ٻٽي
هن سان گهڻي محبت ڪرڻ کان پوءِ، هوءَ پنهنجي عاشق کي پاڻ سان وٺي آئي.
هن چال سان بادشاهه کي چالان ڪري، سونڪن (’سواتيهي‘) کي ساڙي ڇڏيو. 18.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 164 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، سڀ خير آهي. 164.3255. هلي ٿو
ٻٽي
هنگلاج ۾ هڪ ديوي جو مندر هو
جنهن کي دنيا جون سموريون مخلوقون اچي ڪيترن ئي طريقن سان پوڄينديون هيون. 1.
چوويهه:
بچترا سنگهه اتي جو چڱو بادشاهه هو.
هن جي گهر ۾ تمام گهڻي دولت هئي.
سندس مالڪ ڪالا نالي هڪ عورت هئي.
ڪهڙي عورت هن جي برابر آهي؟ (يعني هن جهڙو ڪو به نه هو) 2.
هن وٽ دجبر سنگهه نالي هڪ برهمڻ هو.
سندس گهر ۾ ڀسٽ ڪالا نالي هڪ عورت رهي ٿي.
هن (برهمڻ) کي ست سهڻا پٽ هئا.
اهي سڀ مهارت جا ماهر هئا. 3.
ٻٽي
اتي ڀواڻي جو دنيا جو مشهور مندر هو
جنهن ۾ ملڪن جا بادشاهه ايندا هئا ۽ اڳواٽ جهونگاريندا هئا. 4.
ثابت قدم:
اها ڏاڍي سهڻي خانقاه هئي ۽ (ان تي) هڪ ڊگهو دُوجا برڪت وارو هو.
بجلي به هن جي روشني ڏسي شرمسار ٿي وئي.
اتي مختلف ملڪن جا بادشاهه ايندا هئا.
اُهي کيس شيو جو مندر (ڀواڻي) ڪري سجدو ڪندا هئا.5.
ٻٽي
اتي جيڪا به خواهش هئي، سا پوري ٿي.
اهو معاملو سڄي دنيا ۾ پڌرو ٿيو ۽ سڀني کي خبر هئي. 6.
چوويهه:
هڪ ڏينهن ائين ٿيو.
سج لهي ويو ۽ چنڊ اڀريو.
(پوءِ) اوچتو آسمان ۾ ٻرندڙ ٻرندڙ (آسمان ڊوئنگ) ٿيو
جنهن کي برهمڻ پنهنجي ڪنن سان ٻڌو.
هي بادشاهه صبح جو مري ويندو.
ڪروڙين قدم کڻڻ سان به بچت نه ٿيندي.
جيڪڏهن ڪو هتي (پنهنجا) ست پٽ قربان ڪري
پوءِ (هو) هن بادشاهه کي بچائي سگهي ٿو.
برهمڻ اهي ڳالهيون ٻڌي گهر آيو.
پنهنجي زال کي سڀ ڪجهه ٻڌايو.
پوءِ ان عورت (پنهنجي) ستن پٽن کي پاڻ سان گڏ ورتو.
اهي سڀئي ديوي ('منگلا') کي قربان ڪن ٿا. 9.
جڏهن پيءُ ستن پٽن کي مرندي ڏٺو
پوءِ تلوار ڪڍي سندس ڳچيءَ ۾ ڌڪ هنيو.
جڏهن هن جنت ڏانهن رستو ورتو
پوءِ اها عورت مٿي ڏسي رهي هئي. 10.
هن به هٿ ۾ تلوار کنئي
۽ نه ڊڄو پنھنجي جان لاءِ.
هن سوچيو ته ڪنهن نه ڪنهن طرح بادشاهه بچي ويندو.
(هن تلوار هٿ ۾ ورتي) ۽ ان جي ڳچيءَ تي وار ڪيائين. 11.