سڀ وڏي شوق سان رقص ڪري رهيا آهن ۽ خوش نظر اچي رهيا آهن
انهن کي ڳائيندي ڏسي، گانا ۽ گنڌرو حسد ٿيڻ لڳن ٿا ۽ سندن ناچ ڏسي ديوتائن جون زالون شرمسار ٿين ٿيون.
محبت ۾ تمام گهڻي جذب ٿي، لارڊ ڪرشن اتي پنهنجي دلڪش راند کيڏيو
اهو لڳي ٿو ته هن سڀني کي پنهنجي منتر سان منور ڪيو آهي
انهن کي ڏسي، آسماني ڇوڪريون شرمسار ٿي، خاموشيءَ سان غارن ۾ لڪي ويون
ڪرشن گوپين جو دماغ چوري ڪري ڇڏيو آهي ۽ اهي سڀ ڪرشن سان گڏ بيٺا آهن.532.
شاعر چوي ٿو ته سڀ گوپيون ڪرشن سان وڙهي رهيون آهن
ڪو ڳائي رهيو آهي، ڪو رقص ڪري رهيو آهي ۽ ڪو خاموشيءَ سان هلي رهيو آهي
ڪو ڪرشن جو نالو ورجائي رهيو آهي ته ڪو سندس نالو ورجائي زمين تي ڪري پيو
اهي مقناطيس سان جڙيل سُئي وانگر نظر اچن ٿا. 533.
شاعر شيام چوي ٿو، اڌ رات جو شري ڪرشن کلندي گوپين کي چيو.
رات جي اونداھيءَ ۾ ڪرشن گوپين کي چيو ته، ”اچو ته تون ۽ مان ٻئي ڀڄون، پنھنجي پياري راند کي ڇڏي گھر ۾ مشغول ٿي وڃون.
ڪرشن جي فرمانبرداري ڪندي، سڀئي گوپيون، پنهنجن ڏکن کي وساري گهر ڏانهن روانو ٿيو
سڀئي اچي پنهنجي گهرن ۾ سمهي پيا ۽ صبح جو انتظار ڪرڻ لڳا.
شاعر شيام چوي ٿو ته، ڪرشن گوپين جي ٽوليءَ ۾ (عشق جو) گهڻو ڪردار ادا ڪيو آهي.
شاعر شيام چوي ٿو ته اهڙيءَ طرح ڪرشن ۽ گوپين جي وچ ۾ پيار جو سلسلو جاري رهيو. ڪرشن گوپين سان گڏ ويو ۽ دلڪش راند ڇڏي گهر موٽي آيو
شاعر ان عظيم عڪس جي ڪاميابيءَ کي پنهنجي ذهن ۾ تصور ڪيو آهي.
هن تماشي جي خوبصورتي کي بيان ڪندي شاعر چوي ٿو ته کيس لڳي ٿو ته تمام لاڳاپيل مجموعن کي مدنظر رکي هڪ وڏو مجموعو تيار ٿي رهيو آهي.
بچيتار ناٽڪ ۾ ڪرشناوتار ۾ بيان جي پڄاڻي (دلچسپ راند بابت).
ھاڻي شروع ٿئي ٿو راند جي باري ۾ وضاحت ھٿن کي پڪڙڻ سان- ھڪ دلفريب راند جو ميدان
سويا
صبح جو، ڪرشن جي گهر ڇڏي، اٿيو ۽ ڪنهن جاء تي ڀڄي ويو.
جيئن ئي ڏينهن اڀريو، ڪرشن پنهنجو گهر ڇڏي ان جاءِ تي ويو، جتي گل ٽڙيا هئا ۽ جمنا وهي رهيا هئا.
هو بي خوفيءَ سان سٺي انداز ۾ کيڏڻ لڳو
گوپين کي سڏڻ لاءِ گوڏن جي بهانه سان کيڏڻ دوران هن پنهنجي بانسري وڄائڻ شروع ڪئي.
شاعر شيام جو چوڻ آهي ته ”مذهبي ڊرامي جي ڪهاڻي ٻڌي برش ڀن جي ڌيءَ راڌا ڊوڙندي آئي.
راڌا جو چهرو چنڊ جهڙو ۽ جسم سون جهڙو خوبصورت آهي
سندس جسم جو حسن بيان نٿو ڪري سگهجي
گوپين جي وات مان ڪرشن جو جلال ٻڌندي، هوءَ ڊوڙندي آئي.
ڪيبٽ
برش ڀن جي ڌيءَ سفيد ساڙي پهريل آهي ۽ لڳي ٿو ته الله تعاليٰ هن کان وڌيڪ هوشيار ڪنهن کي پيدا نه ڪيو آهي.
راڌا جي اڳيان رمبها، اروشي، شچي ۽ منڊودري جي خوبصورتي بي معنيٰ آهي.
موتي جو هار پنهنجي ڳچيءَ ۾ پائي تيار ٿي، ڪرشن ڏانهن وڌڻ لڳي ته محبت جو امرت حاصل ڪرڻ لاءِ.
هوءَ پنهنجو پاڻ کي سجدو ڪري، چنڊ جي رات ۾ چنڊ وانگر ڏسندي، ڪرش ڏانهن آئي، جيڪو سندس پيار ۾ جذب ٿي ويو.
سويا
سُرما کي ڍڪي ۽ بدن کي سُٺن ڪپڙن ۽ زيورن سان سينگاري، (گهر کان) هليو ويو. (لڳي ٿو)
هن جي اکين ۾ اينٽيموني ۽ ريشمي لباس ۽ زيور پائڻ سان هوءَ چنڊ جي مافوق الفطرت طاقت يا سفيد ڪُلي وانگر ظاهر ٿي رهي آهي.
راڌيڪا پنهنجي دوست سان وڃي رهي آهي ڪرشن جي پيرن کي ڇهڻ لاءِ
ظاهر آهي ته ٻيون گوپيون مٽيءَ جي روشنيءَ وانگر آهن ۽ هوءَ پاڻ چنڊ جي روشنيءَ وانگر آهي.
هن جي ڪرشن لاءِ محبت وڌي وئي ۽ هن پنهنجو قدم ٿورو به نه هٽايو
هن جي خوبصورتي اندرا جي زال شچي وانگر آهي ۽ رتي (عشق جي ديوي جي زال) وانگر ٻيون عورتون به هن کان حسد ڪرڻ لڳيون آهن.
هُوءَ دلڪش راند لاءِ سڀني بيٺا ڊانسرز وانگر حرڪت ڪري رهي آهي
هوءَ ڪڪرن جي وچ ۾ روشنيءَ وانگر لڳي ٿي- خوبصورت گوپي.540.
راڌا کي ڏسي برهما به خوش ٿي رهيو آهي ۽ شيو جو مراقبو پريشان ٿي ويو آهي
رتي به ان کي ڏسي دل ۾ موهيندڙ لڳي ٿي ۽ عشق جي ديوي جو غرور ٽٽي پيو آهي.
هن جي ڳالهه ٻڌي شبلي خاموش ٿي وئي ۽ پاڻ کي لُٽيل محسوس ڪرڻ لڳي
هوءَ ڪڪرن جي وچ ۾ روشنيءَ وانگر ڏاڍي دلڪش نظر اچي ٿي- گوپين.541.
راڌا هلي رهي آهي، ڪيترن ئي طريقن سان ڪرشن جي پيرن جي پوڄا ڪرڻ لاء