جيڪو ڪجھ رب فرمايو آهي، مان توهان کي اهو ئي ورجائي رهيو آهيان، مون کي ڪنهن سان دشمني نه آهي.
جيڪي اسان کي ديوتا سڏيندا،
جيڪو مون کي رب ڪري سڏيندو سو جهنم ۾ پوندو.
مون کي خدا جو ٻانهو سمجهو.
مون کي پنهنجو ٻانهو سمجهو ۽ مون ۾ ۽ رب ۾ ڪو فرق نه سمجهو.
مان اعليٰ (خدا) جو ٻانهو آهيان.
مان پريم پورش جو خادم آهيان ۽ دنيا جي راند ڏسڻ آيو آهيان.
جيڪو رب فرمايو آهي، اهو ئي دنيا ۾ چوندس
رب العالمين جيڪو به چيو، مان توهان کي اهو ئي چوان ٿو، مان هن موت جي گهر ۾ خاموش نه رهي سگهان ٿو.
ناراجي ڇند
(جيڪو) رب چيو آهي، اهو (مان) چوندس،
مان صرف اهو ئي چوان ٿو جيڪو رب چيو آهي، مان ڪنهن کي نه ڏيندس.
ڪنهن به خوف کان متاثر نه ٿيندو
مان ڪنهن خاص لباس ۾ راضي نه آهيان، مان خدا جي نالي جو ٻج پوکيان ٿو.
مان پٿر جي پوڄا ڪندڙ نه آهيان
مان پٿر جي پوڄا نه ٿو ڪريان، ۽ نه ئي مون کي ڪنهن خاص روپ ۾ ڪو شوق آهي.
مان (رب جو) نالو ڳائيندو آهيان،
مان لامحدود نالا ڳايان ٿو (رب جا) ۽ ملن ٿا پرڀوءَ جي.35.
(آءٌ) سيس تي جٽا نه رکندو
مان پنهنجي مٿي تي مٽيءَ جا وار نه پائيندو آهيان ۽ نه ئي ڪنن ۾ ڪنگڻ لڳندو آهيان.
مون کي ڪنهن جي پرواهه ناهي،
مان ڪنهن ٻئي ڏانهن ڌيان نه ڏيندس، منهنجا سڀ عمل رب جي حڪم تي آهن.
(مان فقط) هڪ (رب جو) نالو ڳائيندو
مان فقط رب جو نالو پڙهندو آهيان، جيڪو هر هنڌ مفيد آهي.
(آءٌ) ڪنهن ٻئي جي ڳچيءَ ۾ نه چوندس
مان نه ڪنهن ٻئي تي غور ڪندو آهيان ۽ نه ئي ڪنهن ٻئي کان مدد گهرندو آهيان.
(مان) رب جي (لامحدود) نالي تي غور ڪندس
مان لامحدود نالا پڙهان ٿو ۽ اعليٰ روشني حاصل ڪريان ٿو.
(آءٌ) ڪنهن به ٻئي (استا ديو) ڏانهن ڌيان نه ڏيندس.
مان نه ڪنهن جو غور ڪندو آهيان ۽ نه وري ڪنهن جو نالو ورجائيندو آهيان.
مان رنگجي ويندس (مڪمل) تنهنجي هڪ نالي ۾،
مان فقط رب جي نالي ۾ سمايل آهيان، باقي ڪنهن کي به عزت نه ڏيان.
(آءٌ برداشت ڪندس) عظيم مراقبو (الله جو) (دل ۾).
سُپريم تي غور ڪرڻ سان، مان لاتعداد گناهن کان پاڪ آهيان.
تنهنجي روپ ۾ سمائجي ويندس،
مان صرف هن جي نظر ۾ مشغول آهيان، ۽ ڪنهن به خيراتي عمل ۾ شامل نه آهيان.
مان صرف تنهنجو هڪ نالو ٻڌايان ٿو
صرف سندس نالي جي چوڻ سان، مان لامحدود غمن کان پاڪ آهيان.40.
چوپي
جنهن تنهنجي نالي جي عبادت ڪئي،
جن رب جي نالي تي ثالثي ڪئي، تن کي ڪوبه ڏک ۽ گناهه ويجهو نه آيو.
جيڪي ٻين جو ڌيان طلب ڪن ٿا،
جن ٻئي ڪنهن به شيءِ تي غور ڪيو، اهي بيڪار بحثن ۽ جهڳڙن ۾ پاڻ کي ختم ڪري ڇڏيا.
اهو ئي ڪم آهي (ڪرڻ لاءِ) اسان دنيا ۾ آيا آهيون.
مون کي هن دنيا ۾ پالڻهار جي طرفان موڪليو ويو آهي ته مذهب (صداقت) جي تبليغ ڪرڻ لاء.
جتي (سربت) اوهين مذهب کي وڌايو
رب مون کي دھرم پکيڙڻ لاءِ چيو، ۽ ظالمن ۽ بڇڙي سوچ رکندڙ ماڻهن کي شڪست ڏيان. 42.
اسان ان ڪم لاءِ پيدا ٿيا آهيون.
مون انهيءَ مقصد مان جنم ورتو آهي، اولياءَ کي اها ڳالهه پنهنجي ذهن ۾ سمجهڻ گهرجي.
(اهڙيءَ طرح اسان جو فرض آهي ته) مذهب تي عمل ڪريون
(مان پيدا ٿيو آهيان) ڌرم پکيڙڻ لاءِ، سنتن جي حفاظت ڪرڻ ۽ ظالمن ۽ بڇڙن ماڻهن جي پاڙ پٽي.
جن پهريون ڀيرو جنم ورتو،
سڀ اڳوڻن اوتارن سبب فقط سندن نالا ياد ڪيا ويا.
نه رب-دوکي ناس ٿيو
انهن ظالمن کي نه ماريو ۽ نه کين مذهب جي رستي تي هلڻ ڏنو.
جيڪي پوڙها ۽ غريب ٿي ويا آهن،
سڀني اڳين نبين پاڻ کي انا ۾ ختم ڪيو.
ڪنهن به مهاپورخ (رب) کي نه سڃاتو.
۽ عظيم پروش کي نه سمجھيو، انھن نيڪ عملن جي پرواھ نه ڪئي.45.
ٻين جي اميد جي ڪا به اهميت نه آهي.
ٻين کان ڪا به اميد نه رکو، صرف هڪ رب تي ڀروسو رکو.
ٻين (ديوتائن) جي اميد سان ڪجھ به حاصل نه ٿيندو آهي.
ٻين جون اميدون ڪڏھن به ڪارآمد نه آھن، تنھنڪري پنھنجي دل ۾ اميدون ھڪڙي رب تي رکجو. 46.
DOHRA
ڪو قرآن پڙهندو آهي ته ڪو پراڻن جو.
صرف پڙهڻ موت کان بچائي نٿو سگهي. تنھنڪري اھڙا ڪم بيڪار آھن ۽ موت جي وقت مدد نٿا ڪن.
چوپي
ڪيترائي ڪروڙ (ماڻھو) گڏجي قرآن پڙھندا آھن
لکين ماڻهو قرآن مجيد جي تلاوت ڪن ٿا ۽ ڪيترائي پراڻن جو مطالعو ڪن ٿا بغير ڪنهن فرق جي.
(پر) آخر ۾ (انهن مان) ڪو به ڪم نه ٿو ڪري
مرڻ وقت ڪو به ڪم نه ايندو ۽ نه ڪو بچندو.
اي ڀاءُ! تون هن جي عبادت ڇو نٿو ڪرين؟