جڏهن هوء (راڌا) سري ڪرشن جي تصوير چوري ڪئي، تڏهن شاعر جي ذهن ۾ اهڙي قسم جو (معني) پيدا ٿيو.
شاعر چيو آهي ته برش ڀن جي ڌيءَ راڌا ڪرشن کي پنهنجي اکين جي ٺڳيءَ سان ٺڳيو.
جنهن جو چهرو ڏسي ڪمديو لال ٿي وڃي ۽ جنهن جو چهرو ڏسي چنڊ لال ٿئي.
جنهن کي ڏسي پيار جو ديوتا ۽ چنڊ شرمسار ٿئي ٿو، شاعر شيام چوي ٿو ته اها ئي راڌا پاڻ کي سينگار ڪندي ڪرشن سان کيڏي رهي آهي.
لڳي ٿو ته برهما اها تصوير دلچسپيءَ سان ٺاهي آهي
جھڙيءَ طرح چادر ۾ زيور شاندار نظر اچي ٿو، ساڳيءَ طرح راڌا عورتن جي خود مختياريءَ ۾ نظر اچي ٿي. 559.
هڪ پيارو گيت ڳائي ۽ خوش ٿي، تاڙيون وڄائي به رهيا آهن
انهن گوپين پنهنجي اکين ۾ انٽموني لڳائي ڇڏيا آهن ۽ پاڻ کي خوبصورت لباس ۽ زيور پهريل آهن.
انهيءَ تمام سهڻي تصوير جي روشنيءَ (تصوير جو) اظهار شاعر هن طرح ڪيو آهي.
انهيءَ تماشي جي شان کي شاعر هن طرح بيان ڪيو آهي، لڳي ٿو ته اهي عورتون ڪرشن جي رضا لاءِ ميوا، ٻوٽا ۽ باغ رهجي ويون هيون.
شاعر شيام جن سخي راس ۾ شامل آهن انهن جي حسن کي بيان ڪري ٿو.
ان تماشي کي بيان ڪندي شاعر شيام عورتن جي شان جو ذڪر ڪندي چوي ٿو ته انهن جا منهن چنڊ جي طاقت وانگر ۽ اکيون ڪنول جي گلن وانگر آهن.
يا انهن جي عظيم تمثيل کي شاعر پنهنجي ذهن ۾ هن طرح ڄاتو آهي.
انهيءَ حسن کي ڏسي شاعر چوي ٿو ته اهي اکيون ماڻهن جي ذهنن مان تڪليفون دور ڪن ٿيون ۽ ساجن جي وچن کي به مسحور ڪن ٿيون.
چندر پرڀا (سخي نالي جو روپ) آهي (جهڙوڪ) ساچي (اندرا جي زال) ۽ منڪلا (سخي نالي جو روپ) ڪمديو جي شڪل آهي.
ڪو شچي آهي، ڪو چندر پرڀ (چنڊ جو شان) آهي، ڪو محبت جي ديوي (ڪم-ڪلا) جي طاقت آهي ۽ ڪو ظاهري طور ڪم (هوس) جو عڪس آهي: ڪو روشنيءَ جي چمڪ وانگر آهي، ڪنهن جا ڏند انار وانگر آهن
هرڻ جي روشنيءَ ۽ ٻچن کي شرمساري محسوس ٿي رهي آهي ۽ پنهنجو غرور ٽٽي رهيا آهن
اهو قصو بيان ڪندي شاعر شيام چوي ٿو ته ڪرشن جو روپ ڏسي سڀ عورتون سڪون ۾ اچي وڃن ٿيون.
هري (سري ڪرشن) جيڪو آخر تائين عظيم آهي، مسڪرايو ۽ راڌا کي چيو. (شاعر) شيام چوي ٿو،
برش ڀن جي ڌيءَ راڌا، هڪ ڳالهه اڻپوري ۽ اڻ ڄاتل ڪرشن کي مسڪرائيندي چيو ۽ ڳالهائڻ مهل هن پنهنجا ڪپڙا لاهي چيو:
رقص جي وقت هن کي به گڏ ڪرڻ گهرجي، نه ته شرم محسوس ٿئي ٿي.
� � اهو چوڻ سان راڌا جو منهن ڪڪر مان نڪرندڙ اڌ چنڊ جهڙو ٿي لڳو.
گوپين جي مٿن تي ڪنور لڳل ۽ پيشانيءَ تي پيلا گول نشان شاندار نظر اچن ٿا.
ڪنچن پرڀا ۽ چندر پرڀا جا سمورا جسم خوبصورتيءَ ۾ مگن نظر آيا
ڪنهن سفيد ڪپڙا پهريل آهن، ڪنهن ڳاڙهي ۽ ڪنهن نيري
شاعر جو چوڻ آهي ته ڪرشن جي دلڪش ڊريگ ڪانگ کي ڏسي سڀ متوجه ٿي ويا آهن.
اتي سڀئي گوپيون پنهنجي نرم لڱن تي خوبصورت سينگار سان کيڏنديون آهن.
پنهنجن عضون کي سينگاريندي، سڀئي گوپيون اتي کيڏنديون آهن ۽ ان دليريءَ واري راند ۾، ڪرشن جي صحبت ۾ انتهائي جوش ۽ جذبي سان راند ۾ مشغول ٿي وينديون آهن.
شاعر شيام انهن جي ڀيٽ ڪندي چوي ٿو ته اهي گوپيون هن (سري ڪرشن) جو روپ بڻجي ويون آهن.
شاعر سفيد حسن کي گوپين جو نمائندو بيان ڪندي چوي ٿو ته ائين ٿو لڳي ته ڪرشن جي خوبصورتي ڏسي سڀ گوپيون ڪرشن جهڙيون ٿي ويون آهن.
سڀئي گوپيون سيراب ٿي، شوقين راند ۾ مشغول ٿي، پنهنجي من ۾ خوش ٿيون.
چندر مُٺي پنهنجي سونهن جهڙي بدن سان، انتهائي جوش ۾ چئي رهي آهي
(ڀڳت ڪرشن) جو روپ ڏسڻ ۽ (هن کي) پاڻ کان وڌيڪ (خوبصورت) ڄاڻڻ ڪري، هوءَ (سندس) پريم رسيءَ جو رهاڪو بڻجي وئي آهي.
يعني ڪرشن جي تصوير کي ڏسي، هن جي محبت ۾ ڪا رڪاوٽ نه رهي ۽ جيئن ڪو ڊو ڪنهن پياري کي ڏسندو آهي، راڌا به اهڙي طرح ڪرشن کي ڏسي رهي آهي.
ڪرشن جو خوبصورت چهرو ڏسي راڌا متوجه ٿيڻ لڳي
ڪرشن جي ڀرسان درياهه وهي رهيو آهي ۽ گلن جا ٻيلا شاندار نظر اچن ٿا
(ڪرشن جو) ذهن اکين جي اظهار (يا نشانين) سان موهيندڙ آهي.
راڌا جي نشانين ڪرشن جي ذهن کي لتاڙي ڇڏيو آهي ۽ هن کي لڳي ٿو ته سندس ابرو ڪمان وانگر آهن ۽ اکين جا نشان گلن جي تيرن وانگر.
هوءَ سري ڪرشن سان تمام گهڻي محبت ڪرڻ لڳي آهي، جيڪا اڳي کان گهٽ نه پر وڌي وئي آهي.
ڪرشن لاءِ راڌا جو پيار گهٽجڻ بدران تمام گهڻو وڌي ويو ۽ راڌا جو دماغ شرم ۽ حيا کي ڇڏي، ڪرشن سان کيڏڻ جو شوقين ٿيڻ لڳو.
(شاعر) شيام انهن عورتن (گوپين) جو مثال ڏئي ٿو، جيڪي تمام سهڻيون آهن.
شاعر شيام چوي ٿو ته سڀ عورتون سهڻيون آهن ۽ ڪرشن جي حسن کي ڏسي سڀيئي هن ۾ ضم ٿي ويا آهن.
گوپين جون اکيون ڪنن وانگر، جسم سون جهڙو، منهن چنڊ جهڙو ۽ پاڻ لکشمي وانگر.
مندودري، رتي ۽ شچي جو حسن انهن جهڙو ناهي
خدا پنهنجي فضل سان سندن کمر شينهن وانگر پتلي ڪري ڇڏي آهي
رب ڪرشن جي محبت انهن سان مسلسل جاري آهي/569.
اُتي موسيقيءَ جي موڊن ۽ لباسن جو وڏو مجموعو آهي
تمام گهڻي دير تائين مسلسل کيڏي رهيا آهن، کلڻ ۾ مشغول آهن ۽ برجا جا گيت ڳائي رهيا آهن