(त्याने) शिंग वाजवून राजाला 'आदेश' दिला.
(गोरखनाथ) अनेक रूपे धारण करून राणीला जिवंत केले.
हे भरथरी राजा ! ऐका, (यापैकी) हाताने धरा. १५.
भरथरी म्हणाले:
दुहेरी:
कोणाला धरायचे आणि कोणाला सोडायचे, (मी) मनात विचार करत आहे.
पिंगुळाच्या सौंदर्यासारख्या अनेक राण्या झाल्या आहेत. 16.
अविचल:
असे बोलून गोरखनाथ तेथून निघून गेले.
(येथे) भान मतीची चित्कार एका चांडाळाने घेतली.
त्या दिवसापासून (राणी) राजाला विसरली.
राणी (ती) नीच व्यक्ती म्हणून गोंधळून गेली. १७.
दुहेरी:
(त्याची) धूतमती नावाची दासी होती. एकाच वेळी (त्याला) कॉल केला.
त्या नीच माणसावर खूप प्रेम निर्माण करून त्याने त्याला (बोलवायला) पाठवले. १८.
चोवीस:
तेथून जेव्हा दूत परत आला.
तेव्हा राणीने जाऊन त्याला विचारले,
हे सखी! दहा, (माझा) मित्र इथे कधी येईल
आणि माझ्या मनातील उष्णता नाहीशी होईल. 19.
अविचल:
हे सखी! खर सांग, सज्जन कधी येणार?
(माझे) नैन नयनात मिसळल्यावर हसतील.
त्यावेळी मी प्रीतमसोबत लिप लिप (के आनंदित हो) मध्ये जाईन.
हे सखी! दहा, माझा मित्र कधी येणार आणि कोणत्या दिवशी. 20.
(मी) माझ्या केसांमध्ये काळजीपूर्वक मोती (हत्तीच्या डोक्यावरून काल्पनिक मोती) विणतील.
(मी) माझ्या प्रियकराला चिमटीत घेईन.
माझे शरीर तुटले तरी मी माझे मत बदलणार नाही.
माझ्या प्रियकराच्या प्रेमाखातर मी काशीचे कालवत्र अंगावर धारण करीन. २१.
सखी! तो कधी हसून माझ्या गळ्याला मिठी मारणार?
तरच माझे सर्व दु:ख दूर होतील.
(माझ्याबरोबर जेव्हा तो) बडबड करेल आणि बडबड करेल आणि बडबड करेल.
त्यादिवशी मी त्याच्याकडून बलिहारला जाईन. 22.
हे सखी! (जेव्हा मला) अशा प्रकारे साजनला भेटण्यासाठी टॅप करावे लागेल
तो माझे हृदय चोरून घेईल.
(मी) त्याच्याशी सर्व प्रकारे खेळेल आणि एक चाट देखील सोडणार नाही.
पन्नास महिन्यांनंतर, मी एक दिवस गेला म्हणून मानेन. 23.
(तो मला सांगेल) जेव्हा तो शब्द पाठ करेल
आणि लवचिक येईल आणि माझे हृदय चिमटावेल.
मी पण माझ्या प्रियकराच्या शरीराला चिकटून राहीन.
(मी माझे) मन त्याच्यामध्ये एकरूप ठेवीन. २४.
स्वत:
(आता मी) कोमल पक्षी, कमळ आणि हरण यांनाही कुठूनही काहीही समजत नाही.
(आता) मी सुंदर चकोर मनावर आणत नाही आणि माशांच्या कळपानेही दटावले (म्हणजे माल स्वीकारला नाही).
(त्याचा) प्रकाश पाहून कामदेव मूर्च्छित झाले आहेत आणि सर्व सारस गुलाम झाले आहेत.
हे लाल! तुमचे लोभी डोळे चिंता नष्ट करणारे आणि संयमाचा नाश करणारे आहेत. २५.
अविचल:
सखी ते शब्द ऐकून तिथून त्या ठिकाणी गेली.