'मी गुन्हा केला आहे, मला क्षमा करा.
'मी तुझा गुलाम राहीन' (३९)
ती स्वगत म्हणाली, 'मी त्याच्यासारख्या पाचशे राजांना मारले तर.
'तेव्हाही काझी जिवंत होणार नाही.'(40)
'आता काझी मेला असताना मी त्यालाही का मारू?
'त्याला मारण्याचा शाप मी स्वतःवर का घ्यावा?(41)
'मी त्याला मोकळे सोडले तर बरे होईल ना,
'आणि मक्का येथील काबाच्या तीर्थयात्रेला जा.'(42)
एवढे बोलून तिने त्याला सोडले,
मग तिने घरी जाऊन काही प्रमुख लोकांना एकत्र केले.(43)
तिने आपला माल गोळा केला, तयार होऊन शिकार केली,
'कृपया देवा, माझी महत्वाकांक्षा पूर्ण करण्यास मला मदत कर.(44)
'मी माझ्या बंधुत्वापासून दूर जात असल्याची खंत वाटते,
'मी जिवंत राहिलो तर मी परत येऊ शकेन.'(45)
तिने तिचे सर्व पैसे, दागिने आणि इतर मौल्यवान वस्तू बंडलमध्ये ठेवल्या,
'आणि काबा येथील अल्लाहच्या घराकडे तिचा प्रवास सुरू झाला.'(46)
जेव्हा तिने तिच्या प्रवासाचे तीन टप्पे पार केले होते,
तिने तिच्या मित्राच्या (राजा) घराचा विचार केला.(47)
मध्यरात्री ती त्याच्या घरी परतली,
सर्व प्रकारच्या भेटवस्तू आणि स्मृतिचिन्हांसह.(48)
ती कुठे गेली, हे जगातील लोकांना कळलेच नाही.
आणि ती कोणत्या अवस्थेतून जात होती याची कोणालाच पर्वा नव्हती?(४९)
(कवी म्हणतो) 'अरे! साकी, मला हिरवा (द्रव) भरलेला कप दे,
'जे मला माझ्या पोषणाच्या वेळी आवश्यक आहे.(50)
ते मला द्या म्हणजे मी चिंतन करू शकेन,
'जसे ते माझ्या विचारांना मातीच्या दिव्यासारखे प्रज्वलित करते.'(51)(5)
परमेश्वर एकच आहे आणि विजय हा खऱ्या गुरूंचा आहे.
देव, सर्वशक्तिमान क्षमा करण्यात दयाळू आहे,
तो ज्ञानी, प्रदाता आणि मार्गदर्शक आहे.(1)
त्याच्याकडे सैन्य नाही किंवा विलासी राहणीमान नाही (नोकर नाही, गालिचा नाही आणि साहित्य नाही).
देव, दयाळू, दृश्यमान आणि प्रकट आहे.(2)
आता कृपया एका मंत्र्याच्या मुलीची कहाणी ऐका.
ती खूप सुंदर होती आणि तिच्याकडे प्रबुद्ध मन होते.(3)
तेथे एक भटका राजकुमार राहत होता ज्याने स्वतःला रोममधील टोपी (सन्मानाची) ने सजवली होती.
त्याचे तेज सूर्यासारखे होते पण त्याचा स्वभाव चंद्रासारखा प्रसन्न होता.(4)
एकदा, भल्या पहाटे तो शिकारीला गेला.
त्याने त्याच्यासोबत एक शिकारी कुंड, एक बाज आणि एक बाज घेतला.(5)
तो शिकारीच्या निर्जन ठिकाणी पोहोचला.
राजकुमाराने सिंह, बिबट्या आणि हरणांना मारले.(6)
दक्षिणेकडून दुसरा राजा आला.
जो सिंहासारखा गर्जना करत होता आणि त्याचा चेहरा चंद्रासारखा चमकत होता.(7)
दोन्ही राज्यकर्ते एका गुंतागुंतीच्या प्रदेशाजवळ आले होते.
भाग्यवान लोकच त्यांच्या तलवारीने सुटले नाहीत का?(8)
शुभ दिवस एखाद्याची सोय करत नाही का?
देवांच्या देवाने कोणाला मदत केली आहे? (9)
दोन्ही राज्यकर्ते (एकमेकांना पाहून) रागाने उडून गेले.
शिकार केलेल्या हरणावर पसरलेल्या दोन सिंहांप्रमाणे.(10)
काळ्या ढगांच्या गडगडाटाने दोघांनी पुढे उडी घेतली.