लोक बघत राहिले पण समजू शकले नाहीत.(7)
तेव्हा राणी (राजाला) म्हणाली, 'कृपया माझे ऐका.
'तरंगणारा खरबूज मला हवा आहे.'(8)
(तिची विनंती मान्य करून) राजाने काही माणसे पाठवली.
ते सर्वजण वेगाने धावले पण खरबूज पलीकडे वाहताना पकडू शकले नाहीत.(9)
चौपायी
मग राणी असे बोलली
तेव्हा राणी बोलली, 'माझ्या स्वामी ऐका, आपण खूप भाग्यवान आहोत.
कारण एखादा बुडला तर
'यासाठी कोणीही आपला जीव देऊ नये, अन्यथा माझ्या चेतना शाप राहील.'(10)
दोहिरा
राणीने एका व्यक्तीला खरबूज (जतन) करण्यासाठी नियुक्त केले होते, (ज्याने मध्यस्थी केली होती)
'प्रत्येक शरीर व्यक्त करत होता की जर असे घडले (तो माणूस मारला गेला), तर, हा डाग कधीही लक्षात राहील.' (11)
चौपायी
तिने स्वतः खरबूज तरंगवले होते, स्वतः राजाला चिडवले होते,
आणि, स्वतः, तिने विविध लोकांना बोलावले.
त्या माणसांना त्याने स्वत: चालवले.
स्त्रीचे चरित्र कोणीही समजू शकत नाही.(१२)(१)
राजा आणि मंत्री यांच्या शुभ चरित्रांच्या संभाषणाची सत्तरवी बोधकथा, आशीर्वादाने पूर्ण. (७७)(१३२०)
दोहिरा
उजैनमध्ये एक सुतार राहत होता, त्याची पत्नी नीच चरित्र चालवत होती.
आता मी तुम्हाला ते काही दुरुस्त्या करून सांगणार आहे.(1)
चौपायी
सुमती नावाची सुतार त्याला म्हणाली,
सुमत नावाच्या सुताराने एके दिवशी विचारले, 'गीगो (बायको), मला काय म्हणायचे आहे ते ऐक.
मी आता परदेशात जात आहे.
मी परदेशात जात आहे, आणि भरपूर पैसे कमवून परत येईन.'(2)
असे म्हणत तो परदेशात गेला.
असे सांगून, तो कदाचित परदेशात गेला असावा, परंतु, खरं तर, त्याने स्वत: ला पलंगाखाली लपवले.
मग सुताराने मित्राला बोलावले
मग लेडी-कार्पेन्टरने तिच्या प्रियकराला बोलावले आणि त्याच्यावर प्रेम केले.(3)
(त्या) स्त्रीने त्याच्याशी संभोग केला,
सेक्स-प्ले करत असताना तिला तिचा नवरा पलंगाखाली पडलेला दिसला.
त्याचे सर्व अंग अर्धांगवायू झाले होते
तिचे संपूर्ण शरीर दुखू लागले आणि मनातून खूप पश्चात्ताप झाला.(4)
तेव्हा ती स्त्री तिच्या प्रियकराला म्हणाली,
तेव्हा ती स्त्री तिच्या प्रियकराला म्हणाली, 'हे भगवान, तू काय करतोस?
माझा प्राणनाथ घरी नाही
'माझे गुरु घरी नाहीत; फक्त त्याच्या संरक्षणाखाली मी जगू शकतो.(5)
दोहिरा
'माझ्या डोळ्यात अश्रू आहेत, मी नेहमीच नुसत्या पोशाखात राहते.
माझे गुरु परदेशात गेले आहेत, मी कधीही घराबाहेर पाऊल टाकत नाही.(6)
'भुंगाची पाने आणि पक्षी (सिगारेट) मला बाणांप्रमाणे मारतात आणि अन्न
जेव्हा पती परदेशात असतो तेव्हा मला काहीही आवडत नाही.(7)
अशी स्तुती ऐकून तो (पती) खूप प्रसन्न झाला.
आणि पलंग डोक्यावर घेऊन तो नाचू लागला.(8)(1)
राजा आणि मंत्री यांच्या शुभ चरित्रांच्या संभाषणाची सत्तरवी बोधकथा, आशीर्वादाने पूर्ण. (७८)(१३२८)
दोहिरा