تون مون کي پاڻ سان گڏ شوقين راند جي ميدان ۾ وٺي ويندين، پر مون کي خبر آهي ته اتي تون ٻين گوپين سان مشغول ٿيندين.
اي ڪرشنا! مان توکان هارايل محسوس نه ٿو ڪريان، پر مستقبل ۾ به تون مون کان شڪست کائيندين
تو کي ڪنهن به مڪتب جي ڪا خبر نه آهي، مون کي اتي وٺي وڃي ڇا ڪندين.���746.
شاعر شيام چوي ٿو ته راڌا ڪرشن جي محبت ۾ جذب ٿي وئي
هن مسڪرائيندي برجا جي رب کي چيو ۽ هن جي ڏندن جي شاندار چمڪ،
جڏهن ته مسڪراهٽ ڪڪرن جي وچ ۾ روشني جي چمڪ وانگر نظر آئي، شاعر جي مطابق
اهڙي طرح ٺڳي ڪندڙ گوپي (راڌا) ٺڳيءَ (ڪرشن) کي ٺڳيو.
شاعر شيام چوي ٿو، جيڪو سري ڪرشن جي ذهن ۾ تمام گهڻي جذب ٿي ويو آهي،
راڌا ڪرشن جي پرجوش محبت سان پوري طرح ڀرجي وئي ۽ سندس لفظن کي ياد ڪري، هن جي ذهن ۾ خوشي ڀرجي وئي.
هن سري ڪرشن کي چيو، ’ڪنج گهٽين ۾ کيڏندو‘، هن اتفاق ڪيو.
هن چيو ته، ”آءٌ ڪرشن سان گڏ کوهه ۾ کيڏنديس ۽ جيڪو هو چوندو سو ڪندس.“ ائين چئي، هوءَ، بي پرواهيءَ سان، پنهنجي دماغ جي سموري دوکي ڇڏي وئي.
ٻئي جڏهن مسڪرائيندي ڳالهائيندا رهيا، تڏهن سندن محبت ۽ خوشي وڌي وئي
ڪرشن مسڪرائيندي ان محبوبه کي پنهنجي ڀاڪر ۾ کنيو ۽ پنهنجي طاقت سان هن کي ڀاڪر پاتو
ان عمل ۾ راڌا جو بلاؤز کڄي ويو ۽ ان جي تار ٽٽي وئي
هن جي هار جا جواهر به ڀڄي ويا ۽ هيٺ ڪري پيا، محبوب سان ملڻ ڪري راڌا جا عضوا جدائي جي باهه مان نڪري آيا.749.
شاعر چوي ٿو ته ڪرشن، دل ۾ خوشيءَ سان ڀرجي، راڌا کي پاڻ سان وٺي ٻيلي ڏانهن هليو ويو.
الڪوڙن ۾ گهمڻ ڦرڻ، هن پنهنجي ذهن جو غم وساري ڇڏيو
هي عشقيه داستان شڪديو ۽ ٻين ڳايو آهي
ڪرشن، جنهن جي ساراهه سڄي دنيا ۾ پکڙجي وئي آهي، جيڪو به سندس ڪلام ٻڌندو آهي، اهو ان تي متوجه ٿيندو آهي. 750.
راڌا کي خطاب ڪندي ڪرشن جي تقرير:
سويا
ڪرشن راڌا کي چيو، ”تون جمنا ۾ ترندي، مان توکي پڪڙيندس
اسان پاڻي ۾ پيار جا عمل ڪنداسين ۽ اتي به توهان سان پيار جي باري ۾ سڀ ڪجهه ڳالهائينداسين
جڏهن برجا جون عورتون توکي هتي لالچ سان ڏسنديون.
اهي هن جاءِ تي پهچي نه سگهندا، اسان اتي خوشيءَ سان رهنداسين.���751.
(جڏھن) راڌا شري ڪرشن جي وات مان پاڻيءَ ۾ داخل ٿيڻ بابت ٻڌو،
ڪرشن جا لفظ ٻڌي، پاڻيءَ جي اندر وڃڻ بابت، راڌا ڊوڙي ۽ پاڻيءَ ۾ ٽپو ڏنو
شري ڪرشن به هن جي پٺيان (جمپ ڪندي) هليو ويو. (اهو منظر ڏسي) شاعر جي ذهن ۾ اها تشبيهه پيدا ٿي.
ڪرشن هن جي پٺيان آيو ۽ شاعر جي چوڻ مطابق ائين لڳي رهيو هو ته راڌا پکيءَ کي پڪڙڻ لاءِ ڪرشن-باڪس مٿس ڌڪ هنيو.
پاڻيءَ ۾ ترندي، ڪرشن راڌا کي پڪڙي، پنهنجو جسم ڪرشن جي حوالي ڪيو،
راڌا جي خوشي وڌي وئي ۽ هن جي ذهن جا وهم پاڻي وانگر وهي ويا
هن جي ذهن ۾ خوشي وڌي وئي ۽ شاعر جي چوڻ مطابق،
جنهن به هن کي ڏٺو، سو متوجه ٿي ويو، جمنا به منور ٿي ويو.753.
پاڻيءَ مان نڪرندي، ڪرشنا وري پاڻ کي جوش ۽ جذبي ۾ مشغول ڪرڻ لڳو
گوپين سان گڏ، راڌا، ڏاڍي خوشيءَ سان، ڳائڻ لڳي
برج جي عورتن سان گڏ، سري ڪرشن سارنگ (راگ) جي هڪ قطار کيڏيو. يو
برجا جي عورتن سان گڏ، ڪرشن سارنگ جي موسيقيءَ ۾ راڳ ڳايو، جنهن کي ٻڌي هرڻ ڊوڙي آيا ۽ گوپيون به خوش ٿيون.
DOHRA
(سمت) هيءَ ڪهاڻي سورهن سؤ پنجتاليهه ۾ چڱيءَ طرح لکيل هئي.
سن 1745ع ۾ هن شاعر جي ڪهاڻيءَ کي سڌاريو ويو ۽ جيڪڏهن ان ۾ ڪا خامي ۽ خامي رهي ته پوءِ به شاعر ان کي سڌاري سگهن ٿا.
اي دنيا جا بادشاهه! مھرباني ڪري ھٿ ٻڌي،
مان پنهنجا ٻئي هٿ جهلي عرض ڪريان ٿو، اي رب العالمين! تنھنجي ٻانھي ۾ ڪڏھن اھا تمنا ھوندي ته منھنجي پيشانيءَ تي ھميشه تنھنجي پيرن جي محبت رھي. 756.
باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”بچتر ناٽڪ“ ۾ ڪرشناوتار ۾ دلڪش راند جي ميدان جو بيان (دشم سکند پراڻ تي ٻڌل).
سدرشن نالي هڪ برهمڻ جو نانگ جي پيدائش کان ڇوٽڪارو
سويا
جنهن ديوي کي گوپيون پوڄينديون هيون، ان جي پوڄا جو ڏينهن اچي پهتو
هوءَ اها ئي ديوتا هئي جنهن سمڀ ۽ نسمڀ نالي ڀوتن کي ماريو هو ۽ جنهن کي دنيا اڻ ڄاتل ماءُ جي نالي سان سڃاڻي ٿي.
جن هن کي ياد نه ڪيو سي دنيا ۾ تباهه ٿي ويا