बिक्रतननस्य मृत्युं दृष्ट्वा कालप्रेरितः कुरुपः आकाशात् अवतरत् ।
विकर्तननस्य वधं दृष्ट्वा मृत्युप्रेरितः कुरूपः आकाशं गत्वा धनुः खड्गगदादीनि हस्ते गृहीत्वा घोरं युद्धं कृतवान्
शक्तिसिंहः अपि स्वस्य अतीव विशालं धनुः आकृष्य, शत्रुस्य कण्ठं लक्ष्यं कृतवान्
शत्रुशिरः च्छिन्ना भूमौ पतितः शत्रुस्य शिरःस्कन्धः खड्गं हस्ते गृहीत्वा रणक्षेत्रे धावितुं प्रवृत्तः।१३२०।
कवि का भाषण:दोहरा
(कुरूप) खड्गं गृहीत्वा शक्तिसिंहस्य पुरतः अगच्छत्।
राजा (विकर्तनन्) खड्गहस्तेन शक्तिसिंहस्य पुरतः प्राप्तः, परन्तु सः तं एकेन बाणेन पृथिव्यां पातितवान्।१३२१।
यदा राजा (शक्तिसिंहः) कुरुपं स्वसैन्येन हतवान् ।
यदा शक्तिसिंहः कुरुपं राजानं च (विकार्तननं) सेनासहितं मारितवान् तदा यादवसेना एतत् दृष्ट्वा शोचयितुम् आरब्धा।1322।
बलरामः कृष्णं प्राह, अयं योद्धा अतीव दीर्घकालं यावत् युध्यति
अथ कृष्णः प्राह किमर्थं न युद्धं कुर्यात् शक्तिसिंह इति नाम्ना १३२३ ।
चौपाई
तदा श्रीकृष्णः सर्वेभ्यः एवम् अवदत्
सः शक्तिसिंहः अस्माभिः मारयितुं न शक्नोति स्म।
अतीव रुचिपूर्वकं चण्डी स्वीकृतवती अस्ति।
अथ कृष्णः सर्वान् आह-शक्तिसिंहं मारयितुं न शक्ष्यामः, यतः सः चण्डीतः वरार्थं तपः अत्यन्तभक्त्या कृतवान्, अतः सः अस्माकं सर्वान् सेनान् नाशितवान्।१३२४।
दोहरा
अतः भवन्तः चिटं प्रयोजयित्वा चण्डीम् अपि सेवन्ते।
अतः चण्डीम् अपि एकमनसा सेवेत, यत् सा विजयवरदास्यति, ततः शत्रुवधं कर्तुं शक्नुथ।१३२५।
यस्य ज्योतिः प्रज्वलति लोके यो जले लीनः ।
जले, समतलं जगति च व्याप्तं दीप्तं ज्योतिः स एव ब्रह्मविष्णुशिवेषु त्रिगुणरूपेण पूर्वनिर्धारितः।१३२६।
स्वय्या
यस्य शक्तिः ('कला') जगति कार्यं करोति, यस्य कला सर्वरूपेण प्रकटिता अस्ति।
यस्य शक्तिः समस्तलोके सर्वरूपेषु च यस्य शक्तिः पार्वतीविष्णुलक्ष्मिषु वर्तते।