چوپائي
اهو ٻڌي ماڻهو گڏهه ۾ اچي ويا.
۽ انھن سان گڏ مٺائي ۽ ناشتو کڻي آيا
کين کير ۽ چانور ڏنائين،
۽، ڪيترن ئي طريقن سان، سندس پيرن تي پنهنجو سجدو ڪيو (25)
(ماڻهن چيو ته) تو کي ڪرشن جو ڏيک هو.
”۽ اهڙيءَ طرح تون وڏو گرو ٿي ويو آهين.
'هاڻي، جيئن اسان توهان کي تمام گهڻو احترام ڪيو،
(٢٦) تون اسان کي موت جي خوف کان ڇوٽڪارو ڏي.
دوهيرا
”مهرباني ڪري اسان کي موت جي غلاميءَ مان آزاد ڪر.
”اسان سڀ تنهنجي مهربانيءَ سان جنت ۾ وڃون ۽ جهنم کان بچائي سگهون“ (27)
چوپائي
اها ڳالهه شهر تائين پهتي
۽ راڻي اها ڳالهه غور سان ٻڌي.
هوءَ پالڪي ۾ ويٺي ان جاءِ ڏانهن وڃڻ لڳي،
۽ هوءَ پنهنجي 25 ساٿين کي ساڻ کڻي وئي (28)
دوهيرا
هلندي هلندي هوءَ ان جاءِ تي پهتي جتي سندس دوست موجود هو.
هن جي پيرن تي سجدو، هوء ذهن جي سلامتي لاء دعا گهري. (29)
چوپائي
(مترا پڇيو ته) سري ڪرشن توکي ڪيئن خواب ڏنا آهن؟
توهان کي سيام (ڪرشن) جي نظر سان نوازيو ويو آهي،
مون کي سڄي ڪهاڻي ٻڌايو
”مهرباني ڪري مون کي پنهنجي دل کي تسلي ڏيڻ لاءِ پنهنجا قصا ٻڌائڻ ڏيو.(30)
دوهيرا
”مون کي ٻڌاءِ، مون کي ٻڌاءِ، جيڪو ڪجهه توسان وچ ۾ ٿيو،
”توهان ڪرشن سان ڪيئن ملاقات ڪئي، ۽ هن کي ڪهڙيون نعمتون ڏنيون“ (31)
چوپائي
(ميترا جواب ڏنو) مان هتي غسل ڪرڻ آيو آهيان
(هن جواب ڏنو ته) مان هتي وضو ڪرڻ آيو هوس ۽ غسل ڪرڻ کان پوءِ غور ڪيم.
جڏهن دماغ مضبوط طور تي مرڪوز آهي،
”جڏهن مون وڏي ارادي سان سندس ديوتائن جي ڳولا ڪئي، تڏهن شري ڪرشن منهنجي نظر ۾ آيو (32).
اي عورت! ٻڌو، مون کي ڪا به خبر ناهي
”ٻڌ، تون پريشانيءَ ۾ مبتلا عورت، مون کي ياد ناهي ته هن مون تي ڇا ڪيو.
(سندس) روپ ڏسي، مان حيران ٿي ويس
”مان هن جي چمڪندڙ نظر سان حيران ٿي ويس ۽ مان پنهنجا سڀ حواس وڃائي ويٺس (33)
دوهيرا
”هوڏانهن جهنگلي گلن جا هار ۽ پيلا ڪپڙا پاتل هو آيو.
”جئين روشنيءَ جي روشنيءَ ۾ به هن جي نظر ٻرندي هئي، ته مان هن کي ڏسي حيران ٿي ويس (34)
چوپائي
لارڊ ڪرشن جي روشني ڏاڍي خوبصورت هئي
”ڪرشن جي رونق ايتري ته بلند هئي جو پکين، هينگن ۽ رينگارن به سندس بت بڻيا.
اکيون ڏسندي هيران شرمسار ٿي وئي
'هرڻ کي معمولي محسوس ٿيو ۽ ڪارا ماکڙا هن جي ڪنول جهڙي حالت تي چريو ٿي ويا (35)
ڇنڊ
”پيلا پوشاڪ، گلن ۾ گلن جا هار ۽ مٿي تي مور جو تاج.
سندس وات تي بانسري سان، هن جي دل ۾ ڪاسٽڪ (سمنڊ مان نڪتل) جو (افسانوي) زيور هو.
”هن جي هٿن ۾ سهڻو ڪمان، سهڻا ڪوٽ ۽ ٻه طرفي تلوار هئي
هن جي ڪاري رنگت کي ڏسي، برسات جي موسم ۾ ڪڪر کي به خوف محسوس ٿيو (36)
دوهيرا
”هن جي چئني ٻانهن ۾، چار هٿ جڪڙيل هئا،
(37)
”خوبصورت ڪاهان (ڪرشنا) کي سهڻيون عورتون سنگتيون نوڪراڻيون هيون.
”انهن سڀني سهڻا ۽ نوان ڪپڙا پهريل هئا.“ (38)
(هن چيو ته) ان ۾ ڪو شڪ ناهي ته هو ڀڳوان جو عڪس هو.
۽ ويد ۽ شاستر ان جي شاهدي ڏين ٿا (39)
اِھا ڳالھھ آھي تپيدار پنڊت ۽ اھا ڳالھھ سڀ ماڻھو چوندا آھن.
جيئن پنڊتن جو چوڻ هو ته، اهڙيءَ طرح ٻين سڀني به ان جي تصديق ڪئي آهي.'' (40)
چوپائي
سڀ عورتون ان (مرد جي) پيرن تي ڪري پيون
حاضري ڀريندڙ سڀ عورتون سندس پيرن تي بيهي سجدو ڪرڻ لڳيون ۽ بيشمار دعائون گهريون.
ته اي ناٿ! اسان جي گهر ۾ قدم
هنن کيس عرض ڪيو ته هو پنهنجن گهرن ۾ اچي ۽ شري ڪرشن جا گيت ڳائين.(41)
دوهيرا
(انهن عرض ڪيو ته) مهرباني ڪري مهرباني ڪري اسان جي علائقي ۾ اچو.
”جيڪڏهن اسان کي پنهنجي هڪ ٽنگ تي بيهڻ جي به خدمت ڪرڻي هجي ته به خدمت ڪنداسين. (42)
(هن چيو ته) اي راڻي! توهان جي اولاد کي زندهه هجي ۽ توهان جو ملڪ تمام گهڻو خوشحال هجي.
’اسان هتي بلڪل مطمئن آهيون، پرديسي وانگر رهون ٿا.‘ (43)
چوپائي
(راڻي چيو) مهرباني ڪري منهنجي گهر اچو.
(هن چيو ته) مهرباني ڪري اسان جي گهر اچو، مان هميشه تنهنجي پيرن سان لڳل رهندس.