هڪ ڏينهن بادشاهه اسڪول ويو ته پنهنجي پٽ کي ڏسي حيران ٿي ويو.
(هن چيو ته) ”ٻڌ، (تو) برهمڻ کان ڇا پڙهيو آهي.
جڏهن بادشاهه پڇيو ته ٻار جيڪو ڪجهه سکيو سو ٻڌايو ۽ بي خوف ٿي رب جو نالو پڙهڻ لڳو.
گوپال جو نالو ٻڌي، ڀوتن کي ڪاوڙ اچي وئي.
خدا جو نالو ٻڌي، ڀوت ڪاوڙجي ويو ۽ چوڻ لڳو، ”مون کان سواءِ ٻيو ڪير آهي، جنهن جو تون غور ڪرين؟
(هيرانڪاشپا) دل ۾ پڪاريو ته هن ٻار کي مارڻو آهي.
هن شاگرد کي مارڻ جو فيصلو ڪيو ۽ چيو ته اي بيوقوف تون رب العالمين جو نالو ڇو ٿو ورجائي؟
پاڻي ۽ زمين ۾ مان اڪيلو هيرو آهيان.
صرف هيرانائڪشپو کي ئي پاڻي ۽ زمين تي ميٿيو سمجهيو وڃي ٿو، پوءِ توهان ڇو ٿا ورجائي رهيا آهيو رب جو نالو؟
تڏھن ئي ان کي ستون سان ڳنڍيو.
پوءِ، جيئن بادشاهه جي حڪم موجب، ڀوتن کيس ڪالم سان ڳنڍيو.
اهي بيوقوف ديو ٻار کي مارڻ لاءِ وٺي ويا.
جڏهن اهي بيوقوف ماڻهو هن شاگرد کي مارڻ لاءِ اڳتي وڌيا ته رب پنهنجي شاگرد کي بچائڻ لاءِ ساڳئي وقت پاڻ کي ظاهر ڪيو.
سڀ ماڻھو کيس ڏسي حيران ٿي ويا،
اُن وقت جن به رب کي ڏٺو، سي حيران ٿي ويا، رب پنهنجو پاڻ کي دروازا ٽوڙي ظاھر ڪيو.
ڏسڻ (نراسنگه) سڀ ديوتائن
هن کي ڏسي، سڀئي ديوتا ۽ شيطان لرزڻ لڳا ۽ سڀ جاندار ۽ بي جان شيون سندن دلين ۾ خوفزده ٿي ويون.
نراسنگهه، نارن جي پڄاڻيءَ تي، رڙ ڪئي
نارسنگ (مرد-شير) جي روپ ۾، ڳاڙهي اکين سان ۽ رت سان ڀريل وات، خوفناڪ طور تي گوڙ ڪيو. 9.
جڏهن نارسنگ ريگستان ۾ رڙ ڪئي
اهو ڏسي ۽ نارسنگ جي گوڙ ٻڌي سڀ ڀوت ڀڄي ويا
اڪيلو راجا (Hirnakshapa).
فقط شهنشاهه، بي خوفيءَ سان پنهنجي گدلي هٿ ۾ جهلي، ان جنگ جي ميدان ۾ مضبوطيءَ سان بيٺو.
جڏهن بادشاهه (هرناڪشاپا) چيلنج ڪيو
جڏهن شهنشاهه زور سان گوڙ ڪيو، تڏهن سڀ بهادر لڙي ويا ۽ اهي سڀئي ويڙهاڪ ٽولا ٽولا ڪري انهيءَ شينهن جي اڳيان اچي بيٺا.
جيڪو وڙهڻ لاءِ آيو،
جيڪي به نارسنگ جي اڳيان ويا، هن انهن سڀني ويڙهاڪن کي جادوگر وانگر پڪڙي زمين تان هيٺ ڪري ڇڏيو.
اڪثر جنگين کي چيلينج ڪندا هئا
ويڙهاڪن هڪ ٻئي تي زور زور سان نعرا هنيا ۽ رت سان ڳاڙهاڻ ٿيڻ لڳا.
چئني پاسن کان دشمن آيا
دشمن چئن طرفن کان اهڙي شدت سان اڳتي وڌيا جيئن برسات جي موسم ۾ ڪڪر.12.
ڏهن طرفن کان جنگي جهاز اچي رهيا هئا ۽ شيلا (ان تي رڱڻ ڪري)
سڀني ڏهن طرفن کان اڳتي وڌي، ويڙهاڪن تيرن ۽ پٿرن جي بارش شروع ڪئي
جنگ ۾ تير ۽ تلوارون چمڪيون.
جنگ جي ميدان ۾ تلوارون ۽ تير چمڪڻ لڳا ۽ بهادر ويڙهاڪن پنهنجا جهنڊا ڦڙڪائڻ شروع ڪيا.
مسلسل ويڙهاڪن کي زوردار آوازن سان هن طرح تيرن جي گولي جي بارش ڪري رهيا آهن،
ڄڻ ته سوان جي جبل ۾ هي ٻيو ڪڪر ڦاٽل هجي
جھنڊا لڙڪي رھيا آھن ۽ گھوڙا نيرن ڪري رھيا آھن
۽ اهو سڄو منظر ڏسي، ڀوت بادشاهه جي دل خوف سان ڀرجي وئي.
گهوڙا گوڙ ڪري رهيا آهن ۽ هاٿي گوڙ ڪري رهيا آهن
ويڙهاڪن جا ڪٽيل ڊگھا هٿ اندرا جي پرچم وانگر نظر اچن ٿا
ويڙهاڪ رڙيون ڪري رهيا آهن ۽ هاٿي اهڙيءَ طرح گوڙ ڪري رهيا آهن،
ته ساون جي مهيني جا ڪڪر شرمسار ٿي رهيا آهن.15.
جيئن ئي هيرانائڪشپو جو گهوڙو ٿورڙو ڦريو، ته هو پاڻ به ڀڄي ويو ۽ ٻه قدم پوئتي هٽي ويو.
پر پوءِ به هو ان نانگ وانگر ڪاوڙيل هو، جيڪو ان وقت ڪاوڙجي ويندو آهي جڏهن ان جي پڇ پيرن سان ٽڪرائجي ويندي آهي.
هن جو منهن جنگ جي ميدان ۾ چمڪي رهيو هو،
جيئن سج کي ڏسڻ تي ڪنول جو ڦل.16.
گهوڙي ميدان ۾ اهڙو ته گوڙ ڪيو