हे मनः ! त्वं केवलं तं भगवन् ईश्वरं मन्यसे, यस्य रहस्यं केनापि ज्ञातुं न शक्यते स्म।१३।
कृष्ण एव प्रसादनिधिः स्मृतः, तर्हि किमर्थं लुब्धकः तस्य उपरि बाणं निपातितवान् ?
परगोत्रमोक्षक इति प्रोक्तः ततः स्वगोत्रविनाशं कृतवान्
अजोऽनद्यः कथ्यते, तर्हि कथं देवकीगर्भे आगतः ?
स , यः पितरं मातरं वा विना मतः, तर्हि किमर्थं वासुदेवं पिता इति कथयति स्म?14.
किमर्थं शिवं ब्रह्म वा भगवन्तं मन्यसे ?
रामकृष्णविष्णुषु न कश्चित् भवद्भिः विश्वेश्वरः इति मन्तव्यः
एकेश्वरं त्यक्त्वा बहूनि देवदेवताः स्मरसि
एवं भवन्तः शुक्देवं, प्रशर् इत्यादीन् मृषावादिनः इति सिद्धयन्ति सर्वे तथाकथिताः धर्माः खोखलाः सन्ति अहं केवलं एकं भगवन्तं प्रयोजनं स्वीकुर्वन् अस्मि।15.
कश्चिद्ब्रह्मां भगवान्-देवं कथयति कश्चित् शिवस्य विषये तथैव कथयति
कश्चित् विष्णुं विश्वनायकं मन्यते, तस्य स्मरणमात्रेण सर्वाणि पापानि नश्यन्ति इति
हे मूर्ख ! सहस्रवारं चिन्तयतु, ते सर्वे त्वां मृत्युसमये त्यक्ष्यन्ति,
अतस्तमेव ध्यातव्यं यः वर्तमाने वर्तते, यः भविष्ये अपि भविष्यति।16।
इन्द्रोपेन्द्रकोटयः सृष्ट्वा ततो नाशयत् |
असंख्यातान् देवासुरशेषनागकूर्मपक्षिपशुआदीन् सृजन् सः ।
कस्य च रहस्यं ज्ञात्वा शिवः ब्रह्मा च अद्यपर्यन्तं तपः कुर्वन्ति, परन्तु तस्य अन्तं ज्ञातुं न शक्तवन्तः
सः तादृशः गुरुः यस्य रहस्यं वेदकटेबैः अपि अवगन्तुं न शक्तवान् मम गुरुः अपि तथैव अवदत्।17।
त्वं शिरसि जटाकुण्डलं धारयित्वा हस्तेषु हस्तेषु नखान् प्रसारयित्वा मिथ्यासमाधिं कृत्वा जनान् वञ्चयसि
भस्मं मुखं लिप्त्वा भ्रमसि सर्वदेवदेवतान् वञ्चयन्
हे योगी ! लोभप्रभावेण भ्रमसि योगानुशासनं सर्वं विस्मृतवान्
एवं भवतः आत्म—आदरः नष्टः अस्ति तथा च कोऽपि कार्यं सिद्धं कर्तुं न शक्यते स्म सत्यं प्रेम विना भगवतः साक्षात्कारः न भवति।18.
हे मूर्खचित्त ! किमर्थं पाषण्डे लीनः ?, यतः पाषण्डेन स्वस्य आत्मसम्मानं नाशयिष्यसि
किमर्थं त्वं वञ्चकः भूत्वा जनान् वञ्चयसि ? एवं च त्वं अस्मिन् परलोके च पुण्यं नष्टं करोषि
अत्यल्पमपि स्थानं न प्राप्स्यसि भगवतः धमे