कदाचित् (पत्रं गोपयति स्म) हस्ते कदाचित् प्रकाशयति स्म।
(एवं प्रतीयते स्म) दरिद्रः प्राप्य धनं पश्यति इव । ९.
तदा सा स्त्रिया मनसि एवं चिन्तितवती
प्रियस्य च पत्रम् इति मत्वा उद्घाटितवान्।
(तत् मन्यते) या (स्त्री) भ्रान्त्या कान्तपत्रं उद्घाटयति,
विधदातेन महानरके न क्षिप्यते | १०.
तत्र छत्रराजः आसीत्
प्रभा सान जी के प्राण नाश का इच्छे थे।
एतां कामं मनसि अकरोत्
अस्मिन् पत्रे च तथैव लिखितवान्। ११.
यस्य अपार (सुन्दरी) कन्या नाम 'बिख्य' आसीत्,
एतत् पत्रं तस्मै (राजा) लिखितम् आसीत्।
प्रभा सन राजा कदा आगतवान् इति अवगच्छ
अथ तत्सहकालं तस्मै इच्छां ('बिख') ददातु। १२.
सा पत्रं पठित्वा स्तब्धा अभवत् ।
सः स्वमित्रस्य रक्षणार्थं विचारं कृतवान् ।
नेत्रेभ्यः सुर्मं हस्तेन प्रयोजयति स्म
'बिख' इत्यस्य स्थाने च 'बिख्या' इति लिखितवान् (अर्थात् 'बिख' 'बिख्या' अभवत्)। १३.
यदा कन्या गतवती तदा राजा जागरितः |
तत् पत्रं च प्रेम्णा हस्ते धारयति स्म।
सः (तत् पत्रं) गृहीत्वा बीख्यस्य पित्रे दत्तवान्।
मित्रस्य नाम श्रुत्वा राजा तं ज्ञातवान् | १४.
यदा राजा पत्रं उद्घाट्य पठितवान्।
अतः (सः चिन्तितवान्) अयं मित्रवतः राजा सत्यं लिखितवान्।
पत्रं पठित्वा तत्क्षणमेव निर्देशं दत्त्वा
तथा हे राजन! एकघण्टामपि विलम्बं मा कुरुत। १५.
महाराजः बिख्या नाम राजकुमारीम् अददात् |
(द्रष्टव्यम्) किं सुन्दरं इशारं चञ्चालेन कृतम्।
तस्य विषये नृपः किमपि रहस्यं न प्राप्नोत्
प्रभा सेन राजा च तां विवाहे आनयत्। 16.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरितस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य २८६तमस्य पात्रस्य समापनम्, सर्वं शुभम्। २८६.५४१ इति । गच्छति
द्वयम् : १.
घाटामपुरस्य उद्याने ('कुर्रे') मुगलकन्या
भ्रातुः सह लक्षणम् । हे राजन ! तत् शृणु । १.
चतुर्विंशतिः : १.
तस्याः (कन्यायाः) भ्राता व्यापाराय (बहिः) अगच्छत्
खटं अर्जयित्वा च बहु धनम् आनयत्।
(सः) रात्रौ भगिनीगृहम् आगतः।
(भगिनी) तं आलिंग्य स्वस्य (तस्याः) प्रेमं दर्शितवती। २.
(भ्राता व्यापारस्य विषये समग्रं कथां कथितवान्)।
सा यत् घटितं तत् अवदत्।
(यः) धनं अर्जयित्वा सह आनयत्, .
तानि सर्वाणि भगिन्यै दर्शितवान्। ३.
तस्याः (मुगलकन्या) नाम मरियम बेगमः आसीत् ।
सा स्त्रिया भ्रातरं मारितवती।
सर्वं (तस्य) धनं हरितम्
सः च एतादृशं चरित्रं कृतवान्। ४.
द्वयम् : १.