आणि (अनेक) सिंह, अस्वल आणि हरीण मारले.
तो इस्कावती नगरजवळ गेला.
शहराचे सौंदर्य पाहून त्याला आनंद झाला. 4.
(तो मनात विचार करू लागला) ज्या राजाचं नगर खूप सुंदर आहे,
त्याची बायको (म्हणजे राणी) किती सुंदर असेल.
त्याचे रूप कसे पहावे आवडले.
नाहीतर इथेच संत म्हणून मरू. ५.
(त्याने) आपले चिलखत काढले आणि मांडीवर घेतले.
दागिने काढा आणि बिभूती (राख) स्टूल घ्या.
अंगभर संताचा वेश केला
आणि त्याच्या दारात सीट ठेवली. 6.
किती वर्षे (त्याने) घालवली (तिथे बसून),
पण राणीला पाहता आले नाही.
बऱ्याच दिवसांनी सावली (राणीची) दिसली.
(राजा) हुशार होता (म्हणून) सर्व रहस्यांचा विचार करीत होता. ७.
राणी (तिच्या) घरात आनंदाने बसली होती.
त्यामुळे त्या सौंदर्याची सावली पाण्यात पडली.
तिथे उभा असताना त्या राजाने त्याला पाहिले
आणि सर्व रहस्य समजले.8.
जेव्हा त्या स्त्रीला त्याची सावली (पाण्यात) दिसली.
मग मनात असा विचार आला
तो राजकुमारसारखा दिसतो,
(किंवा) काम हा देवाचा अवतार आहे. ९.
राणीने सुरंग विणकराला बोलावले.
त्याला गुपचूप भरपूर पैसे दिले.
त्याच्या घरात बोगदा केला
आणि तेथे गेला, परंतु कोणीही सापडले नाही. 10.
दुहेरी:
(त्याने) सखीला त्याच मार्गाने पाठवले, (जो) तेथे पोहोचला.
तिने राजाला दोरीने पकडले, परंतु त्याच्याबद्दल (राजा) काहीही करता आले नाही. 11.
चोवीस:
सखीने राजाला तेथे नेले,
जिथे राणी त्याचा रस्ता पाहत होती.
या (सखीने) त्याच्याशी मैत्री केली
आणि दोघांनी त्यांच्या इच्छेनुसार लैंगिक खेळ केले. 12.
दोघांनीही अनेक प्रकारचे चुंबन घेतले
आणि महिलेने विविध आसन केले.
(त्याने) राजाचे हृदय अशा प्रकारे आकर्षित केले,
जसे सद्गुणी लोक कानांनी कविता ऐकून मोहित होतात. 13.
राणी म्हणाली, हे मित्रा! माझे शब्द ऐका!
माझे हृदय तुझ्याशी बांधील आहे.
जेव्हा मी तुझी सावली पाहिली
तेव्हापासून माझे मन (तुझ्या निवासात) हट्टी झाले आहे. 14.
(माझ्या मनाला) कायम तुझ्यासोबत राहायचे आहे
आणि पालकांची काळजी करू नका.
अरे प्रिये! आता असे पात्र बनवूया की लॉजही राहते
आणि तुला नवरा म्हणून मिळवा. १५.
तेव्हा त्या राजाने (त्याची) संपूर्ण कहाणी सांगितली