مان هاڻي توکي زور سان ماريندس
”تون هڪ گهڙيءَ لاءِ وڙهندينءَ، ڇاڪاڻ ته مون کي خبر آهي ته تنهنجي موت تمام ويجهو آهي ۽ توکي مرڻو آهي.
هن کي هوشيار رهڻ لاءِ چيو، ڪرشن پنهنجو تير ڇڏايو.1630.
DOHRA
(تير ڏانهن) اچي ۽ تير سان کٽيندي، خارگ سنگهه ڪاوڙ ۾ ڳالهايو
ايندڙ تير کي روڪيندي، کڙگ سنگهه ڪاوڙ ۾ چيو، ”شيشن ناگا، اندرا ۽ شيو منهنجي بهادريءَ جي چڱيءَ طرح ڄاڻن ٿا.
ڪيبٽ
مان ڀوتن کي کائي ڇڏيندس
مان ديوتا ۽ ڀوتن کي ڀڄائي ڇڏيندس ۽ ڪرشن کي زمين تي اڇلائي ڇڏيندس، منهنجي هٿن ۾ اهڙي طاقت آهي، جو خوفناڪ جنگ ڪري، مان بهرو کي نچڻ ڏيندس، اي ڪرشن، مان سچ ٿو چوان ته مان نه ڪندس. جنگ جي ميدان کان ڀڄڻ
ڊرونچاريه کي مارڻ ۾ هڪ لمحي کان وڌيڪ نه لڳندو
مان اندرا يا يما کي سندن فوجي طاقت سان ماري سگهان ٿو، جنهن کي به مارڻ چاهيان، اي ڪرشن! تنهنجا سڀ ڪشتري جنگ ۾ مصروف آهن، مان انهن سڀني کي ماري سگھان ٿو، پر مان ”خرگ سنگهه“ (Kharag Singh) هئڻ ڪري تنهنجي دنيا کي برداشت نٿو ڪري سگهان.“ 1632.
ڇَپائي
پوءِ ناراض ڊرونچاريه بادشاهه (خرگ سنگهه) جي سامهون آيو.
پوءِ درون چاريا ناراض ٿي بادشاهه جي سامهون آيو ۽ هن پنهنجا هٿيار ۽ هٿيار کڻي هڪ خوفناڪ جنگ شروع ڪئي.
(ٻنهي) ويڙهاند وڙهندا ۽ اهڙيءَ طرح زخمي ٿيا جو سندن جسم رت سان ڀرجي ويا.
ويڙهاڪن، زخمين ۽ انهن جي جسمن مان رت وهي رهيو آهي، اهي ڳاڙهي رنگ سان هولي کيڏڻ ۽ ڳاڙهي ڪپڙا پائڻ ۾ نظر اچن ٿا.
پوءِ سڀني ديوتائن ڏٺو ۽ چيو ته درونچاري برهمڻ برهمڻ آهي ۽ بادشاهه خرگ سنگهه تون به مبارڪ آهين.
اهو ڏسي ديوتائن درون چاريا ۽ راجا کھرگ سنگهه جي واکاڻ ڪئي ۽ اهو به چيو ته ”اهڙي جنگ ڌرتيءَ تي چئن سالن ۾ نه وڙهي وئي آهي.
DOHRA
پوءِ پانڊو فوج ناراض ٿي وئي
پوءِ ڏاڍا ڪاوڙيا، ارجن، ڀشما، ڀيم، درون چاريا، ڪرپاچاريا ۽ دريوڌن وغيره پانڊو لشڪر خارگ سنگهه کي گهيرو ڪيو.
ڪيبٽ
جهڙيءَ طرح باهه ميدان کي گهيرو ڪري ٿي، تيئن موت امداد ڏيندڙ کي ۽ ڪنگڻ هٿ جي چوڌاري ڦري ٿو
جيئن جسم اهم قوت پران جي چوڌاري گهيرو ڪري ٿو، روشني سج ۽ چنڊ جي دائرن کي گهيرو ڪري ٿي، علم جي چوڌاري علم ۽ گوپيون ڪرشن کي گهيرو ڪن ٿيون.