واسوديو پنهنجي ڪمان ۽ تيرن سان رٿ جا چارئي ڦيٿا ڪٽي ڇڏيا
ستيڪ پنهنجي رڙيءَ جو مٿو ڪپي ڇڏيو ۽ اُڌاوا پڻ ڪاوڙ ۾ ڪيترائي تير ڇڏيا.
راجا اناگ سنگهه فوري طور تي پنهنجي سواريءَ مان ٽپو ڏنو ۽ جنگين کي تلوار سان قتل ڪري ڇڏيو.
شري ڪرشن جو هڪ جنگجو بيٺو هو، اناگ سنگهه کيس اکين سان ڏٺو.
راجا اناگ سنگهه ڪرشن جي ويڙهاڪن کي بيٺو ڏٺو، پوءِ هن تيزيءَ سان پنهنجي تلوار جو وار دشمن جي مٿي تي ڪيو.
(جڏهن اُنگ سنگهه) ٽٽي پيو ۽ هڪ ڌڪ سان هن جو مٿو ڪٽيو، تڏهن انهيءَ تصوير جي معنيٰ شاعر ٻڌائي آهي (اهڙيءَ طرح).
دشمن جو مٿو زمين تي ڪري پيو، جيئن راهو مارڻ ۽ زمين تي اڇلائي، آسمان مان چنڊ.1163.
هن دشمن جي رٿ تي ٽپو ڏنو ۽ فوري طور تي رٿ جو مٿو ڪٽي ڇڏيو.
دشمن جي رڙي کي مارڻ کان پوءِ بادشاهه پنهنجي رٿ تي چڙهيو ۽ پنهنجي هٿن ۾ بندوقون ۽ تير، تلوار، گدا ۽ ڀورا کنيا.
پاڻ يهود جي لشڪر ۾ پنهنجو رٿ هلائڻ لڳو
سندس ڌڪن سان ڪو ماريو ويو، ڪو ڀڄي ويو ۽ ڪو حيران ٿي بيٺو رهيو.1164.
هاڻي هو پاڻ رٿ کي هلائي رهيو آهي ۽ پنهنجي تيرن جي بارش ڪري رهيو آهي
پاڻ دشمن جي ڌڪن کان محفوظ رهي ٿو ۽ پاڻ دشمن تي چڙهائي ڪري رهيو آهي
هن ڪنهن ويڙهاڪ جي ڪمان کي ڪٽي ڇڏيو آهي ۽ ڪنهن جي رٿ کي ڀڃي ڇڏيو آهي
هن جي هٿ ۾ تلوار، بجليءَ جي چمڪ وانگر چمڪندي رهي ٿي.
راجا اناگ سنگهه جنگ جي ميدان ۾ ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي مارڻ کان پوءِ پنهنجي ڏندن سان پنهنجا چپ ڪٽي رهيو آهي.
جيڪو به مٿس ڪري ٿو، هو ان کي چيڀاٽي ٿو ۽ هيٺ اڇلائي ٿو
هو دشمن جي لشڪر تي حملو ڪري ان کي تباهه ڪري رهيو آهي
هن کي ڪرشن جو ڪو به خوف نه آهي، وڙهندي ۽ وڏي ڪوشش سان پنهنجي رٿ کي بلرام ڏانهن ڊوڙائي رهيو آهي.
DOHRA
جڏهن دشمن سان سخت جنگ لڳي، تڏهن هن ڪرشن کي پنهنجي طرف وڌندي ڏٺو.
جڏهن دشمن خوفناڪ جنگ شروع ڪئي ته ڪرشن هن ڏانهن وڌيو ۽ یادون کي چيو ته، هن کي ٻنهي طرفن کان وڙهندي ماريو.
سويا
ستيڪ پنهنجي رٿ کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو ۽ ڪرشن به تشدد سان مارڻ لڳو
بلرام پنهنجي سواريءَ جو مٿو ڪٽيو ۽ هٿيارن سان محفوظ ڪيل عضون تي وار ڪيا.
اکروڙ جو تير کيس ايترو ته زور سان لڳو جو هو پاڻ تي ضابطو رکي نه سگهيو
هو جنگ جي ميدان ۾ بي هوش ٿي ڪري پيو ۽ اُڌاوا پنهنجي تلوار سان سندس مٿو ڪٽي ڇڏيو.
DOHRA
جڏهن ڇهن ويڙهاڪن گڏجي اناگ سنگهه (ان جاءِ) کي قتل ڪيو.
جڏهن ڇهن ويڙهاڪن گڏجي اناگ سنگهه کي قتل ڪيو، تڏهن جراسند جي فوج جا چار راجا اڳتي وڌيا.
سويا
چارئي راجا اميتش، اچليش، اگنيش ۽ اسوريش سنگهه اڳتي وڌيا
جن وٽ ڪمان، تير، تلوارون، ڀورا، ڪهاڙي ۽ ڪهاڙا هئا.
ڪاوڙيل ويڙهاڪ جوش سان وڙهندا آهن، ڪوبه ويڙهاڪ (انهن جي اڳيان) بيهي نه سگهندو آهي ۽ ڪيترائي ويڙهاڪ ڀڄي ويا آهن.
اهي سخت ۽ بي خوفيءَ سان وڙهندا رهيا، ۽ ڪرشن جي چوڌاري سڀني کي اجنبي سمجهي، مٿس تيرن جي بارش ڪرڻ لڳا.
زخمن کان بيزار ٿي، برجناٿ ڪمان کنيو ۽ تير (هٿ ۾) سنڀاليو.
هن جي زخمن جي تڪليف برداشت ڪندي، ڪرشن پنهنجي ڪمان ۽ تير کي هٿ ڪيو ۽ اسوريش جو مٿو ڪٽي، هن اميتيش جي لاش کي ڪٽي ڇڏيو.
اگنيش ٻن حصن ۾ ورهائجي ويو، هو پنهنجي رٿ تان زمين تي ڪري پيو.
پر اَچليش اتي بيٺو رهيو ۽ تيرن جي بارش برداشت ڪيائين ۽ ڀڄي نه ويو.
هن ڪاوڙ ۾ ڪرشن کي چيو، ”تو اسان جي ڪيترن بهادر ويڙهاڪن کي ماري ڇڏيو آهي
تو گج سنگهه کي قتل ڪيو ۽ اناگ سنگهه کي به ٺڳيءَ سان قتل ڪيو
(توهان) ڄاڻو ٿا ته زبردست اميت سنگهه ۽ دين سنگهه کي مارڻ سان (توهان) پاڻ کي بهادر سڏايو.
توکي خبر آهي ته اميتيش سنگهه به هڪ زبردست جنگجو هو ۽ دين سنگهه کي ماري، تون پنهنجو پاڻ کي هيرو ٿو سڏين، پر هاٿي تڏهن ئي ٻڏي ٿو، جڏهن شينهن نه ڦري.
شري ڪرشن کي اهو چئي، فخر سان ڀرجي، هن ڪمان ۽ تير کڻي ورتو.
اهو چئي هن فخر سان پنهنجي ڪمان ۽ تير کي مٿي کنيو ۽ پنهنجي ڪمان کي پنهنجي ڪن تائين ڇڪي، هن پنهنجو تيز تير ڪرشن تي اڇلايو.
(تير) ڪرشن جي سيني ۾ ڦاسي پيو (ڇاڪاڻ ته) ڪرشن تير کي ايندي نه ڏٺو هو.
ڪرشن کي ايندڙ تير نظر نه آيو، ان ڪري هن کي سيني ۾ ڌڪ لڳو، ان ڪري هو بي هوش ٿي پنهنجي رٿ ۾ ڪري پيو ۽ سندس رٿ سندس رٿ تان لهي ويو.1173.
هڪ لمحو گذريو، پوءِ ڪرشن رٿ تي چڙهائي بيٺو.