(هو) محبوب کان سواءِ نه رهيو
۽ کيس سيني ۾ وجهي پاڻ سان گڏ وٺي ويو. 8.
رات ڏينهن هوءَ ساڻس گڏ گڏ ڪندي هئي.
بادشاهه ننڊ ۾ هوندو هو ۽ فرق ڪرڻ کان قاصر هوندو هو.
هڪ ڏينهن بادشاهه جاڳي پيو
تنهن ڪري مڙس کي راڻي کي ڇڏي ڀڄي وڃڻو پيو. 9.
(بادشاهه) ناراض ٿي راڻي کي چيو
توهان پنهنجي دوست کي گهر ۾ ڪيئن رکو ٿا؟
يا ته هاڻي (سڄي ڳالهه) ٻڌاءِ،
ٻي صورت ۾، روح جي اميد ختم. 10.
راڻيءَ پنهنجي دل جي سچائيءَ کي ڄاتو
اهو (هاڻي) مغرور بادشاهه مون کي نه ڇڏيندو.
(هن) پنهنجي هٿ ۾ ڀنگ جي ڪٽڻ واري لٺ کنئي
۽ بادشاھه کي قتل ڪري سندس مٿو ڦاڙي ڇڏيو. 11.
(راڻي) پوءِ سڄي قوم جي ماڻهن کي سڏيو
سڀ ائين ٻڌايو،
بادشاھه شراب پيئڻ کان پوءِ مست ٿي ويو
۽ پهرين پٽ جو نالو وٺڻ لڳو. 12.
مئل پٽ جو نالو وٺڻ
(هو) پريشان ٿي ويو.
غم جي درد تي غور ڪرڻ سان
هن پنهنجو مٿو ڀت سان لڳايو ۽ ان کي ڦاڙي ڇڏيو. 13.
ٻٽي
هن چال سان پنهنجي مڙس کي ماري ڇڏيو ۽ پنهنجي دوست کي بچايو.
پوءِ ان سان گڏ بيٺو، پر سندس چال ڪنهن کي به نظر نه آئي. 14.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 379 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي، سڀ خير آهي. 379.6832. هلي ٿو
چوويهه:
چتر سينا نالي هڪ سٺو راجا هو.
سندس گهر ۾ چرتر متي نالي هڪ راڻي هئي.
سندس ڪردار نگري هو
جيڪو ٽنهي ماڻهن ۾ مشهور هو. 1.
گوپي راءِ شاهه کي اتي پٽ ڄائو
جنهن جهڙو خوبصورت دنيا ۾ ٻيو ڪو نه هو.
هن کي چرتر (ديوي) جي اکين سان ڏٺو ويو.
پوءِ ڪم ديو پنهنجا عضوا ساڙي ڇڏيا. 2.
جيئن هن کي سڏيو ويندو هو
۽ ان کي سيني ڏانهن وڌايو.
هن سان دلچسپيءَ سان ڪم ڪيو
۽ سڄي رات رتي ڪردا ڪندي گذري وئي. 3.
پوپٽ، ڀنگ ۽ آفيم جو مطالبو
۽ ساڳيءَ ڇت تي ويٺي، ٻئي کلڻ لڳا.
والدين جو خوف
ڪيترن ئي طريقن سان ڀريل. 4.
ايتري ۾ سندس مڙس اچي ويو.
(عورت) ذيلي مڙس (يعني مڙس) کي ڊگھو ٿلهي هيٺان رکيو.
منهن تي دوپٽا رکي،
(جنهن سان) اها خبر نه پئجي سگهي ته (هوءَ) عورت آهي يا مرد. 5.
(بادشاهه اچي پڇيو ته) تنهنجي بستري تي ڪير سمهي رهيو آهي؟