شري دسم گرنتھ

صفحو - 461


ਜਿਉ ਤੜਾਗ ਆਪ ਕਉ ਸੁ ਮਾਲਾ ਜੈਸੇ ਜਾਪੁ ਕਉ ਸੋ ਪੁੰਨਿ ਜੈਸੇ ਪਾਪ ਕਉ ਜਿਉ ਆਲ ਬਾਲ ਤਰੁ ਕੋ ॥
jiau tarraag aap kau su maalaa jaise jaap kau so pun jaise paap kau jiau aal baal tar ko |

جيئن ٽانڪي پاڻيءَ جي چوڌاري گهيرو ڪري ٿو، تيئن نالي جي ورهاڱي کي گلابي گھيرو ڪري ٿو، نيڪيون خرابين کي ۽ چرپر ڪڪڙ جي چوڌاري ڦري ٿو.

ਜੈਸੇ ਉਡ ਧ੍ਰੂਅ ਕਉ ਸਮੁਦਰ ਜੈਸੇ ਭੂਅ ਕਉ ਸੁ ਤੈਸੇ ਘੇਰਿ ਲੀਨੋ ਹੈ ਖੜਗ ਸਿੰਘ ਬਰ ਕੋ ॥੧੬੩੫॥
jaise udd dhraooa kau samudar jaise bhooa kau su taise gher leeno hai kharrag singh bar ko |1635|

جيئن آسمان قطب تاري جي چوڌاري ڦري ٿو، ساگر ڌرتيءَ کي اهڙيءَ طرح گھيرو ڪري ٿو، اهڙيءَ طرح هنن هيرو به زبردست خرگ سنگهه کي گهيرو ڪيو آهي. 1635.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਘੇਰਿ ਲਯੋ ਖੜਗੇਸ ਜਬੈ ਤਬ ਹੀ ਦੁਰਜੋਧਨ ਕੋਪ ਭਯੋ ਹੈ ॥
gher layo kharrages jabai tab hee durajodhan kop bhayo hai |

خرگ سنگهه جي چوڌاري گهيرو ڪرڻ کان پوءِ، دريوڌن ڏاڍو ناراض ٿيو

ਪਾਰਥ ਭੀਮ ਜੁਧਿਸਟਰ ਭੀਖਮ ਅਉਰ ਹਲੀ ਹਲੁ ਪਾਨਿ ਲਯੋ ਹੈ ॥
paarath bheem judhisattar bheekham aaur halee hal paan layo hai |

ارجن، ڀيم، يڌيشتر ۽ ڀشم پنهنجا هٿيار کنيا ۽ بلرام پنهنجو هلڪو کنيو.

ਭਾਨੁਜ ਦ੍ਰਉਣ ਜੁ ਅਉਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੁ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਲਏ ਅਰਿ ਓਰਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥
bhaanuj draun ju aaur kripaa su kripaan le ar or gayo hai |

ڪرنا ('ڀونج') درون چاريا ۽ ڪرپاچاريا ڪرپن سان دشمن ڏانهن وڌيا.

ਅਤ੍ਰਨ ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਦਾਤਨ ਕੋ ਤਹਾ ਆਹਵ ਹੋਤ ਭਯੋ ਹੈ ॥੧੬੩੬॥
atran laatan mookan daatan ko tahaa aahav hot bhayo hai |1636|

درون چاريا، ڪرپاچاريا، ڪرنا وغيره، دشمن ڏانهن وڌيا ۽ هٿيارن، ٽنگن، مُٺن ۽ ڏندن سان خوفناڪ لڙائي شروع ٿي وئي. 1636.

ਸ੍ਰੀ ਖੜਗੇਸ ਲਯੋ ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰਿ ਕਈ ਅਰਿ ਕੋਟਿ ਸੰਘਾਰੇ ॥
sree kharrages layo dhan baan sanbhaar kee ar kott sanghaare |

کڙگ سنگهه پنهنجي تير ۽ تير جهلي لکين دشمنن کي ماري وڌو

ਬਾਜ ਪਰੇ ਕਹੂੰ ਤਾਜ ਗਿਰੇ ਗਜਰਾਜ ਗਿਰੇ ਗਿਰਿ ਸੇ ਧਰਿ ਕਾਰੇ ॥
baaj pare kahoon taaj gire gajaraaj gire gir se dhar kaare |

ڪٿي گهوڙا، ته ڪٿي ڪارا هاٿي جبل وانگر هيٺ ڪري ويا آهن

ਘਾਇਲ ਏਕ ਪਰੇ ਤਰਫੈ ਸੁ ਮਨੋ ਕਰਸਾਯਲ ਸਿੰਘ ਬਿਡਾਰੇ ॥
ghaaeil ek pare tarafai su mano karasaayal singh biddaare |

ڪيترائي زخمي ۽ ڏکيا آهن، ڄڻ ته ’ڪرسيال‘ (ڪارو هرڻ) کي شينهن ماريو آهي.

ਏਕ ਬਲੀ ਕਰਵਾਰਨ ਸੋ ਅਰਿ ਲੋਥ ਪਰੀ ਤਿਹ ਮੂੰਡ ਉਤਾਰੇ ॥੧੬੩੭॥
ek balee karavaaran so ar loth paree tih moondd utaare |1637|

انهن مان ڪي ته ڪري پيا آهن، ڄڻ ته هاٿيءَ جي جوان کي شينهن سان ڪٽجي ويا آهن، ۽ ڪي ايترا طاقتور آهن، جو ڪريل لاشن جا مٿو ورهائي رهيا آهن. 1637.

ਭੂਪਤਿ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਗਹੀ ਜਦੁਬੀਰਨ ਕੇ ਅਭਿਮਾਨ ਉਤਾਰੇ ॥
bhoopat baan kamaan gahee jadubeeran ke abhimaan utaare |

راجا (خرگ سنگهه) ڪمان ۽ تير کڻي، يادو ويڙهاڪن جي غرور کي ختم ڪري ڇڏيو.

ਫੇਰਿ ਲਈ ਜਮਧਾਰਿ ਸੰਭਾਰਿ ਹਕਾਰ ਕੇ ਸਤ੍ਰਨ ਕੇ ਉਰ ਫਾਰੇ ॥
fer lee jamadhaar sanbhaar hakaar ke satran ke ur faare |

بادشاهه پنهنجا تير ۽ تير کڻي یادون جي غرور کي چيڀاٽي ڇڏيو ۽ پوءِ هٿ ۾ ڪهاڙو کڻي دشمنن جون دليون ڦاڙي ڇڏيائين.

ਘਾਇ ਏਕ ਗਿਰੇ ਰਨ ਮੈ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਜਗਦੀਸ ਸੰਭਾਰੇ ॥
ghaae ek gire ran mai apane man mai jagadees sanbhaare |

ويڙهاڪن، جنگ ۾ زخمي ٿي، پنهنجي ذهن ۾ رب کي ياد ڪري رهيا آهن

ਤੇ ਵਹ ਮੋਖ ਭਏ ਤਬ ਹੀ ਭਵ ਕੋ ਤਰ ਕੈ ਹਰਿ ਲੋਕਿ ਪਧਾਰੇ ॥੧੬੩੮॥
te vah mokh bhe tab hee bhav ko tar kai har lok padhaare |1638|

جيڪي جنگ ۾ مري ويا تن کي ڇوٽڪارو ملي ويو ۽ اهي سمسار جي خوفناڪ سمنڊ مان لڏي رب جي درگاهه ۾ ويا.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਨਿਪਟ ਸੁਭਟ ਚਟਪਟ ਕਟੇ ਖਟਪਟ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
nipatt subhatt chattapatt katte khattapatt kahee na jaae |

طاقتور ويڙهاڪن کي تمام جلدي ڪٽيو ويو ۽ جنگ جي خوفناڪ بيان نه ٿو ڪري سگهجي

ਸਟਪਟ ਜੇ ਭਾਜੇ ਤਿਨਹੁ ਪਾਰਥ ਕਹਿਓ ਸੁਨਾਇ ॥੧੬੩੯॥
sattapatt je bhaaje tinahu paarath kahio sunaae |1639|

جيڪي جلدي ڀڄي رهيا آهن، ارجن کين چيو، 1639

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਕੈ ਕਾਜ ਕੋ ਆਜ ਕਰੋ ਸਭ ਹੀ ਭਟ ਨਾਹਿ ਟਰੋ ॥
sree brijaraaj kai kaaj ko aaj karo sabh hee bhatt naeh ttaro |

”اي جنگجو! ڪرشن جي ڏنل ڪم کي انجام ڏيو ۽ جنگ جي ميدان کان نه ڀڄو

ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰ ਕੈ ਪਾਨਨ ਮੈ ਅਰਿ ਭੂਪਤਿ ਕਉ ਲਲਕਾਰਿ ਪਰੋ ॥
dhan baan sanbhaar kai paanan mai ar bhoopat kau lalakaar paro |

پنهنجي ڪمان ۽ تيرن کي پنهنجن هٿن ۾ پڪڙيو ۽ بادشاهه تي رڙ ڪري هن تي ڪر

ਮੁਖ ਤੇ ਮਿਲਿ ਮਾਰ ਹੀ ਮਾਰ ਰਰੋ ਅਪੁਨੇ ਅਪੁਨੇ ਹਥਿਯਾਰ ਧਰੋ ॥
mukh te mil maar hee maar raro apune apune hathiyaar dharo |

”توهان کي هٿن ۾ هٿيار جهليندي، ”مارڻ، مارڻ“ جو سڏ

ਤੁਮ ਤੋ ਕੁਲ ਕੀ ਕਛੁ ਲਾਜ ਕਰੋ ਖੜਗੇਸ ਕੇ ਸੰਗਿ ਲਰੋ ਨ ਡਰੋ ॥੧੬੪੦॥
tum to kul kee kachh laaj karo kharrages ke sang laro na ddaro |1640|

گهٽ ۾ گهٽ پنهنجي قبيلي جي روايت جو خيال رک ۽ بي خوفيءَ سان خرگ سنگهه سان وڙهاءِ.“ 1640.

ਭਾਨੁਜ ਕੋਪ ਭਯੋ ਚਿਤ ਮੈ ਤਿਹ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਹਠਿ ਸਾਮੁਹੇ ਧਾਯੋ ॥
bhaanuj kop bhayo chit mai tih bhoopat ke hatth saamuhe dhaayo |

سوريه جو پٽ ڪرن غصي ۾ اچي بادشاهه جي سامهون بيٺو رهيو.

ਚਾਪ ਚਢਾਇ ਲਯੋ ਕਰ ਮੈ ਸਰ ਯੌ ਤਬ ਹੀ ਇਕ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥
chaap chadtaae layo kar mai sar yau tab hee ik bain sunaayo |

۽ پنھنجي ڪمان کي ڇڪيندي ۽ پنھنجو تير پنھنجي ھٿ ۾ وٺي، بادشاھه کي چيو

ਆਯੋ ਹੈ ਕੇਹਰਿ ਕੇ ਮੁਖ ਮੈ ਮ੍ਰਿਗ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਤਊ ਸੁਨਿ ਪਾਯੋ ॥
aayo hai kehar ke mukh mai mrig aaise kahiyo nrip taoo sun paayo |

”تون ٻڌين ٿو اي بادشاهه! هاڻي تون مون وانگر شينهن جي وات ۾ هرڻ وانگر ڪري پيو آهين

ਭੂਪਤਿ ਹਾਥਿ ਲਯੋ ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰਿ ਕਹਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਸਮਝਾਯੋ ॥੧੬੪੧॥
bhoopat haath layo dhan baan sanbhaar kahio mukh te samajhaayo |1641|

“ بادشاھه پنھنجو ڪمان ۽ تير ھٿن ۾ کنيو ۽ سوري جي پٽ کي چيو.

ਭਾਨੁਜ ਕਾਹੇ ਕਉ ਜੁਝਿ ਮਰੋ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾਹੁ ਭਲੋ ਦਿਨ ਕੋਇਕ ਜੀਜੋ ॥
bhaanuj kaahe kau jujh maro grih jaahu bhalo din koeik jeejo |

”اي ڪرن سوري جا پٽ! تون ڇو مرڻ چاهين ٿو؟ تون وڃ ۽ ڪجهه ڏينهن جيئرو رهين

ਖਾਤ ਹਲਾਹਲ ਕਿਉ ਅਪਨੇ ਕਰਿ ਜਾਇ ਕੈ ਧਾਮੁ ਸੁਧਾ ਰਸੁ ਪੀਜੋ ॥
khaat halaahal kiau apane kar jaae kai dhaam sudhaa ras peejo |

تون پنهنجي هٿن سان زهر ڇو پيئي رهيو آهين، پنهنجي گهر هليو وڃي ۽ آرام سان امرت کي کائي رهيو آهين“.

ਯੌ ਕਹਿ ਭੂਪਤਿ ਬਾਨ ਹਨਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਜੁਧਹਿ ਕੋ ਫਲੁ ਲੀਜੋ ॥
yau keh bhoopat baan hanio mukh te kahiyo judheh ko fal leejo |

ائين چئي بادشاهه پنهنجو تير ڇڏايو ۽ چيائين ته جنگ ۾ اچڻ جو ثواب ڏسو.

ਲਾਗਤਿ ਬਾਨ ਗਿਰਿਓ ਮੁਰਛਾਇ ਕੈ ਸ੍ਰਉਨ ਗਿਰਿਓ ਸਗਰੋ ਅੰਗ ਭੀਜੋ ॥੧੬੪੨॥
laagat baan girio murachhaae kai sraun girio sagaro ang bheejo |1642|

“ تير لڳڻ سان هو بيهوش ٿي ڪري پيو ۽ سندس سمورو جسم رت سان ڀرجي ويو.1642.

ਤਉ ਹੀ ਲਉ ਭੀਮ ਗਦਾ ਗਹਿ ਕੈ ਪੁਨਿ ਪਾਰਥ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਧਨ ਧਾਯੋ ॥
tau hee lau bheem gadaa geh kai pun paarath lai kar mai dhan dhaayo |

پوءِ ڀيم پنهنجي گدا ۽ ارجن پنهنجي ڪمان سان ڀڄڻ لڳو

ਭੀਖਮ ਦ੍ਰੋਣ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਹਦੇਵ ਸੁ ਭੂਰਸ੍ਰਵਾ ਮਨਿ ਕੋਪ ਬਢਾਯੋ ॥
bheekham dron kripaa sahadev su bhoorasravaa man kop badtaayo |

ڀشما، درون، ڪرپاچاريا، ساھديو ڀورشورو وغيره به ناراض ٿي ويا.

ਸ੍ਰੀ ਦੁਰਜੋਧਨ ਰਾਇ ਜੁਧਿਸਟਰ ਸ੍ਰੀ ਬਿਜ ਨਾਇਕ ਲੈ ਦਲੁ ਆਯੋ ॥
sree durajodhan raae judhisattar sree bij naaeik lai dal aayo |

دريوڌن، يوڌيشٽر ۽ ڪرشن به پنهنجي فوج سان گڏ آيا

ਭੂਪ ਕੇ ਤੀਰਨ ਕੇ ਡਰ ਤੇ ਬਰ ਬੀਰਨ ਤਉ ਮਨ ਮੈ ਡਰ ਪਾਯੋ ॥੧੬੪੩॥
bhoop ke teeran ke ddar te bar beeran tau man mai ddar paayo |1643|

بادشاھه جي تيرن سان زبردست ويڙهاڪن جي دل ۾ خوف طاري ٿي ويو.

ਤਉ ਲਗਿ ਸ੍ਰੀਪਤਿ ਆਪ ਕੁਪਿਯੋ ਸਰ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਉਰ ਮੈ ਇਕ ਮਾਰਿਓ ॥
tau lag sreepat aap kupiyo sar bhoopat ke ur mai ik maario |

ان وقت تائين، ڪرشن، ڏاڍي ڪاوڙ ۾، بادشاهه جي دل ۾ هڪ تير مارايو

ਏਕ ਹੀ ਬਾਨ ਕੋ ਤਾਨ ਤਬੈ ਤਿਹ ਸਾਰਥੀ ਕੋ ਪ੍ਰਤਿਅੰਗ ਪ੍ਰਹਾਰਿਓ ॥
ek hee baan ko taan tabai tih saarathee ko pratiang prahaario |

هاڻي هن، پنهنجي ڪمان کي ڇڪي هڪ تير رٿ ڏانهن ڇڪيو

ਭੂਪਤਿ ਆਗੇ ਹੀ ਹੋਤ ਭਯੋ ਰਨ ਭੂਮਹਿ ਤੇ ਨ ਟਰਿਓ ਪਗ ਟਾਰਿਓ ॥
bhoopat aage hee hot bhayo ran bhoomeh te na ttario pag ttaario |

هاڻي بادشاهه اڳتي وڌيو ۽ جنگ جي ميدان ۾ سندس پير لڙهي ويا

ਸੂਰ ਸਰਾਹਤ ਭੇ ਸਭ ਹੀ ਜਸੁ ਯੋਂ ਮੁਖ ਤੇ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਉਚਾਰਿਓ ॥੧੬੪੪॥
soor saraahat bhe sabh hee jas yon mukh te kab sayaam uchaario |1644|

شاعر چوي ٿو ته سڀ ويڙهاند هن جنگ جي تعريف ڪرڻ لڳا.1644.

ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਕੋ ਅਵਿਲੋਕ ਕੈ ਆਨਨ ਇਉ ਕਹਿ ਕੈ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥
sree har ko avilok kai aanan iau keh kai nrip baat sunaaee |

شري ڪرشن جو منهن ڏسي راجا ائين چيو

ਛੂਟ ਰਹੀ ਅਲਕੈ ਕਟਿ ਲਉ ਉਪਮਾ ਮੁਖ ਕੀ ਬਰਨੀ ਨਹੀ ਜਾਈ ॥
chhoott rahee alakai katt lau upamaa mukh kee baranee nahee jaaee |

ڪرشن کي ڏسي راجا چيو، ”تون ڏاڍا سهڻا وار آهن ۽ تنهنجي چهري جو شان بيان نٿو ڪري سگهجي.

ਚਾਰੁ ਦਿਪੈ ਅਖੀਆਨ ਦੋਊ ਉਪਮਾ ਨ ਕਛੂ ਇਨ ਤੇ ਅਧਿਕਾਈ ॥
chaar dipai akheeaan doaoo upamaa na kachhoo in te adhikaaee |

”توهان جون اکيون انتهائي دلڪش آهن ۽ انهن جو مقابلو ڪنهن به شيءِ سان نٿو ڪري سگهجي

ਜਾਹੁ ਚਲੇ ਤੁਮ ਕਉ ਹਰਿ ਛਾਡਤਿ ਲੈਹੁ ਕਹਾ ਹਠਿ ਠਾਨਿ ਲਰਾਈ ॥੧੬੪੫॥
jaahu chale tum kau har chhaaddat laihu kahaa hatth tthaan laraaee |1645|

اي ڪرشن! تون هليو وڃ، مان توکي ڇڏيان ٿو، جنگ ڪري توکي ڇا حاصل ٿيندو؟ 1645.

ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰਿ ਕਹਿਯੋ ਬਹੁਰੋ ਹਮਰੀ ਬਤੀਯਾ ਹਰਿ ਜੂ ਸੁਨਿ ਲੀਜੈ ॥
dhan baan sanbhaar kahiyo bahuro hamaree bateeyaa har joo sun leejai |

(بادشاهه) ڪمان ۽ تير کڻي چيو ته اي ڪرشن! منهنجي ڳالهه ٻڌ.

ਕਿਉ ਹਠਿ ਠਾਨਿ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਹਮ ਸਿਉ ਸਮੁਹਾਇ ਕੈ ਆਹਵ ਕੀਜੈ ॥
kiau hatth tthaan ayodhan mai ham siau samuhaae kai aahav keejai |

بادشاهه پنهنجي ڪمان ۽ تير کي جهليندي ڪرشن کي چيو، ”تون منهنجي ڳالهه ٻڌ، تون مسلسل وڙهڻ لاءِ منهنجي اڳيان ڇو پيو اچين؟

ਮਾਰਤ ਹੋ ਅਬ ਤੋਹਿ ਨ ਛਾਡਤ ਜਾਹੁ ਭਲੇ ਅਬ ਲਉ ਨਹੀ ਛੀਜੈ ॥
maarat ho ab tohi na chhaaddat jaahu bhale ab lau nahee chheejai |

”هاڻي توکي ماري ڇڏيندس ۽ نه ڇڏيندس، نه ته هليو وڃان

ਮਾਨ ਕਹਿਓ ਹਮਰੋ ਪੁਰ ਕੀ ਕਜਰਾਰਨਿ ਕੋ ਨ ਬ੍ਰਿਥਾ ਦੁਖ ਦੀਜੈ ॥੧੬੪੬॥
maan kahio hamaro pur kee kajaraaran ko na brithaa dukh deejai |1646|

هينئر به ڪجهه نه ٿيو آهي، منهنجي فرمانبرداري ڪريو ۽ شهر جي عورتن کي مرڻ کان بيزار نه ڪريو. 1646.

ਹਉ ਹਠ ਠਾਨਿ ਅਯੋਧਨ ਮੈ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਘਨੇ ਰਨਬੀਰ ਨਿਬੇਰੇ ॥
hau hatth tthaan ayodhan mai ghan sayaam ghane ranabeer nibere |

”مون مسلسل جنگ ۾ مصروف ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي ماريو آهي