شري دسم گرنتھ

صفحو - 841


ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਯੌ ਸੁਨਿ ਲੋਕ ਸਕਲ ਹੀ ਧਾਏ ॥
yau sun lok sakal hee dhaae |

اهو ٻڌي ماڻهو گڏهه ۾ اچي ويا.

ਛੇਰਾ ਸਕਰ ਕੁਚਾਰੂ ਲ੍ਯਾਏ ॥
chheraa sakar kuchaaroo layaae |

۽ انھن سان گڏ مٺائي ۽ ناشتو کڻي آيا

ਦੂਧ ਭਾਤ ਆਗੇ ਲੈ ਧਰਹੀ ॥
doodh bhaat aage lai dharahee |

کين کير ۽ چانور ڏنائين،

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੌ ਪਾਇਨ ਪਰਹੀ ॥੨੫॥
bhaat bhaat sau paaein parahee |25|

۽، ڪيترن ئي طريقن سان، سندس پيرن تي پنهنجو سجدو ڪيو (25)

ਦਰਸ ਦਯੋ ਤੁਮ ਕੌ ਜਦੁਰਾਈ ॥
daras dayo tum kau jaduraaee |

(ماڻهن چيو ته) تو کي ڪرشن جو ڏيک هو.

ਗੁਰੂ ਭਾਖਿ ਦੈ ਗਯੋ ਬਡਾਈ ॥
guroo bhaakh dai gayo baddaaee |

”۽ اهڙيءَ طرح تون وڏو گرو ٿي ويو آهين.

ਤਾ ਤੇ ਸਭ ਉਸਤਤਿ ਹਮ ਕਰਹੀ ॥
taa te sabh usatat ham karahee |

'هاڻي، جيئن اسان توهان کي تمام گهڻو احترام ڪيو،

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੀ ਬੰਦ ਨ ਪਰਹੀ ॥੨੬॥
mahaa kaal kee band na parahee |26|

(٢٦) تون اسان کي موت جي خوف کان ڇوٽڪارو ڏي.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੀ ਬੰਦ ਤੇ ਸਭ ਕੋ ਲੇਹੁ ਛੁਰਾਇ ॥
mahaa kaal kee band te sabh ko lehu chhuraae |

”مهرباني ڪري اسان کي موت جي غلاميءَ مان آزاد ڪر.

ਤਵ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਬਿਚਰਹਿ ਸੁਰਗ ਪਰਹਿ ਨਰਕ ਨਹਿ ਜਾਇ ॥੨੭॥
tav prasaad bichareh surag pareh narak neh jaae |27|

”اسان سڀ تنهنجي مهربانيءَ سان جنت ۾ وڃون ۽ جهنم کان بچائي سگهون“ (27)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਚਲੀ ਕਥਾ ਪੁਰਿ ਭੀਤਰਿ ਆਈ ॥
chalee kathaa pur bheetar aaee |

اها ڳالهه شهر تائين پهتي

ਤਿਨ ਰਾਨੀ ਸ੍ਰਵਨਨ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥
tin raanee sravanan sun paaee |

۽ راڻي اها ڳالهه غور سان ٻڌي.

ਚੜਿ ਝੰਪਾਨ ਤਹਾ ਕਹ ਚਲੀ ॥
charr jhanpaan tahaa kah chalee |

هوءَ پالڪي ۾ ويٺي ان جاءِ ڏانهن وڃڻ لڳي،

ਲੀਨੇ ਬੀਸ ਪਚਾਸਿਕ ਅਲੀ ॥੨੮॥
leene bees pachaasik alee |28|

۽ هوءَ پنهنجي 25 ساٿين کي ساڻ کڻي وئي (28)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਚਲੀ ਚਲੀ ਆਈ ਤਹਾ ਜਹਾ ਹੁਤੇ ਨਿਜੁ ਮੀਤ ॥
chalee chalee aaee tahaa jahaa hute nij meet |

هلندي هلندي هوءَ ان جاءِ تي پهتي جتي سندس دوست موجود هو.

ਭਾਖਿ ਗੁਰੂ ਪਾਇਨ ਪਰੀ ਅਧਿਕ ਮਾਨ ਸੁਖ ਚੀਤ ॥੨੯॥
bhaakh guroo paaein paree adhik maan sukh cheet |29|

هن جي پيرن تي سجدو، هوء ذهن جي سلامتي لاء دعا گهري. (29)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਕਿਹ ਬਿਧਿ ਦਰਸੁ ਸ੍ਯਾਮ ਤੁਹਿ ਦੀਨੋ ॥
kih bidh daras sayaam tuhi deeno |

(مترا پڇيو ته) سري ڪرشن توکي ڪيئن خواب ڏنا آهن؟

ਕਵਨ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਗੁਰ ਕੀਨੋ ॥
kavan kripaa kar kai gur keeno |

توهان کي سيام (ڪرشن) جي نظر سان نوازيو ويو آهي،

ਸਕਲ ਕਥਾ ਵਹੁ ਹਮੈ ਸੁਨਾਵਹੁ ॥
sakal kathaa vahu hamai sunaavahu |

مون کي سڄي ڪهاڻي ٻڌايو

ਮੋਰੇ ਚਿਤ ਕੋ ਤਾਪ ਮਿਟਾਵਹੁ ॥੩੦॥
more chit ko taap mittaavahu |30|

”مهرباني ڪري مون کي پنهنجي دل کي تسلي ڏيڻ لاءِ پنهنجا قصا ٻڌائڻ ڏيو.(30)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਜੋ ਕਛੁ ਕਥਾ ਤੁਮ ਪੈ ਭਈ ਸੁ ਕਛੁ ਕਹੌ ਤੁਮ ਮੋਹਿ ॥
jo kachh kathaa tum pai bhee su kachh kahau tum mohi |

”مون کي ٻڌاءِ، مون کي ٻڌاءِ، جيڪو ڪجهه توسان وچ ۾ ٿيو،

ਤੁਹਿ ਜਦੁਪਤਿ ਕੈਸੇ ਮਿਲੇ ਕਹਾ ਦਯੋ ਬਰ ਤੋਹਿ ॥੩੧॥
tuhi jadupat kaise mile kahaa dayo bar tohi |31|

”توهان ڪرشن سان ڪيئن ملاقات ڪئي، ۽ هن کي ڪهڙيون نعمتون ڏنيون“ (31)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਮਜਨ ਹੇਤ ਇਹਾ ਮੈ ਆਯੋ ॥
majan het ihaa mai aayo |

(ميترا جواب ڏنو) مان هتي غسل ڪرڻ آيو آهيان

ਨ੍ਰਹਾਇ ਧੋਇ ਕਰਿ ਧ੍ਯਾਨ ਲਗਾਯੋ ॥
nrahaae dhoe kar dhayaan lagaayo |

(هن جواب ڏنو ته) مان هتي وضو ڪرڻ آيو هوس ۽ غسل ڪرڻ کان پوءِ غور ڪيم.

ਇਕ ਚਿਤ ਹ੍ਵੈ ਦ੍ਰਿੜ ਜਪੁ ਜਬ ਕਿਯੋ ॥
eik chit hvai drirr jap jab kiyo |

جڏهن دماغ مضبوط طور تي مرڪوز آهي،

ਤਬ ਜਦੁਪਤਿ ਦਰਸਨ ਮੁਹਿ ਦਿਯੋ ॥੩੨॥
tab jadupat darasan muhi diyo |32|

”جڏهن مون وڏي ارادي سان سندس ديوتائن جي ڳولا ڪئي، تڏهن شري ڪرشن منهنجي نظر ۾ آيو (32).

ਸੁਨੁ ਅਬਲਾ ਮੈ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੋ ॥
sun abalaa mai kachhoo na jaano |

اي عورت! ٻڌو، مون کي ڪا به خبر ناهي

ਕਹਾ ਦਯੋ ਮੁਹਿ ਕਹਾ ਬਖਾਨੋ ॥
kahaa dayo muhi kahaa bakhaano |

”ٻڌ، تون پريشانيءَ ۾ مبتلا عورت، مون کي ياد ناهي ته هن مون تي ڇا ڪيو.

ਮੈ ਲਖਿ ਰੂਪ ਅਚਰਜ ਤਬ ਭਯੋ ॥
mai lakh roop acharaj tab bhayo |

(سندس) روپ ڏسي، مان حيران ٿي ويس

ਮੋ ਕਹ ਬਿਸਰਿ ਸਭੈ ਕਿਛੁ ਗਯੋ ॥੩੩॥
mo kah bisar sabhai kichh gayo |33|

”مان هن جي چمڪندڙ نظر سان حيران ٿي ويس ۽ مان پنهنجا سڀ حواس وڃائي ويٺس (33)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਬਨਮਾਲਾ ਉਰ ਮੈ ਧਰੀ ਪੀਤ ਬਸਨ ਫਹਰਾਇ ॥
banamaalaa ur mai dharee peet basan faharaae |

”هوڏانهن جهنگلي گلن جا هار ۽ پيلا ڪپڙا پاتل هو آيو.

ਨਿਰਖ ਦਿਪਤ ਦਾਮਨਿ ਲਜੈ ਪ੍ਰਭਾ ਨ ਬਰਨੀ ਜਾਇ ॥੩੪॥
nirakh dipat daaman lajai prabhaa na baranee jaae |34|

”جئين روشنيءَ جي روشنيءَ ۾ به هن جي نظر ٻرندي هئي، ته مان هن کي ڏسي حيران ٿي ويس (34)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਅਧਿਕ ਜੋਤਿ ਜਦੁਪਤਿ ਕੀ ਸੋਹੈ ॥
adhik jot jadupat kee sohai |

لارڊ ڪرشن جي روشني ڏاڍي خوبصورت هئي

ਖਗ ਮ੍ਰਿਗ ਜਛ ਭੁਜੰਗਨ ਮੋਹੈ ॥
khag mrig jachh bhujangan mohai |

”ڪرشن جي رونق ايتري ته بلند هئي جو پکين، هينگن ۽ رينگارن به سندس بت بڻيا.

ਲਹਿ ਨੈਨਨ ਕੋ ਮ੍ਰਿਗ ਸਕੁਚਾਨੇ ॥
leh nainan ko mrig sakuchaane |

اکيون ڏسندي هيران شرمسار ٿي وئي

ਕਮਲ ਜਾਨਿ ਅਲਿ ਫਿਰਤ ਦਿਵਾਨੇ ॥੩੫॥
kamal jaan al firat divaane |35|

'هرڻ کي معمولي محسوس ٿيو ۽ ڪارا ماکڙا هن جي ڪنول جهڙي حالت تي چريو ٿي ويا (35)

ਛੰਦ ॥
chhand |

ڇنڊ

ਪੀਤ ਬਸਨ ਬਨਮਾਲ ਮੋਰ ਕੋ ਮੁਕਟ ਸੁ ਧਾਰੈ ॥
peet basan banamaal mor ko mukatt su dhaarai |

”پيلا پوشاڪ، گلن ۾ گلن جا هار ۽ مٿي تي مور جو تاج.

ਮੁਖ ਮੁਰਲੀ ਅਤਿ ਫਬਤ ਹਿਯੇ ਕੌਸਤਭ ਮਨਿ ਧਾਰੈ ॥
mukh muralee at fabat hiye kauasatabh man dhaarai |

سندس وات تي بانسري سان، هن جي دل ۾ ڪاسٽڪ (سمنڊ مان نڪتل) جو (افسانوي) زيور هو.

ਸਾਰੰਗ ਸੁਦਰਸਨ ਗਦਾ ਹਾਥ ਨੰਦਗ ਅਸਿ ਛਾਜੈ ॥
saarang sudarasan gadaa haath nandag as chhaajai |

”هن جي هٿن ۾ سهڻو ڪمان، سهڻا ڪوٽ ۽ ٻه طرفي تلوار هئي

ਲਖੇ ਸਾਵਰੀ ਦੇਹ ਸਘਨ ਘਨ ਸਾਵਨ ਲਾਜੈ ॥੩੬॥
lakhe saavaree deh saghan ghan saavan laajai |36|

هن جي ڪاري رنگت کي ڏسي، برسات جي موسم ۾ ڪڪر کي به خوف محسوس ٿيو (36)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਚਤੁਰ ਕਾਨ੍ਰਹ ਆਯੁਧ ਚਤੁਰ ਚਹੂੰ ਬਿਰਾਜਤ ਹਾਥ ॥
chatur kaanrah aayudh chatur chahoon biraajat haath |

”هن جي چئني ٻانهن ۾، چار هٿ جڪڙيل هئا،

ਦੋਖ ਹਰਨ ਦੀਨੋ ਧਰਨ ਸਭ ਨਾਥਨ ਕੈ ਨਾਥ ॥੩੭॥
dokh haran deeno dharan sabh naathan kai naath |37|

(37)

ਨਵਲ ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੋਪੀ ਨਵਲ ਨਵਲ ਸਖਾ ਲਿਯੇ ਸੰਗ ॥
naval kaanrah gopee naval naval sakhaa liye sang |

”خوبصورت ڪاهان (ڪرشنا) کي سهڻيون عورتون سنگتيون نوڪراڻيون هيون.

ਨਵਲ ਬਸਤ੍ਰ ਜਾਮੈ ਧਰੇ ਰੰਗਿਤ ਨਾਨਾ ਰੰਗ ॥੩੮॥
naval basatr jaamai dhare rangit naanaa rang |38|

”انهن سڀني سهڻا ۽ نوان ڪپڙا پهريل هئا.“ (38)

ਇਹੈ ਭੇਖ ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਯਾ ਮੈ ਕਛੂ ਨ ਭੇਦ ॥
eihai bhekh bhagavaan ko yaa mai kachhoo na bhed |

(هن چيو ته) ان ۾ ڪو شڪ ناهي ته هو ڀڳوان جو عڪس هو.

ਇਹੈ ਉਚਾਰਤ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਭ ਇਹੈ ਬਖਾਨਤ ਬੇਦ ॥੩੯॥
eihai uchaarat saasatr sabh ihai bakhaanat bed |39|

۽ ويد ۽ شاستر ان جي شاهدي ڏين ٿا (39)

ਇਹੈ ਭੇਖ ਪੰਡਿਤ ਕਹੈ ਇਹੈ ਕਹਤ ਸਭ ਕੋਇ ॥
eihai bhekh panddit kahai ihai kahat sabh koe |

اِھا ڳالھھ آھي تپيدار پنڊت ۽ اھا ڳالھھ سڀ ماڻھو چوندا آھن.

ਦਰਸੁ ਦਯੋ ਜਦੁਪਤਿ ਤੁਮੈ ਯਾ ਮੈ ਭੇਦ ਨ ਕੋਇ ॥੪੦॥
daras dayo jadupat tumai yaa mai bhed na koe |40|

جيئن پنڊتن جو چوڻ هو ته، اهڙيءَ طرح ٻين سڀني به ان جي تصديق ڪئي آهي.'' (40)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਸਭ ਬਨਿਤਾ ਪਾਇਨ ਪਰ ਪਰੀ ॥
sabh banitaa paaein par paree |

سڀ عورتون ان (مرد جي) پيرن تي ڪري پيون

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੋ ਬਿਨਤੀ ਕਰੀ ॥
bhaat bhaat so binatee karee |

حاضري ڀريندڙ سڀ عورتون سندس پيرن تي بيهي سجدو ڪرڻ لڳيون ۽ بيشمار دعائون گهريون.

ਨਾਥ ਹਮਾਰੇ ਧਾਮ ਪਧਾਰਹੁ ॥
naath hamaare dhaam padhaarahu |

ته اي ناٿ! اسان جي گهر ۾ قدم

ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਪਤਿ ਕੋ ਨਾਮ ਉਚਾਰਹੁ ॥੪੧॥
sree jadupat ko naam uchaarahu |41|

هنن کيس عرض ڪيو ته هو پنهنجن گهرن ۾ اچي ۽ شري ڪرشن جا گيت ڳائين.(41)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਧਾਮ ਚਲੋ ਹਮਰੇ ਪ੍ਰਭੂ ਕਰਿ ਕੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਅਪਾਰ ॥
dhaam chalo hamare prabhoo kar kai kripaa apaar |

(انهن عرض ڪيو ته) مهرباني ڪري مهرباني ڪري اسان جي علائقي ۾ اچو.

ਹਮ ਠਾਢੀ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ਏਕ ਚਰਨ ਨਿਰਧਾਰ ॥੪੨॥
ham tthaadtee sevaa karai ek charan niradhaar |42|

”جيڪڏهن اسان کي پنهنجي هڪ ٽنگ تي بيهڻ جي به خدمت ڪرڻي هجي ته به خدمت ڪنداسين. (42)

ਰਾਨੀ ਸੁਤ ਤੁਮਰੇ ਜਿਯੈ ਸੁਖੀ ਬਸੈ ਤਬ ਦੇਸ ॥
raanee sut tumare jiyai sukhee basai tab des |

(هن چيو ته) اي راڻي! توهان جي اولاد کي زندهه هجي ۽ توهان جو ملڪ تمام گهڻو خوشحال هجي.

ਹਮ ਅਤੀਤ ਬਨ ਹੀ ਭਲੇ ਧਰੇ ਜੋਗ ਕੋ ਭੇਸ ॥੪੩॥
ham ateet ban hee bhale dhare jog ko bhes |43|

’اسان هتي بلڪل مطمئن آهيون، پرديسي وانگر رهون ٿا.‘ (43)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗ੍ਰਿਹ ਚਲਹੁ ਹਮਾਰੇ ॥
kripaa karahu grih chalahu hamaare |

(راڻي چيو) مهرباني ڪري منهنجي گهر اچو.

ਲਗੀ ਪਾਇ ਮੈ ਰਹੋ ਤਿਹਾਰੇ ॥
lagee paae mai raho tihaare |

(هن چيو ته) مهرباني ڪري اسان جي گهر اچو، مان هميشه تنهنجي پيرن سان لڳل رهندس.