ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसाम ग्रंथ
पान - 212
ਰੁਲੀਏ ਪਖਰੀਏ ਆਹਾੜੇ ॥੧੨੦॥
रुलीए पखरीए आहाड़े ॥१२०॥योद्धे कुडकुडत होते आणि हुतात्मा होऊन पडत होते आणि शस्त्रे परिधान केलेले वीर धूळ खात लोळत होते.120.
ਬਕੇ ਬਬਾੜੇ ਬੰਕਾਰੰ ॥
बके बबाड़े बंकारं ॥योद्धे भुंकले,
ਨਚੇ ਪਖਰੀਏ ਜੁਝਾਰੰ ॥
नचे पखरीए जुझारं ॥शूर सैनिकांचा गडगडाट झाला आणि पोलादी चिलखते घातलेले योद्धे मद्यधुंद अवस्थेत नाचू लागले.
ਬਜੇ ਸੰਗਲੀਏ ਭੀਹਾਲੇ ॥
बजे संगलीए भीहाले ॥भीतीचे साखळदंड वाजले,
ਰਣ ਰਤੇ ਮਤੇ ਮੁਛਾਲੇ ॥੧੨੧॥
रण रते मते मुछाले ॥१२१॥भयंकर कर्णे वाजले आणि भयानक मूंछ असलेले योद्धे युद्धात लढू लागले.121.
ਉਛਲੀਏ ਕਛੀ ਕਛਾਲੇ ॥
उछलीए कछी कछाले ॥कच्छ प्रदेशातून घोडे सरपटत (उशिर)
ਉਡੇ ਜਣੁ ਪਬੰ ਪਛਾਲੇ ॥
उडे जणु पबं पछाले ॥आपापल्या मुसक्या आवळताना योद्धे एकमेकांशी लढत होते. कापणारे वीर पंख असलेल्या पर्वताप्रमाणे उड्या मारत होते.
ਜੁਟੇ ਭਟ ਛੁਟੇ ਮੁਛਾਲੇ ॥
जुटे भट छुटे मुछाले ॥भट (आपसात) जमले होते आणि बॉम्ब असलेले भाले फिरत होते,
ਰੁਲੀਏ ਆਹਾੜੰ ਪਖਰਾਲੇ ॥੧੨੨॥
रुलीए आहाड़ं पखराले ॥१२२॥शस्त्रे परिधान केलेले शूर सैनिक कानावर पडलेले आहेत.122.
ਬਜੇ ਸੰਧੂਰੰ ਨਗਾਰੇ ॥
बजे संधूरं नगारे ॥हत्तींवरील घंटा वाजत होत्या,
ਕਛੇ ਕਛੀਲੇ ਲੁਝਾਰੇ ॥
कछे कछीले लुझारे ॥कर्णे दूरदूरपर्यंत वाजले आणि घोडे इकडे तिकडे धावू लागले.
ਗਣ ਹੂਰੰ ਪੂਰੰ ਗੈਣਾਯੰ ॥
गण हूरं पूरं गैणायं ॥संपूर्ण आकाश हुरांच्या कळपांनी भरले होते,
ਅੰਜਨਯੰ ਅੰਜੇ ਨੈਣਾਯੰ ॥੧੨੩॥
अंजनयं अंजे नैणायं ॥१२३॥स्वर्गीय कुमारिका आकाशात विहार करू लागल्या आणि स्वत: ला शृंगार करून आणि डोळ्यात कोलीरियम टाकून ते युद्ध पाहू लागले.123.
ਰਣ ਣਕੇ ਨਾਦੰ ਨਾਫੀਰੰ ॥
रण णके नादं नाफीरं ॥छोटे छोटे आवाज गुंजत होते.
ਬਬਾੜੇ ਬੀਰੰ ਹਾਬੀਰੰ ॥
बबाड़े बीरं हाबीरं ॥युद्धात गडगडणारी वाद्ये वाजवली गेली आणि शूर सैनिक गर्जना करत.
ਉਘੇ ਜਣੁ ਨੇਜੇ ਜਟਾਲੇ ॥
उघे जणु नेजे जटाले ॥जाट संत उभे असल्यासारखे नाक वर केले (म्हणून असे वाटले).
ਛੁਟੇ ਸਿਲ ਸਿਤਿਯੰ ਮੁਛਾਲੇ ॥੧੨੪॥
छुटे सिल सितियं मुछाले ॥१२४॥हातात भाले धरलेले योद्धे त्यांच्यावर प्रहार करू लागले, शूरवीरांची शस्त्रे आणि शस्त्रे वापरण्यात आली.124.
ਭਟ ਡਿਗੇ ਘਾਯੰ ਅਘਾਯੰ ॥
भट डिगे घायं अघायं ॥आपल्या घावांनी वैतागलेले योद्धे खाली पडले
ਤਨ ਸੁਭੇ ਅਧੇ ਅਧਾਯੰ ॥
तन सुभे अधे अधायं ॥जखमी योद्धे खाली पडले आणि त्यांच्या शरीराचे तुकडे झाले.
ਦਲ ਗਜੇ ਬਜੇ ਨੀਸਾਣੰ ॥
दल गजे बजे नीसाणं ॥सैन्य गर्जना, मेघगर्जना वाजली
ਚੰਚਲੀਏ ਤਾਜੀ ਚੀਹਾਣੰ ॥੧੨੫॥
चंचलीए ताजी चीहाणं ॥१२५॥सैन्यांचा गडगडाट झाला आणि कर्णे वाजले, अस्वस्थ घोडे रणांगणात शेजारी पडले.125.
ਚਵ ਦਿਸਯੰ ਚਿੰਕੀ ਚਾਵੰਡੈ ॥
चव दिसयं चिंकी चावंडै ॥चारही बाजूंनी गिधाडे ओरडले,
ਖੰਡੇ ਖੰਡੇ ਕੈ ਆਖੰਡੈ ॥
खंडे खंडे कै आखंडै ॥गिधाडे चारही बाजूंनी ओरडली आणि त्यांनी आधीच चिरलेली शरीरे तुकडे करू लागली.
ਰਣ ੜੰਕੇ ਗਿਧੰ ਉਧਾਣੰ ॥
रण ड़ंके गिधं उधाणं ॥उंचावर (जागा) बसलेली गिधाडे असे बोलत असत
ਜੈ ਜੰਪੈ ਸਿੰਧੰ ਸੁਧਾਣੰ ॥੧੨੬॥
जै जंपै सिंधं सुधाणं ॥१२६॥त्या रणभूमीच्या जंगलात ते मांसाच्या तुकड्यांशी खेळू लागले आणि विद्वान आणि योगींनी विजयाची इच्छा व्यक्त केली.126.
ਫੁਲੇ ਜਣੁ ਕਿੰਸਕ ਬਾਸੰਤੰ ॥
फुले जणु किंसक बासंतं ॥जणू वसंत ऋतूत काजू फुलले-
ਰਣ ਰਤੇ ਸੂਰਾ ਸਾਮੰਤੰ ॥
रण रते सूरा सामंतं ॥ज्याप्रमाणे वसंत ऋतूमध्ये फुले उमलतात, त्याच पद्धतीने पराक्रमी योद्धे युद्धात लढताना दिसतात.
ਡਿਗੇ ਰਣ ਸੁੰਡੀ ਸੁੰਡਾਣੰ ॥
डिगे रण सुंडी सुंडाणं ॥हत्तींच्या सोंडे शेतात पडल्या होत्या
ਧਰ ਭੂਰੰ ਪੂਰੰ ਮੁੰਡਾਣੰ ॥੧੨੭॥
धर भूरं पूरं मुंडाणं ॥१२७॥रणांगणात हत्तींच्या सोंडे पडू लागल्या आणि संपूर्ण पृथ्वी फाटक्या डोक्यांनी भरून गेली.127.
ਮਧੁਰ ਧੁਨਿ ਛੰਦ ॥
मधुर धुनि छंद ॥मधुर धुन श्लोक
ਤਰ ਭਰ ਰਾਮੰ ॥
तर भर रामं ॥रामाने (बाणांसह) थरथर दिला.
ਪਰਹਰ ਕਾਮੰ ॥
परहर कामं ॥वासनेचा त्याग केलेल्या परशुरामाने चारही दिशांना खळबळ माजवली.
ਧਰ ਬਰ ਧੀਰੰ ॥
धर बर धीरं ॥संयम आणि शक्ती
ਪਰਹਰਿ ਤੀਰੰ ॥੧੨੮॥
परहरि तीरं ॥१२८॥आणि शूर सेनानींसारखे बाण सोडू लागले.128.
ਦਰ ਬਰ ਗਯਾਨੰ ॥
दर बर गयानं ॥(परशुरामाला पाहून) संपूर्ण पक्षाची ताकद,
ਪਰ ਹਰਿ ਧਯਾਨੰ ॥
पर हरि धयानं ॥त्याचा राग पाहून ज्ञानी लोकांनी परमेश्वराचे ध्यान केले.
ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ॥
थरहर कंपै ॥सगळेच थरथर कापत होते
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜੰਪੈ ॥੧੨੯॥
हरि हरि जंपै ॥१२९॥आणि भीतीने थरथर कापत परमेश्वराचे नामस्मरण करू लागले.129.
ਕ੍ਰੋਧੰ ਗਲਿਤੰ ॥
क्रोधं गलितं ॥(योद्धे त्यांचा क्रोध पीत होते)
ਬੋਧੰ ਦਲਿਤੰ ॥
बोधं दलितं ॥अत्यंत क्रोधाने त्रस्त होऊन बुद्धीचा नाश झाला.
ਕਰ ਸਰ ਸਰਤਾ ॥
कर सर सरता ॥हातात बाण फिरत होते.
ਧਰਮਰ ਹਰਤਾ ॥੧੩੦॥
धरमर हरता ॥१३०॥त्याच्या हातातून बाणांचा प्रवाह वाहत होता आणि त्यांच्या सहाय्याने विरोधकांचे प्राण फुंकले गेले.130.
ਸਰਬਰ ਪਾਣੰ ॥
सरबर पाणं ॥(त्याच्या हातांनी योद्धा).
ਧਰ ਕਰ ਮਾਣੰ ॥
धर कर माणं ॥त्यांचे बाण हातात धरून आणि अभिमानाने भरलेले,
ਅਰ ਉਰ ਸਾਲੀ ॥
अर उर साली ॥शत्रूच्या छातीला हात लावला जात होता
ਧਰ ਉਰਿ ਮਾਲੀ ॥੧੩੧॥
धर उरि माली ॥१३१॥योद्धे त्यांना माळीने पृथ्वीच्या कुदळाप्रमाणे शत्रूंच्या हृदयात बिंबवत आहेत.131.
ਕਰ ਬਰ ਕੋਪੰ ॥
कर बर कोपं ॥क्रोधित (शक्तिशाली परशुराम) च्या हातात.
ਥਰਹਰ ਧੋਪੰ ॥
थरहर धोपं ॥योद्ध्यांच्या रोषामुळे आणि युद्धासंबंधीच्या त्यांच्या कारवायांमुळे सर्व थरथर कापतात.