ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 212
ਰੁਲੀਏ ਪਖਰੀਏ ਆਹਾੜੇ ॥੧੨੦॥
रुलीए पखरीए आहाड़े ॥१२०॥शहीदाः इव योद्धाः गुञ्जन्ति पतन्ति स्म, कवचधारिणः वीराः च रजसि आवर्तन्ते स्म।१२०।
ਬਕੇ ਬਬਾੜੇ ਬੰਕਾਰੰ ॥
बके बबाड़े बंकारं ॥योद्धवः कूजन्ति स्म, .
ਨਚੇ ਪਖਰੀਏ ਜੁਝਾਰੰ ॥
नचे पखरीए जुझारं ॥शूराः योद्धवः गर्जन्ति स्म, इस्पातकवचधारिणः योद्धाः मत्ताः भूत्वा नृत्यं कर्तुं प्रवृत्ताः ।
ਬਜੇ ਸੰਗਲੀਏ ਭੀਹਾਲੇ ॥
बजे संगलीए भीहाले ॥श्रृङ्खलाबद्धाः भयस्य खर्राटाः ध्वनितवन्तः,
ਰਣ ਰਤੇ ਮਤੇ ਮੁਛਾਲੇ ॥੧੨੧॥
रण रते मते मुछाले ॥१२१॥घोरा तुरङ्गाः प्रतिध्वनिताः घोरा मूंछाः योद्धा युद्धे युद्धं कर्तुं प्रवृत्ताः।121।
ਉਛਲੀਏ ਕਛੀ ਕਛਾਲੇ ॥
उछलीए कछी कछाले ॥कच्छप्रदेशात् (प्रतीयते) द्रुतं गच्छन्तः अश्वाः।
ਉਡੇ ਜਣੁ ਪਬੰ ਪਛਾਲੇ ॥
उडे जणु पबं पछाले ॥योद्धवः मूंछं विवर्तयन्तः परस्परं युद्धं कुर्वन्ति स्म । कूर्दन्तः वीराः पक्षिणः पर्वताः इव ।
ਜੁਟੇ ਭਟ ਛੁਟੇ ਮੁਛਾਲੇ ॥
जुटे भट छुटे मुछाले ॥भटाः समागताः (परस्परेषु) शूलाः बम्बयुक्ताः,
ਰੁਲੀਏ ਆਹਾੜੰ ਪਖਰਾਲੇ ॥੧੨੨॥
रुलीए आहाड़ं पखराले ॥१२२॥कवचधारिणः शूराः सैनिकाः शयिताः भूमौ।१२२।
ਬਜੇ ਸੰਧੂਰੰ ਨਗਾਰੇ ॥
बजे संधूरं नगारे ॥गजानां घण्टाः ध्वन्यन्ते स्म, .
ਕਛੇ ਕਛੀਲੇ ਲੁਝਾਰੇ ॥
कछे कछीले लुझारे ॥दूरं यावत् तुरङ्गाः प्रतिध्वनिताः, अश्वाः च इतस्ततः धावितुं आरब्धवन्तः।
ਗਣ ਹੂਰੰ ਪੂਰੰ ਗੈਣਾਯੰ ॥
गण हूरं पूरं गैणायं ॥सर्वं आकाशं हूर्-यूथैः पूरितम् आसीत्,
ਅੰਜਨਯੰ ਅੰਜੇ ਨੈਣਾਯੰ ॥੧੨੩॥
अंजनयं अंजे नैणायं ॥१२३॥स्वर्गकन्याः आकाशे भ्रमन्तः अलङ्कारं कृत्वा नेत्रेषु कोलिरियमं स्थापयित्वा युद्धं द्रष्टुं प्रवृत्ताः।123।
ਰਣ ਣਕੇ ਨਾਦੰ ਨਾਫੀਰੰ ॥
रण णके नादं नाफीरं ॥लघु स्वराः प्रतिध्वनिताः आसन्।
ਬਬਾੜੇ ਬੀਰੰ ਹਾਬੀਰੰ ॥
बबाड़े बीरं हाबीरं ॥गर्जन् वाद्ययन्त्राणि युद्धे शूरसैनिकाः गर्जन्ति स्म ।
ਉਘੇ ਜਣੁ ਨੇਜੇ ਜਟਾਲੇ ॥
उघे जणु नेजे जटाले ॥उल्टा नासिका (तथा भासते) यथा जाट सन्ताः स्थिताः।
ਛੁਟੇ ਸਿਲ ਸਿਤਿਯੰ ਮੁਛਾਲੇ ॥੧੨੪॥
छुटे सिल सितियं मुछाले ॥१२४॥शूलहस्तेषु योद्धाः तान् प्रहरितुं आरब्धवन्तः, योद्धानां बाहूशस्त्राणि च प्रयुक्तानि।१२४।
ਭਟ ਡਿਗੇ ਘਾਯੰ ਅਘਾਯੰ ॥
भट डिगे घायं अघायं ॥व्रणैः क्लिष्टाः योधाः पतिताः
ਤਨ ਸੁਭੇ ਅਧੇ ਅਧਾਯੰ ॥
तन सुभे अधे अधायं ॥क्षतिग्रस्ताः योद्धवः पतिताः, तेषां शरीराणि च छिन्नानि च।
ਦਲ ਗਜੇ ਬਜੇ ਨੀਸਾਣੰ ॥
दल गजे बजे नीसाणं ॥सेनाः गर्जन्ति स्म, गरजः ध्वनितवान्
ਚੰਚਲੀਏ ਤਾਜੀ ਚੀਹਾਣੰ ॥੧੨੫॥
चंचलीए ताजी चीहाणं ॥१२५॥सेनाः गर्जन्ति स्म, तुरहीः च प्रतिध्वनन्ति स्म, चञ्चलाः अश्वाः युद्धक्षेत्रे कूजन्ति स्म।125।
ਚਵ ਦਿਸਯੰ ਚਿੰਕੀ ਚਾਵੰਡੈ ॥
चव दिसयं चिंकी चावंडै ॥चतुर्भिः पार्श्वयोः गृध्राः क्रन्दन्ति स्म,
ਖੰਡੇ ਖੰਡੇ ਕੈ ਆਖੰਡੈ ॥
खंडे खंडे कै आखंडै ॥गृध्राः चतुर्भिः पार्श्वैः क्रन्दन्ति स्म, ते पूर्वमेव कटितशरीराणां खण्डेषु न्यूनीकर्तुं आरब्धवन्तः ।
ਰਣ ੜੰਕੇ ਗਿਧੰ ਉਧਾਣੰ ॥
रण ड़ंके गिधं उधाणं ॥उच्चे (स्थाने) उपविष्टाः गृध्राः एवं वदन्ति स्म
ਜੈ ਜੰਪੈ ਸਿੰਧੰ ਸੁਧਾਣੰ ॥੧੨੬॥
जै जंपै सिंधं सुधाणं ॥१२६॥तस्य युद्धक्षेत्रस्य वने मांसखण्डैः क्रीडितुं आरब्धाः, निपुणाः योगिनः च विजयं कामयन्ति स्म।१२६।
ਫੁਲੇ ਜਣੁ ਕਿੰਸਕ ਬਾਸੰਤੰ ॥
फुले जणु किंसक बासंतं ॥वसन्तकाले काजूः प्रफुल्लिताः इव-
ਰਣ ਰਤੇ ਸੂਰਾ ਸਾਮੰਤੰ ॥
रण रते सूरा सामंतं ॥यथा वसन्तकाले पुष्पाणि प्रफुल्लन्ते, तथैव दृश्यन्ते युद्धे महाबलाः ।
ਡਿਗੇ ਰਣ ਸੁੰਡੀ ਸੁੰਡਾਣੰ ॥
डिगे रण सुंडी सुंडाणं ॥क्षेत्रे गजानां कूपाः शयिताः आसन्
ਧਰ ਭੂਰੰ ਪੂਰੰ ਮੁੰਡਾਣੰ ॥੧੨੭॥
धर भूरं पूरं मुंडाणं ॥१२७॥गजानां कूपाः रणक्षेत्रे पतितुं आरब्धाः, सर्वा पृथिवी च कटितशिरः पूरिता आसीत्।127।
ਮਧੁਰ ਧੁਨਿ ਛੰਦ ॥
मधुर धुनि छंद ॥मधुर धुन स्तन्जा
ਤਰ ਭਰ ਰਾਮੰ ॥
तर भर रामं ॥रामः (बाणैः सह) कूपं दत्तवान्।
ਪਰਹਰ ਕਾਮੰ ॥
परहर कामं ॥परित्यज्य कामान् परशुरामः चतुर्दिक्षु भावः सृजति स्म ।
ਧਰ ਬਰ ਧੀਰੰ ॥
धर बर धीरं ॥धैर्यं बलं च
ਪਰਹਰਿ ਤੀਰੰ ॥੧੨੮॥
परहरि तीरं ॥१२८॥विसृज्य च शरान् शूरा योद्धा इव ॥१२८॥
ਦਰ ਬਰ ਗਯਾਨੰ ॥
दर बर गयानं ॥(परशुरामं दृष्ट्वा) समस्तपक्षस्य बलम्, २.
ਪਰ ਹਰਿ ਧਯਾਨੰ ॥
पर हरि धयानं ॥तस्य क्रोधं निरीक्ष्य प्रज्ञापुरुषाः भगवन्तं ध्यायन्ते स्म।
ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ॥
थरहर कंपै ॥सर्वे कम्पिताः आसन्
ਹਰਿ ਹਰਿ ਜੰਪੈ ॥੧੨੯॥
हरि हरि जंपै ॥१२९॥भयेन वेपमानोऽपि च नाम्नः पुनरुक्तः।।129।।
ਕ੍ਰੋਧੰ ਗਲਿਤੰ ॥
क्रोधं गलितं ॥(योद्धाः स्व) क्रोधं पिबन्ति स्म,
ਬੋਧੰ ਦਲਿਤੰ ॥
बोधं दलितं ॥अत्यन्तं क्रोधेन पीडितः बुद्धिः नष्टा अभवत् ।
ਕਰ ਸਰ ਸਰਤਾ ॥
कर सर सरता ॥हस्तेषु बाणाः चलन्ति स्म।
ਧਰਮਰ ਹਰਤਾ ॥੧੩੦॥
धरमर हरता ॥१३०॥तस्य हस्तात् बाणधारा प्रवहति तेन सह प्रतिपक्षप्राणः अपहृतः।१३०।
ਸਰਬਰ ਪਾਣੰ ॥
सरबर पाणं ॥(योद्धा तस्य) हस्तेन
ਧਰ ਕਰ ਮਾਣੰ ॥
धर कर माणं ॥बाणान् हस्ते s दर्पपूर्णाः ।
ਅਰ ਉਰ ਸਾਲੀ ॥
अर उर साली ॥शत्रुस्य वक्षःस्थलं स्पृष्टं भवति स्म
ਧਰ ਉਰਿ ਮਾਲੀ ॥੧੩੧॥
धर उरि माली ॥१३१॥योधाः तानि शत्रुहृदयेषु मालीना पृथिव्याः कुदालम् इव आरोपयन्ति।131।
ਕਰ ਬਰ ਕੋਪੰ ॥
कर बर कोपं ॥क्रुद्धानां हस्ते (परशुरामस्य शक्तिशालिनः)।
ਥਰਹਰ ਧੋਪੰ ॥
थरहर धोपं ॥सर्वे कम्पन्ते योद्धानां क्रोधात् युद्धसम्बद्धेन कार्येण च ।