ٻٽي
(ارواسي کي ڏسي راڻي سوچيو)
”لڳي ٿو ته ڪنهن بزرگ اندرا کي معزول ڪيو آهي (جيڪو هاڻي هتي آهي)
ڪبت
”لڳي ٿو سج هن لڪي ۾ لٿو آهي.
”لڳي ٿو ڪو آسمان مان، آسمان کي ڇڏي، زمين تي وضو ڪري، حج تي آيو آهي.
”لڳي ٿو ڪمپڊ، شيو جي موت کان ڊڄي، انساني روپ اختيار ڪري چڪو آهي، ’پاڻ کي لڪائڻ لاءِ،
”شايد، پنو، ششي جي خواهشمند، ڪاوڙجي، مون کي ٺڳيءَ لاءِ ٺڳيءَ جو ڪم ڪيو آهي.“ (34)
چوپائي
هوءَ اڃا اهو چئي نٿي سگهي
هوءَ اڃا ائين ئي سوچي رهي هئي، جڏهن هوءَ (اروسي) ويجهو آئي،
(سندس) روپ ڏسي، هوءَ مسحور ٿي وئي
هوءَ ايتري ته داخل ٿي وئي جو هوءَ پنهنجي شعور جو احساس وڃائي ويٺي.(35)
سورٿا:
(هن پنهنجا) گهڻا ملائڪ وڏي دولت سان موڪليا
ته (ان وٽ وڃو) ۽ کيس چئو ته مهرباني ڪري هن گهر ۾ هڪ مهورت (وقت ٻن ڪلاڪن جي برابر) رهي. 36.
ڪبت
(راڻي) ”تون ڪيش آهين، شيش ناگ يا دانش، جنهن اهڙو دلڪش رويو اختيار ڪيو آهي؟
”ڇا تون شيو، سريش، گنيش يا مهيش آهين، يا ويد جو بيان ڪندڙ آهين ۽ هن دنيا ۾ ظاهر ٿيو آهين؟
”تون ڪلندريءَ جو آهين، يا تون پاڻ جي ايلس آهين، ٻڌاءِ ته ڪهڙي علائقي مان آيو آهين؟
”مون کي ٻڌاءِ ته تون منهنجو رب آهين ۽ پنهنجي سلطنت ڇڏي اسان جي دنيا ۾ ڇو آيو آهين؟“ (37)
(ارواسي) ”نه مان ڪيس آهيان نه شيش ناگ، دانش ۽ مان هن دنيا کي روشن ڪرڻ لاءِ نه آيا آهيون.
”نه مان شيو آهيان، نه سريش، گنيش، جگتيش ۽ نه ئي ويد جو بيان ڪندڙ.
”نه مان ڪلندريءَ جو ايس آهيان، نه جليس آهيان، نه ڏکڻ جي راجا جو پٽ.
”منهنجو نالو موهن آهي ۽ مان پنهنجي سسر جي گهر وڃي رهيو آهيان، ۽ تنهنجي قابليت جي خبر پوڻ ڪري، توسان ملڻ آيو آهيان.“ (38)
پاڻ:
اي حسن! تنهنجو حسن ٻڌڻ کان پوءِ مان هزارين جبلن جي سير ڪري هتي آيو آهيان.
جيڪڏهن اڄ توهان کي ساٿي ملي، ته توهان کي ڊپ نه ٿيندو.
پر اسان جي گهر ۾ اهو رواج آهي ته پنهنجي زال کان سواءِ ڪنهن کي به نه ڏسندا آهيون.
تون خوشيءَ سان کلندو، کيڏندو ۽ مون کي پنهنجي سسر جي گهر وڃڻ لاءِ موڪلائيندو. 39.
جڏهن (جڏهن) هن جي وڃڻ جي خبر ٻڌي ته هن جي ذهن ۾ بيچيني پيدا ٿي ۽ هن کي پسند نه آيو.
گلل جهڙي ڳاڙهي عورت هئي، پر هن جي چهري جو رنگ هڪدم ڦڪو ٿي ويو.
(هن) پنهنجا هٿ مٿي ڪيا ۽ پنهنجي سيني تي ڌڪ هنيا. سيني تي آڱرين تي انگن جا نشان هن طرح نظر آيا
ڄڻ ته عورت جي دل جون ٻئي اکيون (هاءِ) محبوب کي ڏسڻ لاءِ کولي ويون. 40.
ٻٽي
(منهنجو) دماغ توسان ملڻ جي تمنا ٿو ڪري، پر جسم پاڻ ۾ ملائي نٿو سگهي.
ان عورت جي زبان کي ساڙي ڇڏ، جيڪا توکي الوداع چئي ٿي. 41.
ڪمپارٽمينٽ:
(راڻي) ”اچو، ڪجهه ڏينهن هتي رهون ۽ اسان سان سٺيون ڳالهيون ڪريون. ”تنهنجي ساس وڃڻ جي اهڙي عجيب خواهش جي ڪهڙي ضرورت آهي؟
”اچو، حڪومت سنڀاليو ۽ رياست تي راڄ ڪريو. مان هر شيءِ پنهنجي هٿن سان تنهنجي حوالي ڪندس.
”تنهنجي جھلڪ منهنجي جذبي کي بيدار ڪري ڇڏيو آهي ۽ مان بي صبرو ٿي ويو آهيان ۽ پنهنجي سموري بک ۽ ننڊ وڃائي ويٺس.
”مهرباني ڪري اُتي نه وڃ ۽ منهنجي بستري جي رونق بڻجي، اي منهنجا پيارا، مون کي توسان پيار ٿي ويو آهي.“ (42)
”هڪ ٽنگ تي بيٺو، مان تنهنجي خدمت ڪندس ۽ توسان پيار ڪندس، ۽ فقط توسان.
”هيءَ راڄ سنڀالي ڇڏ ۽ مون کي ڇڏي ڏي ته جيئرو رهي ٿو ٿوري کاڌي تي، جيئن تو جي مرضيءَ مطابق مان گذران ڪندس.
”اي منهنجا مالڪ، مان اُتي ويندس ۽ جڏهن به ۽ جتي به توهان جي مرضي آهي، خرچ ڪندس.
”منهنجي حالتن کي ڏسندي، مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر ۽ هتي خوشيءَ جي ڳالهه ڪرڻ لاءِ هتي رهجانءِ، ۽ آءُ ويس وڃڻ جو خيال ڇڏي ڏي.“ (43)
پاڻ:
(ارواسي) ”منهنجي زال کي ڇڏي ڏيڻ سان جيڪڏهن توسان پيار ڪيو وڃي ته پوءِ منهنجي صداقت جي ڀڃڪڙي ٿيندي.