دوهيرا
”جيڪڏهن اسان نبي ڪريم ﷺ تي ڪوڙ ڳالهايو هو،
اسان پاڻ کي به خنجر سان ماري ڇڏيو هو (7)
چوپائي
(ٻارن چيو) توهان نبيءَ کي ڪجهه نه چيو.
”تو ته نبيءَ جي خلاف ڪجهه به نه چيو آهي، اسان اهو ٺاهه تنهنجو پئسو ڪٽڻ لاءِ ڪيو آهي.
هاڻي اسان کي تمام گهڻو پئسا ڏيو،
”هاڻي اسان کي تمام گهڻو مال ڏي، نه ته توکي ماري ڇڏينداسين.“ (8)
دوهيرا
”اسان اڳ به پشاور شهر ۾ ڪيترائي ماڻهو اهڙا الزام مڙهي چڪا آهيون.
۽ انهن کي مسڪين بڻائي ڇڏيو (9)
چوپائي
(جڏھن) پيادن اھي ڳالھيون ٻڌيون،
جاسوس، جيڪي سڀ ڪجهه ٻڌي رهيا هئا، انهن کي ڪوڙو قرار ڏنو.
ھن انھن کي گھر مان ڪڍي پڪڙي ورتو
انهن کي گهر مان ٻاهر ڪڍيائون ۽ انهن کي ڍڪي ڇڏيو (10)
دوهيرا
کين مُٺين ۽ بوٽن سان ماريو ويو،
۽، انهن کي بند ڪري گهٽين ۾ ڪڍيو ويو (11)
چوپائي
انهن کي ڍڪي اتي وٺي ويا
کين ڇڪي ان جاءِ تي وٺي آيا، جتي موهبت خان ويٺو هو.
نواب صاحب (ان عورت کان به) بوٽ گهريا.
ان عورت جي معرفت، خان کين ماريو ۽ پوءِ افسوس جو اظهار ڪيائون.(l2)
اهي بوٽن جي لڳڻ سان مري ويا.
اهي بوٽن سان مارڻ جي ذريعي مري ويا ۽ نديء ۾ اڇليا ويا.
ان تي سڀ ترڪي خاموش ٿي ويا.
ان سان سڀئي مسلمان امن ۾ اچي ويا ۽ ڪنهن به جسم تي الزام نه لڳايو ويو (13)
دوهيرا
پوءِ هوءَ برهمڻ پادرين کي دعوت ڏني ۽ فضل سان نوازيو.
اهڙي چتر ذريعي عورت کي مسلمان پادرين جوتن سان ماريو ويو (14)
چوپائي
تڏهن کان مولانا خاموش آهي.
ان وقت کان وٺي مسلمان پادرين صبر حاصل ڪيو ۽ ڪڏهن به جهيڙي ۾ ملوث نه ٿيا.
هندو ائين چوندا هئا
هنن هندن جي مرضي مطابق ڪم ڪيو ۽ ڪنهن به جسم تي ڪوڙو الزام نه لڳايو.(l5)(1)
راجا ۽ وزير جي خوشخبري چترڪار جي ڳالهه ٻولهه جو 99 هين مثال، مبارڪباد سان پورو ٿيو. (99) (1843)
چوپائي
روپي نگر ۾ روپيشور نالي هڪ وڏو راجا هو.
روپڙ جي شهر ۾ هڪ مهان راجا رهندو هو
سندس گهر ۾ چتر ڪوري نالي هڪ راڻي هئي.
روپيشور. چتر ڪنور سندس راڻين مان هڪ هو. دنيا ۾ هن جهڙو سهڻو ٻيو ڪو به نه هو (1)
لنڪا مان هڪ ديوان آيو
هڪ شيطان (ملڪ) لنڪا مان آيو هو، جنهن کي هن جي حسن تي جادو هو.
هو دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو.
هو هن لاءِ ڪري پيو ۽ هن محسوس ڪيو ته هو هن کان سواءِ جيئرو نه رهندو (2)
پوءِ ڪيترن وزيرن کي سڏيائين
هن ڪيترن ئي ماهرن کي سڏيو ۽ انهن کي ڪجهه خيرات ڪرڻ لاءِ گهرايو.
هڪ ملاح اتي هليو ويو.
اتي هڪ مولانا (مسلم پادري) به آيو ۽ ڪجهه ترانو پيو (3)
پوءِ ديويءَ کي موقعو مليو.
جڏهن شيطان کي موقعو مليو ته هن محل کي پنهنجي هڪ تي کنيو
۽ ٻئي هٿ سان ان (مولا) کي پڪڙيو.
هٿ ۽ ٻئي سان هن (مولانا) کي اندر ڌڪي ڇڏيو (4)
دوهيرا
هن ڇت کي مٿي ڪيو ۽ هڪ ٿلهي جي مٿان رکيائين،
۽ اهڙيءَ طرح مولانا کي قتل ڪري موت جي راڄ ۾ موڪليو (5)
چوپائي
پوءِ اتي ٻيو ڇوڪرو آيو.
پوءِ ٻيو مولانا آيو. هن کي پيرن سان جهلي کيس هيٺ ڪري ڇڏيو.
(پوءِ) ٻيو ٽيون مولانا آيو.
ٽيون به آيو، جنهن کي هن درياهه ۾ اڇلائي ڇڏيو (6)
پوءِ اتي هڪ عورت ڊوڙندي آئي.
هڪ عورت اتي آئي ۽ بار بار سندس ساراهه ڪئي.
هن (ديو) کي مختلف قسم جا طعام ڏنا ويا
لذيذ طعام ۽ شراب سان هن شيطان کي خوش ڪيو (7)
هن جي (گهر) ۾ هوءَ روز ديوتا ڏيندو هو
هوءَ هر روز اتي ڌوٻيءَ لاءِ ايندي هئي ۽ کيس تسلي ڏيندي هئي.
هڪ ڏينهن بيماني اچي ويٺو.
هڪ ڏينهن جڏهن هوءَ اداس بيٺي هئي ته شيطان پڇيو (8).
توهان اسان کان ڪجهه به نه کائو ۽ نه پيئو
”اسان جي گهر ۾ نه کائو نه پيئو ۽ اسان جي خدمت ڪندا رهو.