ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 122
ਜਾਪਣ ਤੇਗੀ ਆਰੇ ਮਿਆਨੋ ਧੂਹੀਆਂ ॥
जापण तेगी आरे मिआनो धूहीआं ॥आकृष्यमाणः खड्गः आरा इव दृश्यते ।
ਜੋਧੇ ਵਡੇ ਮੁਨਾਰੇ ਜਾਪਨ ਖੇਤ ਵਿਚ ॥
जोधे वडे मुनारे जापन खेत विच ॥योद्धा युद्धक्षेत्रे उच्चमीनारा इव दृश्यन्ते।
ਦੇਵੀ ਆਪ ਸਵਾਰੇ ਪਬ ਜਵੇਹਣੇ ॥
देवी आप सवारे पब जवेहणे ॥देवी स्वयम् एतान् गिरिरूपान् राक्षसान् जघान |
ਕਦੇ ਨ ਆਖਨ ਹਾਰੇ ਧਾਵਨ ਸਾਹਮਣੇ ॥
कदे न आखन हारे धावन साहमणे ॥ते कदापि पराजयशब्दं न उक्त्वा देव्या पुरतः धावन्ति स्म ।
ਦੁਰਗਾ ਸਭ ਸੰਘਾਰੇ ਰਾਕਸਿ ਖੜਗ ਲੈ ॥੧੫॥
दुरगा सभ संघारे राकसि खड़ग लै ॥१५॥दुर्गा खड्गधारिणी सर्वान् राक्षसान् जघान ॥१५॥
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरि
ਉਮਲ ਲਥੇ ਜੋਧੇ ਮਾਰੂ ਬਜਿਆ ॥
उमल लथे जोधे मारू बजिआ ॥घातकं युद्धसङ्गीतं ध्वनितम्, योद्धाः च उत्साहेन युद्धक्षेत्रे आगतवन्तः ।
ਬਦਲ ਜਿਉ ਮਹਿਖਾਸੁਰ ਰਣ ਵਿਚਿ ਗਜਿਆ ॥
बदल जिउ महिखासुर रण विचि गजिआ ॥महिषासुरः मेघ इव क्षेत्रे गर्जति स्म |
ਇੰਦ੍ਰ ਜੇਹਾ ਜੋਧਾ ਮੈਥਉ ਭਜਿਆ ॥
इंद्र जेहा जोधा मैथउ भजिआ ॥इन्द्रसदृशो योद्धा मम पलायत |
ਕਉਣ ਵਿਚਾਰੀ ਦੁਰਗਾ ਜਿਨ ਰਣੁ ਸਜਿਆ ॥੧੬॥
कउण विचारी दुरगा जिन रणु सजिआ ॥१६॥कोऽयं कृपणः दुर्गा मया सह युद्धाय आगता १६.
ਵਜੇ ਢੋਲ ਨਗਾਰੇ ਦਲਾਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ॥
वजे ढोल नगारे दलां मुकाबला ॥दुन्दुभिस्तूरिकाश्च सेनाः परस्परं आक्रमिताः |
ਤੀਰ ਫਿਰੈ ਰੈਬਾਰੇ ਆਮ੍ਹੋ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ॥
तीर फिरै रैबारे आम्हो साम्हणे ॥शराः मार्गदर्शकरूपेण विपरीतरूपेण गच्छन्ति।
ਅਗਣਤ ਬੀਰ ਸੰਘਾਰੇ ਲਗਦੀ ਕੈਬਰੀ ॥
अगणत बीर संघारे लगदी कैबरी ॥बाणप्रहारेन असंख्य योद्धा हताः |
ਡਿਗੇ ਜਾਣਿ ਮੁਨਾਰੇ ਮਾਰੇ ਬਿਜੁ ਦੇ ॥
डिगे जाणि मुनारे मारे बिजु दे ॥विद्युद् आहता इव मीनार इव पतन्।
ਖੁਲੀ ਵਾਲੀਂ ਦੈਤ ਅਹਾੜੇ ਸਭੇ ਸੂਰਮੇ ॥
खुली वालीं दैत अहाड़े सभे सूरमे ॥अबद्धकेशाः सर्वे दैत्ययोद्धाः पीडिताः |
ਸੁਤੇ ਜਾਣਿ ਜਟਾਲੇ ਭੰਗਾਂ ਖਾਇ ਕੈ ॥੧੭॥
सुते जाणि जटाले भंगां खाइ कै ॥१७॥जटाकुण्डलाः सन्यासाः मादकशङ्खान् खादित्वा सुप्ताः इव दृश्यन्ते।१७।
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरि
ਦੁਹਾਂ ਕੰਧਾਰਾਂ ਮੁਹਿ ਜੁੜੇ ਨਾਲਿ ਧਉਸਾ ਭਾਰੀ ॥
दुहां कंधारां मुहि जुड़े नालि धउसा भारी ॥उभौ सैन्यौ परस्परं सम्मुखौ स्तः प्रतिध्वनितबृहत्तुरहीना सह।
ਕੜਕ ਉਠਿਆ ਫਉਜ ਤੇ ਵਡਾ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
कड़क उठिआ फउज ते वडा अहंकारी ॥सेनायाः अत्यन्तं अहंकारी योद्धा गर्जति स्म |
ਲੈ ਕੈ ਚਲਿਆ ਸੂਰਮੇ ਨਾਲਿ ਵਡੇ ਹਜਾਰੀ ॥
लै कै चलिआ सूरमे नालि वडे हजारी ॥सः सहस्रैः महाबलैः सह युद्धक्षेत्रं प्रति गच्छति।
ਮਿਆਨੋ ਖੰਡਾ ਧੂਹਿਆ ਮਹਖਾਸੁਰ ਭਾਰੀ ॥
मिआनो खंडा धूहिआ महखासुर भारी ॥महिषासुरः स्वस्य विशालं द्विधातुं खड्गं स्वस्य स्कन्धात् बहिः आकृष्य ।
ਉਮਲ ਲਥੇ ਸੂਰਮੇ ਮਾਰ ਮਚੀ ਕਰਾਰੀ ॥
उमल लथे सूरमे मार मची करारी ॥योद्धवः उत्साहेन क्षेत्रं प्रविश्य तत्र भयंकरं युद्धम् अभवत् ।
ਜਾਪੇ ਚਲੇ ਰਤ ਦੇ ਸਲਲੇ ਜਟਧਾਰੀ ॥੧੮॥
जापे चले रत दे सलले जटधारी ॥१८॥शिवस्य उलझितकेशात् रक्तं जलवत् (गङ्गायाः) प्रवहति इति भासते।।18।।
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरि
ਸਟ ਪਈ ਜਮਧਾਣੀ ਦਲਾਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ॥
सट पई जमधाणी दलां मुकाबला ॥पुरुषमहिषचर्मसंवृतं यमयानं यदा तुरही ध्वन्यते स्म तदा सेनाः परस्परं आक्रमयन्ति स्म ।
ਧੂਹਿ ਲਈ ਕ੍ਰਿਪਾਣੀ ਦੁਰਗਾ ਮਿਆਨ ਤੇ ॥
धूहि लई क्रिपाणी दुरगा मिआन ते ॥दुर्गा खड्गं स्कन्धात् आकृष्य।
ਚੰਡੀ ਰਾਕਸਿ ਖਾਣੀ ਵਾਹੀ ਦੈਤ ਨੂੰ ॥
चंडी राकसि खाणी वाही दैत नूं ॥तेन चण्डिणा राक्षसभक्षकम् (तत् खड्गम्)।
ਕੋਪਰ ਚੂਰ ਚਵਾਣੀ ਲਥੀ ਕਰਗ ਲੈ ॥
कोपर चूर चवाणी लथी करग लै ॥कपालं मुखं च खण्डं कृत्वा कङ्कालं विदारयति स्म ।
ਪਾਖਰ ਤੁਰਾ ਪਲਾਣੀ ਰੜਕੀ ਧਰਤ ਜਾਇ ॥
पाखर तुरा पलाणी रड़की धरत जाइ ॥अश्वस्य च काठीं, कैपरीशनं च अधिकं विद्ध्य वृषभेन (धौल) आश्रितां पृथिव्यां प्रहारं कृतवान्।
ਲੈਦੀ ਅਘਾ ਸਿਧਾਣੀ ਸਿੰਗਾਂ ਧਉਲ ਦਿਆਂ ॥
लैदी अघा सिधाणी सिंगां धउल दिआं ॥अग्रे गत्वा वृषभस्य शृङ्गान् आहतत् ।
ਕੂਰਮ ਸਿਰ ਲਹਿਲਾਣੀ ਦੁਸਮਨ ਮਾਰਿ ਕੈ ॥
कूरम सिर लहिलाणी दुसमन मारि कै ॥ततः वृषभं समर्थयन् कूर्मं प्रहृत्य शत्रुं मारितवान् ।
ਵਢੇ ਗਨ ਤਿਖਾਣੀ ਮੂਏ ਖੇਤ ਵਿਚ ॥
वढे गन तिखाणी मूए खेत विच ॥दानवाः मृताः शयन्ते रणस्थले काष्ठखण्डाः काष्ठखण्डाः ।
ਰਣ ਵਿਚ ਘਤੀ ਘਾਣੀ ਲੋਹੂ ਮਿਝ ਦੀ ॥
रण विच घती घाणी लोहू मिझ दी ॥रक्तमज्जायाः दबावः युद्धक्षेत्रे प्रवृत्तः अस्ति।
ਚਾਰੇ ਜੁਗ ਕਹਾਣੀ ਚਲਗ ਤੇਗ ਦੀ ॥
चारे जुग कहाणी चलग तेग दी ॥चतुष्टयेषु युगेषु खड्गकथा प्रकीर्तिता भविष्यति।
ਬਿਧਣ ਖੇਤ ਵਿਹਾਣੀ ਮਹਖੇ ਦੈਤ ਨੂੰ ॥੧੯॥
बिधण खेत विहाणी महखे दैत नूं ॥१९॥महिषे राक्षसे सङ्ग्रामे वेदनाकालोऽभवत् ॥१९॥
ਇਤੀ ਮਹਖਾਸੁਰ ਦੈਤ ਮਾਰੇ ਦੁਰਗਾ ਆਇਆ ॥
इती महखासुर दैत मारे दुरगा आइआ ॥एवं दुर्गामागमने महिषासुरः राक्षसः हतः |
ਚਉਦਹ ਲੋਕਾਂ ਰਾਣੀ ਸਿੰਘ ਨਚਾਇਆ ॥
चउदह लोकां राणी सिंघ नचाइआ ॥चतुर्दशलोकेषु सिंहं नृत्यं कृत्वा राज्ञी |
ਮਾਰੇ ਬੀਰ ਜਟਾਣੀ ਦਲ ਵਿਚ ਅਗਲੇ ॥
मारे बीर जटाणी दल विच अगले ॥जटाकुण्डलैः शूरान् शूरान् बहुसंख्यं हत्वा रणे ।
ਮੰਗਨ ਨਾਹੀ ਪਾਣੀ ਦਲੀ ਹੰਘਾਰ ਕੈ ॥
मंगन नाही पाणी दली हंघार कै ॥सेनाः आव्हानं कुर्वन्तः एते योद्धाः जलं अपि न याचन्ते ।
ਜਣ ਕਰੀ ਸਮਾਇ ਪਠਾਣੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਰਾਗ ਨੂੰ ॥
जण करी समाइ पठाणी सुणि कै राग नूं ॥इदं प्रतीयते यत् सङ्गीतं श्रुत्वा पठनाः आनन्दस्य अवस्थां अवगतवन्तः।
ਰਤੂ ਦੇ ਹੜਵਾਣੀ ਚਲੇ ਬੀਰ ਖੇਤ ॥
रतू दे हड़वाणी चले बीर खेत ॥योद्धानां रक्तस्य प्लावः प्रवहति।
ਪੀਤਾ ਫੁਲੁ ਇਆਣੀ ਘੁਮਨ ਸੂਰਮੇ ॥੨੦॥
पीता फुलु इआणी घुमन सूरमे ॥२०॥शूरा योद्धा अज्ञानेन मादकं पोपं खादितमिव भ्रमन्ति।२०।।
ਹੋਈ ਅਲੋਪ ਭਵਾਨੀ ਦੇਵਾਂ ਨੂੰ ਰਾਜ ਦੇ ॥
होई अलोप भवानी देवां नूं राज दे ॥भवानी (दुर्गा) देवेभ्यः राज्यं दत्त्वा अन्तर्धानं जातम्।
ਈਸਰ ਦੀ ਬਰਦਾਨੀ ਹੋਈ ਜਿਤ ਦਿਨ ॥
ईसर दी बरदानी होई जित दिन ॥यस्य दिवसस्य कृते शिवः वरं दत्तवान्।
ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਗੁਮਾਨੀ ਜਨਮੇ ਸੂਰਮੇ ॥
सुंभ निसुंभ गुमानी जनमे सूरमे ॥सुम्भं निसुम्भं च गर्विता योद्धा जाताः |
ਇੰਦ੍ਰ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਤਕੀ ਜਿਤਨੀ ॥੨੧॥
इंद्र दी राजधानी तकी जितनी ॥२१॥ते इन्द्रराजधानीं जितुम् योजनां कृतवन्तः।21।
ਇੰਦ੍ਰਪੁਰੀ ਤੇ ਧਾਵਣਾ ਵਡ ਜੋਧੀ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ ॥
इंद्रपुरी ते धावणा वड जोधी मता पकाइआ ॥महायोद्धा इन्द्रराज्यं प्रति त्वरितम् ।
ਸੰਜ ਪਟੇਲਾ ਪਾਖਰਾ ਭੇੜ ਸੰਦਾ ਸਾਜੁ ਬਣਾਇਆ ॥
संज पटेला पाखरा भेड़ संदा साजु बणाइआ ॥मेखलाभिः, काठीभिः सह कवचयुक्तं युद्धसामग्री सज्जीकर्तुं प्रवृत्ताः ।
ਜੰਮੇ ਕਟਕ ਅਛੂਹਣੀ ਅਸਮਾਨੁ ਗਰਦੀ ਛਾਇਆ ॥
जंमे कटक अछूहणी असमानु गरदी छाइआ ॥लक्षशः योद्धानां सेना समागत्य रजः आकाशं च उत्थितः |
ਰੋਹ ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਸਿਧਾਇਆ ॥੨੨॥
रोह सुंभ निसुंभ सिधाइआ ॥२२॥सुम्भश्च निसुम्भश्च क्रोधपूर्णौ अग्रे गतौ।।22।।
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरि
ਸੁੰਭ ਨਿਸੁੰਭ ਅਲਾਇਆ ਵਡ ਜੋਧੀ ਸੰਘਰੁ ਵਾਏ ॥
सुंभ निसुंभ अलाइआ वड जोधी संघरु वाए ॥सुम्भं निसुम्भं च महायोद्धान् युद्धस्य बगलं ध्वनयितुं आज्ञापयत्।