ज्याप्रमाणे टाकी पाण्याला घेरते, नामाच्या पुनरावृत्तीला जपमाळ, सद्गुण दुर्गुणांना घेरतात आणि लता काकडीला वेढतात.
ज्याप्रमाणे आकाशाने ध्रुव ताऱ्याला वेढले आहे, समुद्राने पृथ्वीला वेढले आहे, त्याचप्रमाणे या वीरांनी पराक्रमी खरगसिंहाला वेढले आहे.1635.
स्वय्या
खरगसिंगाला वेढा घातल्यानंतर दुर्योधन प्रचंड संतापला
अर्जुन, भीम, युधिष्ठर आणि भीष्म यांनी शस्त्रे घेतली आणि बलरामांनी नांगर उचलला.
कर्ण ('भानुज') द्रोणाचार्य आणि कृपाचार्य किरपाण घेऊन शत्रूकडे निघाले.
द्रोणाचार्य, कृपाचार्य, करण इत्यादी शत्रूच्या दिशेने पुढे सरसावले आणि हात, पाय, मुठी आणि दात घेऊन भयानक लढाई सुरू झाली.1636.
खरगसिंगने धनुष्यबाण धरून लाखो शत्रूंना मारले
कुठे घोडे, तर कुठे डोंगरासारखे काळे हत्ती खाली पडले आहेत
'करसायल' (काळे हरीण) सिंहाने मारल्यासारखे अनेकजण जखमी आणि त्रस्त आहेत.
त्यापैकी काही, पडून, सिंहाने पिसाळलेल्या हत्तीच्या तरुणासारखे रडत आहेत आणि त्यापैकी काही इतके शक्तिशाली आहेत, जे पडलेल्या प्रेतांचे मुंडके तोडत आहेत.1637.
राजाने (खरगसिंग) धनुष्यबाण घेऊन यादव योद्ध्यांचा अभिमान नष्ट केला.
राजाने धनुष्यबाण हाती घेऊन यादवांचा अभिमान धुळीस मिळवला आणि मग हातात कुऱ्हाड घेऊन शत्रूंची मने फाडून टाकली.
युद्धात जखमी झालेले योद्धे मनाने परमेश्वराचे स्मरण करत आहेत
जे युद्धात मरण पावले, त्यांना मोक्ष प्राप्त झाला आणि ते संसाराचा महासागर पार करून परमेश्वराच्या निवासस्थानी गेले.1638.
डोहरा
पराक्रमी योद्धे फार लवकर कापले गेले आणि युद्धाच्या भयानकतेचे वर्णन करता येणार नाही
जे पटकन पळत आहेत, अर्जुन त्यांना म्हणाला, 1639
स्वय्या
“हे योद्धा! कृष्णाने नेमून दिलेले कार्य करा आणि युद्धक्षेत्रातून पळून जाऊ नका
आपले धनुष्य आणि बाण हातात धरा आणि राजाला ओरडत त्याच्यावर पडा
"हातात शस्त्रे धरून, 'मार, मार' असे ओरडून
तुमच्या वंशाच्या परंपरेचा तरी विचार करा आणि खरगसिंगशी निर्भयपणे लढा.” १६४०.
सूर्यपुत्र करण रागाने राजासमोर ठामपणे उभा राहिला.
आणि धनुष्य ओढून बाण हातात घेऊन राजाला म्हणाला
“हे राजा, तू ऐकतोस का! आता तू माझ्यासारख्या सिंहाच्या तोंडात हरणासारखा पडला आहेस
राजाने धनुष्यबाण हातात घेतले आणि सूर्यपुत्राला सांगितले, १६४१
“हे सूर्यपुत्र करण! तुला का मरायचे आहे? तुम्ही जाऊ शकता आणि काही दिवस जिवंत राहू शकता
तू स्वतःच्या हाताने विष का घेत आहेस, घरी जा आणि आरामात अमृत प्यावे.
असे बोलून राजाने आपला बाण सोडला आणि म्हणाला, “युद्धात येण्याचे बक्षीस पहा.
बाण लागल्याने तो बेशुद्ध पडला आणि त्याचे सर्व शरीर रक्ताने माखले.1642.
तेव्हा भीम गदा घेऊन आणि अर्जुन धनुष्य घेऊन धावला
भीष्म, द्रोण, कृपाचार्य, सहदेव भुरश्रवा इत्यादीही संतापले.
दुर्योधन, युधिष्टर आणि कृष्ण हेही आपल्या सैन्यासह आले
राजाच्या बाणांनी पराक्रमी योद्धे मनात भयभीत झाले.1643.
तोपर्यंत कृष्णाने प्रचंड रागाने राजाच्या हृदयावर बाण सोडला
आता त्याने धनुष्य ओढून सारथीकडे बाण सोडला
आता राजा पुढे सरसावला आणि रणांगणात त्याचा पाय घसरला
कवी म्हणतो की सर्व योद्धे या युद्धाची प्रशंसा करू लागले.1644.
श्रीकृष्णाचे मुख पाहून राजा असे बोलला
कृष्णाला पाहून राजा म्हणाला, “तुझे केस खूप सुंदर आहेत आणि तुझ्या चेहऱ्याचे वैभव अवर्णनीय आहे.
“तुमचे डोळे अत्यंत मोहक आहेत आणि त्यांची तुलना कशाशीही होऊ शकत नाही
हे कृष्णा ! तू जाशील, मी तुला सोडतो, लढून तुला काय मिळणार?" १६४५.
(राजा) धनुष्यबाण घेऊन म्हणाला, हे कृष्णा! माझे शब्द ऐका.
धनुष्यबाण हातात धरून राजा कृष्णाला म्हणाला, “तू माझे ऐक, माझ्यासमोर सतत लढायला का येत आहेस?
“मी आता तुला मारून टाकीन आणि तुला सोडणार नाही, नाहीतर तू निघून जाशील
आताही काहीही झाले नाही, माझी आज्ञा पाळा आणि मरण पत्करून नगरातील स्त्रियांना व्यर्थ त्रास देऊ नका.1646.
“मी सतत युद्धात गुंतलेल्या अनेक योद्ध्यांना ठार मारले आहे