ساوا
هن پنهنجي ماءُ جي ڳالهه نه مڃي، ۽ کيس پريشانيءَ ۾ ڇڏي، راڻي جي محل ۾ آيو.
هن فوراً برهمڻن، پادرين کي سڏيو ۽ گهر ۾ جيڪا به دولت هئي، سا ورهائي ڇڏيائين.
هن پنهنجي زال کي پاڻ سان وٺي، يوگي بڻجي ويو ۽ جنگل ڏانهن سفر ڪيو.
ملڪ ڇڏڻ کان پوءِ، هو مڪتبهءِ فڪر ۾ مبتلا ٿي ويو، (78)
ڪبت
هن جهنگ جي ساراهه ڪري اندرا جو باغ آهي، ڪير آهي، جيڪو اهڙي جهنگ ۾ خاموشيءَ سان غور ڪري،
جيڪو آسمان ۾ تارن وانگر (وڻن سان) ڀريل آهي؟
اتي نه سج لهي سگهيا، نه چنڊ جي روشني داخل ٿي، نه ديوتا نظر آيا، نه شيطان نظر آيا.
نه ته پکين جي ويجهڙائي هئي ۽ نه ڪي حشرا ان ۾ لڪي سگهندا هئا (79)
چوپائي
جڏهن ٻئي اهڙي بُن ۾ ويا،
جڏهن اهي اهڙي جهنگ ۾ پهتا ته کين هڪ محل جهڙو گهر نظر آيو.
اُتي ئي بادشاھه ڪلام پڙھيو
راجا اعلان ڪيو ته هن کي مراقبي جي جڳهه ملي آهي (80)
راڻي جي ڳالهه
ان ۾ ويهڻ سان ئي تپسيا ڪنداسين
هتي مان رام جي نالي جو ذڪر ڪندي غور ڪندس.
هن گهر ۾ ڪيترا ڏينهن رهنداسين؟
اسان هن گهر ۾ گهڻو وقت گذارينداسين ۽ پنهنجن گناهن کي ميٽ ڪنداسين (81)
دوهيرا
راڻي ڪنهن لاش کي گهرائي کيس (راز) پرکيو هو.
پوءِ اهو شخص يوگي جي پوشاڪ ۾ راجا سان ملڻ لاءِ ظاهر ٿيو (82)
چوپائي
راڻي بادشاهه کي سمجهائيندي چيو
هن راجا کي ٻڌايو ته ڪي يوگي آيا آهن.
مرڻ وقت هن مون کي اهي لفظ ٻڌايا هئا،
هن (يوگي) جيڪو ڪجهه مون کي موت جي وقت ٻڌايو هو، سو سچ ٿي رهيو آهي. (83)
دوهيرا
راجا، کيس پنهنجو گرو مڃيندي، سندس پيرن تي بيهاريو.
هن ڪهڙي ڳالهه ڪئي، مان هاڻي بيان ڪندس (84)
يوگي جي ڳالهه
”وضو ڪرڻ کان پوءِ نديءَ ۾، جڏهن تون هتي ويهندين،
”آءٌ توکي خدائي علم جو خلاصو ٻڌايان ٿو.“ (85)
چوپائي
اهڙي ڪوشش سان بادشاهه اتان ڀڄي ويو
اهڙيءَ طرح هن راجا کي اتان هليو ويو، ۽ ڪنهن ٻئي شخص کي ڇت تي ويهڻ لاءِ مقرر ڪيو.
(پڻ) پڙهيو ته ’سادو، سادو‘ (ست، ست)
ٽي ڀيرا چوڻ لڳو ته ”صاحب جا ڪلام ٻڌ،“ پوءِ ماٺ ڪر.(۸۶)
غسل ڪرڻ کان پوءِ جڏهن بادشاهه موٽيو
راجا جڏهن غسل ڪري واپس آيو ته هي لفظ چيائون:
اي راجن! ٻڌو، جڏھن (پاڻ تي) مٽي وجھندس.
(87) ”ٻڌو، جڏھن مان مري چڪو ھوس ته اھو خدا جي رضامنديءَ سان ڪيو ويو ھو.
دوهيرا
(آواز) ”راج، راڄ کي ڇڏي هتي ڇو آيو آهين؟
(راجا) ”اي عالي يوگي، مون کي سڄو قصو ٻڌاءِ“ (88)
چوپائي
(آواز) ”جيڪو سچائي جي پالڻھار مون کي ٻڌايو هو،
هاڻي مان توهان کي ٻڌائڻ وارو آهيان.
”هن مون کي چيو هو ته تو کي ان تي عمل ڪرڻ لاءِ،
نه ته تون جهنم ۾ گهمي ڦري رهندين.(89)
’جهڙوڪ هزارين سالن جي مراقبي جو فائدو
توهان کي انصاف ۾ شامل ٿيڻ گهرجي.
”جيڪو شاسترن جي صداقت موجب انصاف ڪري،
(90)
دوهيرا
”اهو راجا جيڪو انصاف نٿو ڪري ۽ ڪوڙ تي ڀاڙي ٿو.
۽ حڪمراني ڇڏي مراقبي ۾ وڃي ٿو، ان جو مقدر جهنم آهي (91)
”هن کي پنهنجي پوڙهي ماءُ جي خدمت ڪرڻ گهرجي ها،
(92).
”آءٌ اھو ئي يوگي آھيان، جنھن کي حق جي پالڻھار موڪليو ھو.
(٩٣) اهڙيءَ طرح ان ماڻهوءَ چيو جيڪو لڪندو هو.
جڏهن يوگي راجا کي هن جي وضاحت کي سمجهڻ لاءِ ڪيو هو.
هن مسڪرايو ۽ ٽي ڀيرا ورجايو، 'اهو سچ آهي' (94)
(۽ اڳتي هلي) هن دنيا ۾ رهڻ آسان آهي.
”پر ڏينهن جو راڄ هلائڻ ۽ رات جو غور ڪرڻ، ٻئي نه ٿڪائيندڙ فرض آهن“ (95)
چوپائي
بادشاھه اھا آڪاش بني ٻڌي،
اها ڳالهه ٻڌي راجا پنهنجي دل ۾ سچ سمجهي ورتو.
(هن پڪو ارادو ڪيو ته) مان ملڪ تي ڏينهن ۽ رات حڪومت ڪندس.
مان به مراقبي ۾ مشغول آهيان.' (96)
اهڙيءَ طرح راڻي راجا تي غالب ٿي وئي.