�������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������
راجا جي اها ڳالهه پنهنجن ڪنن سان ٻڌي، رکتابويجا پنهنجي هاٿي تي سوار ٿي وڏي غضب ۾ هليو ويو.
ائين پئي لڳو ته يما، پاڻ کي ظاهر ڪري، جنگ جي ميدان ۾ وڙهندي شيطان کي پنهنجي تباهي ڏانهن وٺي وڃي رهيو آهي.
صور وڄائي رتواجيءَ پنهنجي فوج کي هاٿين، گھوڙن ۽ رٿن تي سوار ڪري اڳتي موڪليو.
اهي سڀ ڀوت ڏاڍا طاقتور آهن، جيڪي سومرو کي به پيرن سان چيڀاٽي سگهن ٿا.
هنن جا جسم ۽ عضوا ڏاڍا مضبوط ۽ وڏا نظر اچن ٿا، جن تي هو هٿ پير پائڻ وارا آهن، جن جي ڪمرن سان لڙڪيل آهن.
رکتويجا پنهنجي ساٿين سان گڏ وڃي رهيو آهي هٿيارن جهڙوڪ ڪمان، تير، تلوار وغيره سميت ٻين سڀني سامان سان.127.
DOHRA,
رتواج، پنهنجي فوج کي صف ۾ رکي، سمرو جي بنياد تي خيمو ڪيو.
سندن گوڙ ڪنن سان ٻڌي، ديوي جنگ لاءِ تيار ٿي وئي. 128.
سورٿا،
پنهنجي شينهن تي سوار ٿي، چانڊڪا، زور سان رڙيون ڪري،
رکتويجا کي مارڻ لاءِ پنهنجي زوردار تلوار هٿ ۾ کنيو.129.
سويا،
طاقتور چانڊئي کي ايندي ڏسي رڪٽويجا ڏاڍو خوش ٿيو.
هو اڳتي وڌيو ۽ دشمن جي لشڪر ۾ داخل ٿيو ۽ غصي ۾ اچي پنهنجي چال جي ڪري اڳتي وڌيو.
هو ڪڪرن وانگر پنهنجي لشڪر سان گڏ اڳتي وڌيو، شاعر هن جي چالبازيءَ جي مقابلي جو تصور ڪيو آهي.
ويڙهاڪن جا تير ائين هلن ٿا، ڄڻ ته وڏا ڪڪر مينھن پيا وسن.130.
ويڙهاڪن جي هٿن سان ماريل تير، دشمنن جي جسمن کي ڇڪي، پار ڪري ٻئي طرف.
ڪمانن کي ڇڏي ۽ هٿيارن کي سوراخ ڪري، اهي تير ڪرين وانگر بيٺا آهن، مڇيءَ جا دشمن.
چانڊئي جي جسم تي ڪيترائي زخم هئا، جن مان رت وهڻ لڳو.
ائين پئي لڳو ته (تير بدران) نانگ (تشڪ جا پٽ) ڪپڙا بدلائي ٻاهر آيا آهن.
جڏهن ويڙهاڪن جي هٿن مان تير ماريا ويا، تڏهن چانڊڪا شينهن وانگر گوڙ ڪئي.
هن جي هٿن ۾ تير، ڪمان، تلوار، ميس ڊسڪ، ڪارور ۽ خنجر هئا.