شاهه صاحب ان عورت جي ڳالهه نه ٻڌي.
(انهيءَ تي) منگلا کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي.
(هو) ڏاڍو ناراض ٿيو ۽ پيار وساري ويٺو
۽ کيس اڌ ٽڪر ٽڪر ڪري ڇڏيو. 8.
هن جو سمورو مال ڦري ورتو (۽ چيو ته)
هن گنهگار وڏو گناهه ڪيو آهي.
(پوءِ چوڻ لڳو) ان کي شرابي هاٿيءَ ڦاڙي ڇڏيو آهي.
ڪنهن ماڻهوءَ به هاٿيءَ کي نه هٽايو آهي.9.
(اها) عورت پاڻ سندس وارث ٿي وئي.
کيس قتل ڪري سمورو مال (’مترا‘) کڻي ويا.
ڪو به فرق نه سمجهيو.
(انهيءَ شاهه کي) لڄائڻ تي راضي نه ڪيو، (تنهنڪري) کيس قتل ڪيائين. 10.
ٻٽي
هن کي هن چال سان قتل ڪيو، جيڪو هن کي پسند نه ڪيو.
بقول شاعر سيام، تڏهن ئي ڪهاڻيءَ جو احوال پورو ٿيو. 11.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمباد جو 296 هون چارتر، شري چرتروپاخيان جي تريا چارترا، سڀ خير آهي. 296.5649. هلي ٿو
چوويهه:
اتي هڪ وڏو سور رهندو هو، جنهن جو نالو ختري (چتر) هو.
سڄي دنيا کيس ”صد پال“ سڏيندي هئي.
(هو) دهليءَ جي بادشاهه شمس الدين جو ديوان هو
جنهن کي سڀ بادشاهه ۽ راڻيون سڃاڻيندا هئا. 1.
(سندس) گهر ۾ لڇمڻ سين نالي هڪ نيڪ ڪردار جو پٽ هو
۽ بجر سين نالي هڪ ٻيو بدڪار (پٽ) هو.
کيس هڪ ڌيءَ هئي، جنهن جو نالو سکو متي هو.
جنهن ۾ ڪا به عورت يا عورت نه هئي. 2.
دهليءَ جو بادشاهه شمس الدين جوان هو.
ڪيترن ئي ملڪن مٿس ايمان آندو.
هڪ ڏينهن هو ان طرف شڪار تي ويو
جتي شينهن جو بار (جنگل) هوندو هو. (اتي کيس هڪ شينهن نظر آئي) 3.
اتي بادشاهه پاڻ به شڪار لاءِ ويو
جتي (هن) شينهن کي ڏٺو.
هُن سِڌ پال کي پاڻ سان وٺي ويو
۽ چئن قسمن جا ٻيا بيشمار لشڪر پڻ کنيو ويو. 4.
(هن پنهنجي) هاٿي (ڪاري) کي (شينهن) ڏانهن ڌڪيو.
ان وقت (شينهن جي پيٽ مان) شينهن پيدا ٿيو.
(هو اڃا) اڌ ماءُ جي پيٽ ۾ هو
ته هاٿي جي مٿي ۾ ناخن (ڏنو). 5.
اتي هڪ ڀٽ هن ڪوٽ کي ڏٺو
۽ بادشاهه کي ٻڌائڻ لاءِ هڪ شعر ٻڌايائين.
اي پيارا! مان چوان ٿو ته
جنهن کي بادشاهه ڪڏهن به پنهنجي ذهن مان نه وساريو. 6.
ٻٽي
شير، سچا پروش ('سپورس') ۽ پدمني اها فطرت آهي.
(انهن تي) جيترو درد کين پهچندو آهي، اوترو سندن قدم اڳتي وڌندا آهن. 7.
چوويهه:
جڏهن ته ڀٽائيءَ هن طرح فرمايو
۽ (پوءِ) حضرت اهو ڪلام ٻڌو.
جڏهن هو پنهنجي محلات ۾ آيو
ان ڪري سيد پال کي دعوت ڏني وئي. 8.
بادشاهه هن کي ائين چيو ته:
تون منهنجو عقلمند وزير آهين.
هاڻي تون اهڙو ڪم ڪر،
جنهن سبب مون کي پدمني (عورت) 9 ملي.
سيد پال ائين چيو.
اي بادشاهه! منهنجي ڳالهه ٻڌ.
تون پنهنجي سڄي فوج کي سڏ
۽ مون کي Singladeep.10 موڪليو.
جيڪڏھن توھان اجازت ڏيو،
سو مان وڏي لشڪر سان اتي ويندس.
سنگلديپ ۾ تلوار هلائڻ (يعني جنگ ڪرڻ).
۽ پدمني کي ڪيئن آڻيان. 11.
بادشاهه اهو چئي گهر هليو ويو
پوءِ مختلف قسم جون گھنٽيون وڄڻ لڳيون.
هن (سِد پال) جو اتي هڪ دشمن هو.
هن بادشاهه کي پنهنجي (سڌ پال) جو راز ٻڌايو. 12.
کيس (سيد پال) هڪ ڌيءَ آهي.
پاري ۽ پدمني هن جي برابر نه آهن.
ھڪڙو ماڻھو موڪليو ۽ کيس دعوت ڏيو ۽ ڏسو.
ان کان پوءِ پدمني جي ڳولا ڪريو (سنگلاديپ مان).
حضرت اها ڳالهه ٻڌي.
(پوءِ) فوراً اتي هڪ قاصد موڪليو.
(هوءَ) هوشيار، ذهين (مصور) ۽ ظاهر ۾ روشن،