चितस्य च सर्वमाया समाप्तम्।
(यदा) कामपीडितः सन् हस्तं प्रसारितवान् ।
ततः सा किर्पानं बहिः निष्कास्य जघान । ९.
राजा हतः क्षिप्तश्च तथैव च
तस्य उपरि च तथैव कवचं स्थापयतु।
ततः सा गत्वा भर्त्रा सह दहति स्म।
पश्यतु, सा चतुरा महिला उत्तमं कार्यं कृतवती। १०.
द्वयम् : १.
भर्तुः प्रतिशोधं कृत्वा राजानं हतम् |
ततः सा भर्त्रा सह दह्य स्वचरितं जनान् दर्शयति स्म । ११.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरित्रस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य ३५३तमं चरित्रं समाप्तं सर्वं शुभम्।३५३।६५०३। गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
हे राजन ! नूतनं कथां शृणुत।
न केनापि एतत् (पूर्वं) दृष्टं न च अग्रे चिन्तितम्।
यत्र पूर्वे राधानगरः, २.
तत्र रुकुम् सेन.१ नामकः राजा आसीत् ।
तस्य भार्यायाः नाम दलगः मतिः आसीत्
नरी च नग्निः (न कश्चित्) समं तम् |
तस्य सिन्धुला देइ नाम कन्या आसीत् इति कथ्यते स्म
यत् परी अथवा पद्मण्यस्य समागमस्थानम् इति विश्वासः आसीत् । २.
तत्र भवानीया गृहं (मन्दिरम्) उच्यते स्म।
कथं सः अन्येन सह उपमा भवेत् ?
देशस्य राजानः तत्र आगच्छन्ति स्म
आगत्य च गौरी शिरः स्नापयति स्म। ३.
भुजबलसिंहः नाम राजा तत्र आगतः
भोजराजात् अधिकः सार्वभौमः यः ।
तस्याः सौन्दर्यं दृष्ट्वा सिन्धुला देइ
मनसा वचनं कर्म च कृत्वा दासतां गता । ४.
सा पूर्वं अन्येन सह विवाहिता आसीत् ।
इदानीं सा तस्य (राजा) विवाहं कर्तुं न शक्नोति स्म।
(सः) मनसि बहु चिन्तयित्वा
अतीव दुःखिता च सा तस्य समीपं मित्रं प्रेषितवती। ५.
(उवाच) हे राजन् ! शृणु, अहं भवतः प्रेम्णा अस्मि
विस्मृता च सर्वं शुद्धं शरीरस्य प्रज्ञा।
यदि मां दर्शनं करोषि (तथा प्रतीयते)।
अमृतस्य प्रोक्षणेन मृतस्य जीवितं यथा । ६.
सखी कुमारी इत्यस्य दुःखदं वचनं श्रुतवान्
त्वरया ('व्यङ्ग्यम्') राज्ञः समीपं गतः।
यत् (कन्या) उक्तं, (सा) तस्मै कथयति स्म।
श्रुत्वा वचनं (तस्याः सखी) राजा अतीव प्रलोभितः। ७.
(सः मनसि चिन्तितवान्) कथं तत्र गन्तव्यम् इति
केन युक्त्या च तं बहिः आनेतुं।
श्रुत्वा वचनं (सखीं) राजा बुभुक्षितोऽभवत् |
ततः परं सा अतीव त्वरया भवितुं आरब्धा।8.
अथ राजा सखी तत्र (प्रेषितवान्)।
यत्र सा सान्त्वनाप्रियः उपविष्टः आसीत्।
एकः चरित्रक्रीडा इति वदन् प्रेषितः
येन युक्त्या (त्वं) मम गृहम् आगच्छतु। ९.
(एतत् श्रुत्वा) सा महिला अलॉग् ('कोर') ढोलम् आहूतवती।
तस्मिन् उपविश्य चर्मणा आच्छादितवान्।
आत्मनः तस्मिन् स्थितः अभवत् ।
अनेन युक्त्या सा स्वसखीगृहं प्राप्तवती । १०.
अनेन युक्त्या ढोलम् ताडयन्ती सा प्रस्थिता ।
मातापितरः मित्राणि च पश्यन्ति स्म।
न कश्चित् भेदं अवगच्छत् ।
सर्वे एवं वञ्चिताः आसन्। ११.
द्वयम् : १.
अनेन पात्रेण सा एकस्याः महिलामित्रस्य गृहं गता ।
सा ढोलं ताडयित्वा गता, न कश्चित् (तां) स्त्रियं दृष्टवान्। १२.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरित्रस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य ३५४तमस्य चरितस्य समापनम्, सर्वं शुभम्।३५४।६५१५। गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
हे राजन ! अविश्वसनीयं कथां शृणुत
यद् युक्तिं राजा कन्या एकदा अकरोत्।
अयं राजा भुजङ्ग धूजः इति नाम्ना प्रसिद्धः आसीत् ।
सः ब्राह्मणेभ्यः बहु धनं दानं करोति स्म । १.
सः अजितावती नाग्र्यां निवसति स्म
यद् दृष्ट्वा इन्दरपुरी अपि लज्जिता अभवत्।
तस्य गृहे बिमलमतिः नाम राज्ञी आसीत् ।
तस्य पुत्री बिलास देई । २.
सः मन्त्रजंत्रस्य बहु अध्ययनं कृतवान् आसीत् ।
तस्याः इव अन्यः कोऽपि महिला अधीतवती नासीत् ।
यत्र गंगा समुद्रेण सह मिलति, २.