شري دسم گرنتھ

صفحو - 312


ਗੋ ਬਛਰੇ ਅਰੁ ਗੋਪ ਸਭੈ ਗਿਰਗੇ ਸਭ ਪ੍ਰਾਨ ਡਸੇ ਜਬ ਕਾਰੀ ॥
go bachhare ar gop sabhai girage sabh praan ddase jab kaaree |

اتي ڪالي نانگ سڀني ڳئون، ٻڪرين ۽ گوپا ڇوڪرن کي چڪ هنيو ۽ اهي سڀ مري ويا.

ਧਾਇ ਕਹਿਯੋ ਮੁਸਲੀ ਪ੍ਰਭ ਪੈ ਸਭ ਸੈਨ ਸਖਾ ਤੁਮਰੀ ਹਰਿ ਮਾਰੀ ॥੨੦੪॥
dhaae kahiyo musalee prabh pai sabh sain sakhaa tumaree har maaree |204|

اهو ڏسي بلرام ڪرشن کي چيو ته ڀڄ ڀڄ، تنهنجو سڄو لشڪر نانگ جي هٿان مارجي ويو آهي.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਕ੍ਰਿਪਾ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਚਿਤਵੀ ਤਿਨੈ ਜੀਵ ਉਠੇ ਤਤਕਾਲ ॥
kripaa drisatt chitavee tinai jeev utthe tatakaal |

(سري ڪرشن) هن ڏانهن شفقت سان ڏٺو

ਗਊ ਸਭੈ ਅਰੁ ਸੁਤ ਤਿਨੈ ਅਉ ਫੁਨਿ ਸਭੈ ਗੁਪਾਲ ॥੨੦੫॥
gaoo sabhai ar sut tinai aau fun sabhai gupaal |205|

ڪرشنا سڀني ڏانهن نهاريندڙ نظر سان ڏٺو ۽ سڀ ڳئون ۽ گوپا ڇوڪرا هڪدم جيئرا ٿي ويا.205.

ਉਠਿ ਪਾਇਨ ਲਾਗੇ ਤਬੈ ਕਰਹਿੰ ਬਡਾਈ ਸੋਇ ॥
autth paaein laage tabai karahin baddaaee soe |

ساڳئي وقت هو اٿيو ۽ ڪرسي (سري ڪرشن جي) تسبيح ڪرڻ لڳو

ਜੀਅ ਦਾਨ ਹਮ ਕੋ ਦਯੋ ਇਹ ਤੇ ਬਡੋ ਨ ਕੋਇ ॥੨੦੬॥
jeea daan ham ko dayo ih te baddo na koe |206|

سڀ اٿي بيٺا ۽ پير مضبوط ڪري چوڻ لڳا، ”اي اسان کي جيئڻ وارو! ڪو به تو کان وڏو ناهي.���206

ਅਥ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਨਾਥਬੋ ॥
ath kaalee naag naathabo |

هاڻي ڪارو نانگ کي ڳنڍڻ جو حوالو:

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਗੋਪ ਜਾਨ ਕੈ ਆਪਨੇ ਕੀਨੇ ਮਨੈ ਬਿਚਾਰ ॥
gop jaan kai aapane keene manai bichaar |

گوپ (ٻارن) کي پنهنجو (سري ڪرشن) سمجهي پنهنجي ذهن ۾ سوچيو

ਦੁਸਟ ਨਾਗ ਸਰ ਮੈ ਬਸੇ ਤਾ ਕੋ ਲੇਉ ਨਿਕਾਰ ॥੨੦੭॥
dusatt naag sar mai base taa ko leo nikaar |207|

ڪرشن گوپا جي ڇوڪرن سان صلاح ڪئي ته ظالم ناگا (ڪالي) ان ٽانڪي ۾ رهي ٿو ۽ ان کي ٻاهر ڪڍيو وڃي.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਊਚ ਕਦੰਮਹਿ ਕੋ ਤਰੁ ਥੋ ਤਿਹ ਪੈ ਚੜਿ ਕੈ ਹਰਿ ਕੂਦ ਪਰਿਓ ॥
aooch kadameh ko tar tho tih pai charr kai har kood pario |

ڪدمب جي وڻ تي چڙهندي، ڪرشن پنهنجي اونچائي تان ٽانڪي ۾ ٽپو ڏنو

ਤਿਨ ਸੰਕ ਕਰੀ ਮਨ ਮੈ ਨ ਕਛੂ ਫੁਨਿ ਧੀਰਜ ਗਾਢ ਧਰਿਯੋ ਨ ਟਰਿਓ ॥
tin sank karee man mai na kachhoo fun dheeraj gaadt dhariyo na ttario |

هو ٿورو به نه ڊڄي ۽ صبر سان اڳتي وڌيو

ਮਨੁਖੋਸਤ ਲੌ ਜਲ ਉਚ ਭਯੋ ਨਿਕਸਿਯੋ ਤਬ ਨਾਗ ਬਡੋ ਨ ਡਰਿਯੋ ॥
manukhosat lau jal uch bhayo nikasiyo tab naag baddo na ddariyo |

پاڻي ماڻهوءَ جي ست درجن اونچائي تي پهتو ۽ ان مان ناگا ظاهر ٿيو پر پوءِ به ڪرشن ڪو به خوفزده نه ٿيو.

ਪਟ ਪੀਤ ਧਰੇ ਤਨ ਪੈ ਨਰ ਦੇਖਿ ਮਹਾ ਬਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਜੁਧ ਕਰਿਯੋ ॥੨੦੮॥
patt peet dhare tan pai nar dekh mahaa bal kai tin judh kariyo |208|

جڏهن ناگا هڪ ماڻهوءَ کي مٿس سوار ڏٺو ته وڙهڻ لڳو.

ਬਾਧ ਲਯੋ ਹਰਿ ਕੋ ਤਨ ਸੋ ਕਰ ਕ੍ਰੁਧ ਕਿਧੋ ਤਿਹ ਕੋ ਤਨ ਕਾਟੇ ॥
baadh layo har ko tan so kar krudh kidho tih ko tan kaatte |

هن ڪرشن کي پاڻ ۾ ڳنڍيو، جنهن وڏي جوش ۾، ان جي جسم کي ڪٽي ڇڏيو

ਢੀਲੋ ਰਹਿਯੋ ਹੁਇ ਪੈ ਹਰਿ ਜੀ ਪਿਖਿ ਯਾ ਰਨ ਕੇ ਹੀਯਰੇ ਫੁਨਿ ਫਾਟੇ ॥
dteelo rahiyo hue pai har jee pikh yaa ran ke heeyare fun faatte |

ڪرشن تي نانگ جي پڪڙ ٿلهي ٿي وئي، پر ڏسندڙن جي دلين ۾ وڏو خوف هو

ਰੋਵਤ ਆਵਤ ਹੈ ਪਤਨੀ ਬ੍ਰਿਜ ਠੋਕਤ ਮੂੰਡ ਉਖਾਰਤ ਝਾਟੇ ॥
rovat aavat hai patanee brij tthokat moondd ukhaarat jhaatte |

برجا ڳوٺ جون عورتون پنھنجن وارن کي ڇڪيندي ۽ مٿن کي تاڪيندي ان طرف وڌڻ لڳيون.

ਆਇ ਹੈ ਮਾਰ ਉਸੈ ਨਹੀ ਰੋਵਹੁ ਨੰਦ ਇਹੈ ਕਹਿ ਕੈ ਇਨ ਡਾਟੇ ॥੨੦੯॥
aae hai maar usai nahee rovahu nand ihai keh kai in ddaatte |209|

پر نند کين ڇرڪائيندي چيو ته، اي ماڻهون، نه روئو! ڪرشن کي مارڻ تي ئي واپس ايندو.���209.

ਕਾਨ੍ਰਹਿ ਲਪੇਟ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ ਫੂਕਤ ਹੈ ਕਰਿ ਕ੍ਰੁਧਹਿ ਕੈਸੇ ॥
kaanreh lapett baddo vah panag fookat hai kar krudheh kaise |

ڪرشن کي پاڻ ۾ ڳنڍيندي، اهو وڏو نانگ وڏي ڪاوڙ ۾ رڙيون ڪرڻ لڳو

ਜਿਉ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਗਏ ਧਨ ਤੇ ਅਤਿ ਝੂਰਤ ਲੇਤ ਉਸਾਸਨ ਤੈਸੇ ॥
jiau dhan paatr ge dhan te at jhoorat let usaasan taise |

نانگ ائين رڙ ڪري رهيو هو، جيئن پئسا ڏيندڙ پنهنجي نقدي صندوق جي گم ٿيڻ تي رڙيون ڪري رهيو هو

ਬੋਲਤ ਜਿਉ ਧਮੀਆ ਹਰਿ ਮੈ ਸੁਰ ਕੈ ਮਧਿ ਸਵਾਸ ਭਰੇ ਵਹ ਐਸੇ ॥
bolat jiau dhameea har mai sur kai madh savaas bhare vah aaise |

(يا) جيئن ڍوڪاڻي (’ڌميا‘) ڳالهائيندو آهي، اهڙو آواز پاڻي مان نانگ جي ڦوڪڻ سان پيدا ٿيندو آهي.

ਭੂਭਰ ਬੀਚ ਪਰੇ ਜਲ ਜਿਉ ਤਿਹ ਤੇ ਫੁਨਿ ਹੋਤ ਮਹਾ ਧੁਨਿ ਜੈਸੇ ॥੨੧੦॥
bhoobhar beech pare jal jiau tih te fun hot mahaa dhun jaise |210|

اهو نانگ گونجندڙ ڊرم وانگر سانس ڪري رهيو هو يا هن جو آواز پاڻيءَ جي وڏي وڇوڙي وانگر هو. 210.

ਚਕ੍ਰਤ ਹੋਇ ਰਹੇ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਲਕ ਮਾਰ ਲਏ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਨਾਗੈ ॥
chakrat hoe rahe brij baalak maar le har jee ih naagai |

برج بالڪ حيران ٿي (چوندو) ته، سري ڪرشن هن نانگ کي ماريندو.

ਦਛਨ ਤੀਅ ਭੁਜਾ ਗਹਿ ਕੈ ਇਹ ਮਤਿ ਲਗੈ ਦੁਖ ਅਉ ਸੁਖ ਭਾਗੈ ॥
dachhan teea bhujaa geh kai ih mat lagai dukh aau sukh bhaagai |

برجا جا ڇوڪرا حيرانيءَ سان اهو سڀ ڪجهه ڏسي رهيا هئا ۽ هڪ ٻئي جا هٿ پڪڙي رهيا هئا، سوچي رهيا هئا ته ڪرشن کي ڪنهن به صورت ۾ نانگ کي مارڻ گهرجي.

ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਲਯੋ ਇਹ ਆਗੈ ॥
khojat khojat sabhai brij ke jan kautak dekh layo ih aagai |

(اُتان) برج جا سڀ ماڻهو، اُن کي ڳوليندا، (اتي آيا ۽) اڳتي وڌيا ۽ اُن کي ڏٺو.

ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕਾਟਤ ਜਿਉ ਰੁਚ ਕੈ ਨਰ ਖਾਵਤ ਸਾਗੈ ॥੨੧੧॥
sayaameh sayaam baddo eh kaattat jiau ruch kai nar khaavat saagai |211|

برجا جا سڀئي مرد ۽ عورتون اهو عجيب تماشو ڏسي رهيا هئا ۽ ان پاسي ڪارا نانگ ڪرشن کي ائين چٻاڙي رهيو هو جيئن ڪو ماڻهو سندس ماني لذت سان کائي رهيو هجي.

ਰੋਵਨ ਲਾਗ ਜਬੈ ਜਸੁਦਾ ਚੁਪ ਤਾਹਿ ਕਰਾਵਤ ਪੈ ਜੁ ਅਲੀ ਹੈ ॥
rovan laag jabai jasudaa chup taeh karaavat pai ju alee hai |

جڏهن جسوڌا روئڻ لڳندي آهي ته سندس دوست کيس خاموش ڪري ڇڏيندا آهن. (چوندا آھن ته) ھي ڪنڌ ڏاڍو مضبوط آھي

ਦੈਤ ਤ੍ਰਿਨਾਵ੍ਰਤ ਅਉਰ ਬਕੀ ਵ ਬਕਾਸੁਰ ਹਨੇ ਇਹ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਲੀ ਹੈ ॥
dait trinaavrat aaur bakee v bakaasur hane ih kaanrah balee hai |

جڏهن يشودا به روئڻ لڳي ته هن جي دوستن کيس تسلي ڏني ته ”ڪڏهن به پريشان نه ٿي ڪرشنا، ترانوورتا، بکي ۽ بڪاسورا وغيره ڀوتن کي ماريو آهي، ڪرشن انتهائي طاقتور آهي.

ਆਇ ਹੈ ਮਾਰ ਅਬੈ ਇਹ ਸਾਪਹਿ ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਇਹ ਭਾਤ ਹਲੀ ਹੈ ॥
aae hai maar abai ih saapeh bol utthio ih bhaat halee hai |

بلرام چيو ته هن نانگ کي مارڻ کانپوءِ ئي شري ڪرشن ايندو.

ਤੋਰ ਡਰੈ ਸਭ ਹੀ ਇਹ ਕੇ ਫਨਿ ਪੈ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਜੋਰ ਛਲੀ ਹੈ ॥੨੧੨॥
tor ddarai sabh hee ih ke fan pai karunaa nidh jor chhalee hai |212|

هو نانگ کي مارڻ کان پوءِ واپس ايندو، ٻئي طرف ڪرشنا پنهنجي طاقت سان ان نانگ جا سڀ لڙڪ ناس ڪري ڇڏيا.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |

شاعر جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਾਨਿ ਦੁਖੀ ਅਪਨ੍ਰਯੋ ਜਨ ਕੌ ਅਪਨੋ ਤਨ ਤਾ ਤੈ ਛਡਾਇ ਲਯੋ ਹੈ ॥
jaan dukhee apanrayo jan kau apano tan taa tai chhaddaae layo hai |

پنهنجي سڀني ماڻهن کي سخت پريشاني ۾ ڏسي، ڪناري تي بيٺو،

ਬਕਤ੍ਰ ਬਿਲੋਕ ਬਡੋ ਵਹ ਪੰਨਗ ਪੈ ਮਨ ਭੀਤਰ ਕ੍ਰੁਧ ਭਯੋ ਹੈ ॥
bakatr bilok baddo vah panag pai man bheetar krudh bhayo hai |

ڪرشن پنهنجو جسم نانگ جي چنبي مان آزاد ڪرايو، اهو ڏسي خوفناڪ نانگ ڪاوڙ ۾ اچي ويو.

ਸਉ ਫਨ ਕੋ ਸੁ ਫੁਲਾਇ ਉਚਾਇ ਕੈ ਸਾਮੁਹਿ ਤਾਹਿ ਕੇ ਧਾਇ ਗਯੋ ਹੈ ॥
sau fan ko su fulaae uchaae kai saamuhi taeh ke dhaae gayo hai |

هن وري پنهنجو ڪنڌ وڇايو، ڊوڙندو اچي ڪرشن جي سامهون آيو

ਕੂਦ ਕੈ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਚਾਇ ਕੈ ਦਾਵਹਿ ਉਪਰਿ ਮਾਥ ਜੁ ਠਾਢੋ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੧੩॥
kood kai kaanrah bachaae kai daaveh upar maath ju tthaadto bhayo hai |213|

ڪرشن، پاڻ کي حملي کان بچائيندي، ٽپو ڏئي نانگ جي پيشانيءَ تي پير رکي بيٺو.

ਕੂਦਤ ਹੈ ਚੜਿ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਸ੍ਰਉਨ ਸੰਬੂਹ ਚਲੈ ਸਿਰ ਤਾ ਤੇ ॥
koodat hai charr sir aoopar sraun sanbooh chalai sir taa te |

ان نانگ جي مٿي تي چڙهڻ سان ڪرشن ٽپڻ لڳو ۽ نانگ جي مٿي مان گرم رت جا وهڪرا وهڻ لڳا.

ਪ੍ਰਾਨ ਲਗੇ ਛੁਟਨੇ ਜਬ ਹੀ ਛਿਨ ਮੈਨ ਗਈ ਉਡ ਕੈ ਮੁਖਰਾ ਤੇ ॥
praan lage chhuttane jab hee chhin main gee udd kai mukharaa te |

جڏهن اهو نانگ آخري ساهه کڻڻ وارو هو ته هن جي وجود جي سموري چمڪ ختم ٿي وئي

ਤਉ ਹਰਿ ਜੀ ਬਲਿ ਕੈ ਤਨ ਕੋ ਸਰ ਤੀਰ ਨਿਕਾਸ ਲਯੋ ਬਹੁ ਭਾਤੇ ॥
tau har jee bal kai tan ko sar teer nikaas layo bahu bhaate |

پوءِ ڪرشن نانگ کي پنهنجي طاقت سان درياهه جي ڪناري تي وٺي ويو

ਜਾਤ ਬਡੋ ਸਰ ਤੀਰ ਬਹਿਯੋ ਰਸਰੇ ਬੰਧ ਖੈਚਤ ਹੈ ਚਹੂੰ ਘਾਤੇ ॥੨੧੪॥
jaat baddo sar teer bahiyo rasare bandh khaichat hai chahoon ghaate |214|

انهيءَ ناگا کي ڪناري ڏانهن ڇڪيو ويو ۽ چئني پاسن کان رسيءَ کي ڳنڍي، ڇڪي ٻاهر ڪڍيو ويو.

ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kaalee naag kee triyo baach |

ناگن ڪالي جي زال جي تقرير:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਤਉ ਤਿਹ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਭ ਹੀ ਸੁਤ ਅੰਜੁਲ ਜੋਰ ਕੈ ਯੌ ਘਿਘਯਾਵੈ ॥
tau tih kee triyaa sabh hee sut anjul jor kai yau ghighayaavai |

پوءِ سندس سڀ زالون ۽ پٽ هٿ ملايا ۽ ائين ناچ ڪرڻ لڳا،

ਰਛ ਕਰੋ ਇਹ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀ ਤੁਮ ਪੈ ਬਰੁ ਦਾਨ ਇਹੈ ਹਮ ਪਾਵੈ ॥
rachh karo ih kee har jee tum pai bar daan ihai ham paavai |

پوءِ نانگ جون زالون روئيندي، هٿ ٻڌي چوڻ لڳيون، ”اي رب! اسان کي هن نانگ جي حفاظت جي نعمت عطا ڪر

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇਤ ਵਹੈ ਹਮ ਲਿਆਵਤ ਬਿਖ ਦਈ ਵਹ ਹੀ ਹਮ ਲਿਆਵੈ ॥
amrit det vahai ham liaavat bikh dee vah hee ham liaavai |

�اي ربّ! جيڪڏهن تون زهر ڏيندؤ ته اسان به اهو ئي اختيار ڪريون ٿا ۽ جيڪڏهن زهر ڏيون ته اهو به اسان جو اختيار آهي.

ਦੋਸ ਨਹੀ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਕੋ ਕਛੁ ਬਾਤ ਕਹੈ ਅਰੁ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥੨੧੫॥
dos nahee hamare pat ko kachh baat kahai ar sees jhukaavai |215|

ان ۾ اسان جي مڙس جو ڪو به قصور ناهي، ايترو چئي هنن ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو.