲਿ ਪਠਾਵਤ ਹੈ ਜਬ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਤੁਮ ਸੋ ਤਬ ਓਊ ॥
tau tuhi bol patthaavat hai jab preet lagee tum so tab oaoo |

تڏهن ئي (هو) تو لاءِ (بار بار) موڪلي ٿو، جڏهن هو توسان پيار ڪري ٿو.

ਨਾਤਰ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਸੁਨ ਰੀ ਤੁਹਿ ਸੀ ਨਹਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸੁੰਦਰ ਕੋਊ ॥੬੯੦॥
naatar raas bikhai sun ree tuhi see neh gvaarin sundar koaoo |690|

هو توسان پيار ڪري ٿو، تنهن ڪري هن مون کي توسان سڏڻ لاءِ موڪليو آهي، ٻي صورت ۾ ان سڄي پياري راند ۾ ايتري سهڻي گوپي ٻي ڇو نه آهي؟

ਸੰਗ ਤੇਰੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਨੀ ਹਰਿ ਕੀ ਸਭ ਜਾਨਤ ਹੈ ਕਛੂ ਨਾਹਿ ਨਈ ॥
sang tere hee preet ghanee har kee sabh jaanat hai kachhoo naeh nee |

هن کي توسان بيحد پيار آهي، سڀڪو ڄاڻي ٿو ۽ اها ڪا نئين ڳالهه ناهي

ਜਿਹ ਕੀ ਮੁਖ ਉਪਮ ਚੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਭਾ ਜਿਹ ਕੀ ਤਨ ਭਾ ਮਨੋ ਰੂਪਮਈ ॥
jih kee mukh upam chandr prabhaa jih kee tan bhaa mano roopamee |

اُهو، جنهن جو چهرو چنڊ جهڙو عاليشان آهي ۽ جنهن جو جسم حسن آهي،

ਤਿਹ ਸੰਗ ਕੋ ਤ੍ਯਾਗਿ ਸੁਨੋ ਸਜਨੀ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਉਠ ਕੈ ਤੁਹਿ ਬਾਟ ਲਈ ॥
tih sang ko tayaag suno sajanee grih kee utth kai tuhi baatt lee |

پنهنجي سنگت کي ڇڏي، اي دوست! توهان پنهنجي گهر ڏانهن ويندڙ رستو ورتو آهي

ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਸੰਗ ਸਖੀ ਬਹੁ ਤੇਰੀ ਰੀ ਤੋ ਸੀ ਗੁਵਾਰਿ ਭਈ ਨ ਭਈ ॥੬੯੧॥
brijanaath ke sang sakhee bahu teree ree to see guvaar bhee na bhee |691|

برجا جي آقا ڪرشن جي صحبت ۾ جوان ڇوڪريون ته هونديون آهن، پر تو جهڙو ڪو به نه هوندو آهي.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |

شاعر جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸੁਨ ਕੈ ਇਹ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੀ ਬਤੀਯਾ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨਿ ਕੋਪ ਭਈ ਹੈ ॥
sun kai ih gvaarin kee bateeyaa brikhabhaan sutaa man kop bhee hai |

گوپي جي اها ڳالهه ٻڌي راڌا جي دل ۾ ڪاوڙ آئي. (چوڻ لڳو) ني ٽيوين!

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਿਨਾ ਪਠਏ ਰੀ ਤ੍ਰੀਯਾ ਹਮਰੇ ਉਨ ਕੇ ਉਠਿ ਬੀਚ ਪਈ ਹੈ ॥
kaanrah binaa patthe ree treeyaa hamare un ke utth beech pee hai |

گوپي جا اهي لفظ ٻڌي راڌا کي ڪاوڙ اچي وئي ۽ چيائين ته ”ڪرشن جي موڪل کان سواءِ تون منهنجي ۽ ڪرشن جي وچ ۾ آيو آهين.

ਆਈ ਮਨਾਵਨ ਹੈ ਹਮ ਕੋ ਸੁ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਜੁ ਨਹੀ ਰੁਚਈ ਹੈ ॥
aaee manaavan hai ham ko su kahee bateeyaa ju nahee ruchee hai |

”تون مون کي سمجهائڻ آيو آهين، پر تو جيڪا ڳالهه ڪئي آهي، سا مون کي پسند نه آئي آهي

ਕੋਪ ਕੈ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ਚਲ ਰੀ ਚਲ ਤੂ ਕਿਨਿ ਬੀਚ ਦਈ ਹੈ ॥੬੯੨॥
kop kai utar det bhee chal ree chal too kin beech dee hai |692|

راڌڻ وڏي ڪاوڙ ۾ چيو ته، تون هن جاءِ تان هليو وڃ ۽ اسان جي وچ ۾ بي مقصد مداخلت نه ڪر.

ਦੂਤੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਸੋ ॥
dootee baach kaanrah so |

ڪرشن کي خطاب ڪندي قاصد جو خطاب:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕੋਪ ਕੈ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ ਇਨ ਆਇ ਕਹਿਯੋ ਫਿਰਿ ਸੰਗ ਸੁਜਾਨੈ ॥
kop kai utar det bhee in aae kahiyo fir sang sujaanai |

قاصد ڪاوڙ ۾ ڪرشن کي چيو ته راڌا هن کي ڪاوڙ ۾ جواب ڏئي رهي آهي

ਬੈਠ ਰਹੀ ਹਠ ਮਾਨਿ ਤ੍ਰੀਯਾ ਹਉ ਮਨਾਇ ਰਹੀ ਜੜ ਕਿਉ ਹੂੰ ਨ ਮਾਨੈ ॥
baitth rahee hatth maan treeyaa hau manaae rahee jarr kiau hoon na maanai |

هوءَ پنهنجي عورت جي استقامت تي پرعزم لڳي ٿي ۽ هوءَ پنهنجي بيوقوف عقل سان ڪنهن به طرح متفق نه ٿي رهي آهي.

ਸਾਮ ਦੀਏ ਨ ਮਨੈ ਨਹੀ ਦੰਡ ਮਨੈ ਨਹੀ ਭੇਦ ਦੀਏ ਅਰੁ ਦਾਨੈ ॥
saam dee na manai nahee dandd manai nahee bhed dee ar daanai |

هوءَ ڪنهن به چار ۾ اتفاق نه ڪئي آهي: سڪون، ضبط، ڏنڊ ۽ فرق

ਐਸੀ ਗੁਵਾਰਿ ਸੋ ਹੇਤ ਕਹਾ ਤੁਮਰੀ ਜੋਊ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੋ ਰੰਗ ਨ ਜਾਨੈ ॥੬੯੩॥
aaisee guvaar so het kahaa tumaree joaoo preet ko rang na jaanai |693|

هوءَ تنهنجي محبت جو روپ به نٿي سمجهي، اهڙي بي ادب گوپي سان محبت ڪرڻ جو ڪهڙو فائدو؟ 693.

ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਸੋ ॥
mainaprabhaa baach kaanrah joo so |

مين پرڀا جي تقرير ڪرشن کي خطاب ڪندي:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਮੈਨਪ੍ਰਭਾ ਹਰਿ ਪਾਸ ਹੁਤੀ ਸੁਨ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਬ ਬੋਲਿ ਉਠੀ ਹੈ ॥
mainaprabhaa har paas hutee sun kai bateeyaa tab bol utthee hai |

من پرڀا (جو نالي هڪ گوپي) جيڪو ڪرشن جي ويجهو هو، (بجڇٽا جي) تقرير ٻڌي ۽ فوري طور تي ڳالهايو.

ਲਿਆਇ ਹੋ ਹਉ ਇਹ ਭਾਤਿ ਕਹਿਯੋ ਤੁਮ ਤੇ ਹਰਿ ਜੂ ਜੋਊ ਗ੍ਵਾਰ ਰੁਠੀ ਹੈ ॥
liaae ho hau ih bhaat kahiyo tum te har joo joaoo gvaar rutthee hai |

مين پرڀا نالي هڪ گوپي، جيڪو ڪرشن جي ڀرسان بيٺو هو، اهو ٻڌي قاصد کي چيو: اي ڪرشن! جيڪا گوپي توکان ناراض ٿي وئي هئي، مان ان کي آڻيندس

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਪਾਇਨ ਪੈ ਤਬ ਹੀ ਸੁ ਲਿਯਾਵਨ ਤਾਹੀ ਕੇ ਕਾਜ ਉਠੀ ਹੈ ॥
kaanrah ke paaein pai tab hee su liyaavan taahee ke kaaj utthee hai |

هن کي ڪرشن وٽ آڻڻ لاءِ، اها گوپي اٿي بيٺي

ਸੁੰਦਰਤਾ ਮੁਖ ਊਪਰ ਤੇ ਮਨੋ ਕੰਜ ਪ੍ਰਭਾ ਸਭ ਵਾਰ ਸੁਟੀ ਹੈ ॥੬੯੪॥
sundarataa mukh aoopar te mano kanj prabhaa sabh vaar suttee hai |694|

هن جي حسن کي ڏسي ائين ٿو لڳي ته لوطس پنهنجو سمورو حسن هن تي قربان ڪري ڇڏيو آهي.