هڪ ڪوهه زور شور سان هليو ويو.
هن انهن (مسافرن) کي ماري ڇڏيو ۽ ڪيترن ئي ماڻهن کي آندو.
۽ ڏيکاريو ته اسان جي مڙسن کي ڦاسي ڏني وئي آهي ۽ قتل ڪيو ويو آهي. 8.
چوويهه:
پنج عورتون وٽن آيون (ماڻهو).
چور (ان کي) ڏاڍا مالدار ملن ٿا.
(ٻارن اسان جي) پنج مڙسن کي ڦاسي ڏني
۽ (هاڻي) اسان وٽ پنج سوچون بچيل آهن. 9.
ٻٽي
اسان جي مڙسن کي ٺڳن ڦاسي ڏني آهي (۽ اسان جو ڪو به ساٿي ناهي).
بون ۾ اسان ئي عورتون آهيون. خدا ڄاڻي، هاڻي اسان جو ڇا ٿيندو. 10.
چوويهه:
قاضي ۽ ڪوٽوال اتي آيا.
رن-سنگهه ۽ ناگري کيڏيا.
(انهن) ڪاوڙ ۾ اچي چيو
ته هتي اسان تنهنجا ساٿي آهيون. 11.
ٻٽي
(چوڻ لڳا ته) چار اُٺ مُهر سان ۽ اُٺ روپين سان ڀريا پيا وڃن.
مڙس ائين مري ويو آهي ۽ اسين يتيم ٿي ويا آهيون. 12.
چوويهه:
تڏهن قاضي صاحب فرمايو ته:
اي عورتون! (توهان) ڪنهن به شيءِ تي غم نه ڪريو.
اسان کي فرختي (بيباڪي جو خط) لکو.
۽ پنهنجا ٻارهن اُٺ کڻ. 13.
ٻٽي
(عورتن چيو ته) توهان يتيمن جي حفاظت ڪئي آهي ۽ ڪوٺي وٺڻ کي خراب سمجهيو آهي.
پوءِ سڀ پئسا ڏنائين. اي قاضين جا رب! (تون) برڪت وارو آهين. 14.
مڙس برائي ۽ مصيبت کي دور ڪري بچي ويو
۽ دل ۾ خوش ٿي سندس ڪيترن ئي طريقن سان خدمت ڪئي. 15.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 149 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 149.2989. هلي ٿو
چوويهه:
ناگور نگر ۾ هڪ راڻي رهندي هئي.
جگتوال کيس حامله سڏيو.
بادشاهه کي ڪو پٽ ڪونه هو.
هن جي ذهن ۾ اها ئي پريشاني هئي. 1.
(هن) پاڻ کي حامله ڪيو
۽ ڪنهن ٻئي جو پٽ آيو (سندس گهر) ۽ دعوت ڪيائين.
سڀ کيس بادشاهه جو پٽ سمجهڻ لڳا.
سندس اصل راز ڪنهن کي به سمجهه ۾ نه آيو. 2.
ثابت قدم:
جڏهن خدا کيس ٻه پٽ عطا ڪيا.
هو تمام سهڻو، سهڻو ۽ خوش اخلاق هو.
پوءِ ٻنهي گود وٺندڙ پٽ جي خواهش ڏني
۽ (راڻي) پنهنجي پٽن کي بادشاهي ڏيڻ جو سوچڻ لڳو. 3.
هوءَ روئڻ لڳي.
هوءَ مٿي جا وار ڇڪيندي کيس ڏسڻ لڳي.
پرانٿ (بادشاهه) آيو ۽ چيائين ته اداس نه ٿيو.
هن کي اڻ ڄاتل خدا جي ڪهاڻي ڄاڻو ۽ صبر ڪريو. 4.