ते बहुधा हसन्ति स्म, जल्पन्ति स्म च ।
(प्रियः वक्तुं प्रवृत्तः) हे प्रिय! भवतः आसनं त्यक्तुं न शक्यते
एवं च वदन् सः कण्ठं आलिंगयति स्म। २६.
सः स्त्रीभिः सह आसनानां प्रयोगं भिन्नरूपेण कर्तुं आरब्धवान्
कण्ठे बाहून् वेष्टयित्वा च तं सान्त्वयितुं आरब्धवान्।
उभौ हसन्तौ हसन्तौ च
कोक् च शास्त्रस्य सर्वाणि वस्तूनि पूर्णतया रममाणः आसीत्। 27.
चतुर्विंशतिः : १.
सः विरामं कृत्वा अतीव प्रसन्नः अभवत्
नरवारः दुर्गं गतः।
(अथ) द्वितीयस्य विवाहितायाः दूतः पलायितः
स च गत्वा (तस्मै) सर्वं रहस्यं कथितवान्। २८.
द्वयम् : १.
यदा परा विवाहिता समस्तं रहस्यं ज्ञातवती।
शम्सस्य नाम श्रुत्वा चित् अतीव क्रुद्धः अभवत् । २९.
पूर्वं विवाहिता स्वर्णमती मनसि अतीव क्रुद्धा आसीत्
भर्तुः पितुः बीरसेनस्य समीपं च गत्वा एवं उक्तवान्। ३०.
हे राजराज ! मम वचनं सम्यक् शृणुत!
धोला भवतः देशं ग्रहीतुं पलायितः अस्ति। ३१.
चतुर्विंशतिः : १.
यदि तं न जानासि
तदा त्वां हन्ति।
हे राजन ! तं हन्तुं वा, २.
अन्यथा अधुना निर्वासनं कुर्वन्तु। ३२.
इति श्रुत्वा राजा
अतः सत्यं मनसि गृहाण।
(तत् चिन्तयन्) यदि सः स्त्रियं नेतुम् अगच्छत्
अतः मम अनुमतिं विना मा गच्छतु। ३३.
मम स्नुषया सत्यं कथितम्।
मम पुत्रः मम राज्यं ग्रहीतुं इच्छति।
(तत् आज्ञापितवान्) तं वदतु यत् मम मुखं न दर्शयतु
द्वादश वर्षाणि च बन्ने छिनयेत्। ३४.
द्वयम् : १.
(सः) स्थापनं निष्कास्य एकं व्यक्तिं प्रेषितवान्।
नृपः एवं उक्तवान् यत् सः मां न मिलित्वा बाणं गमिष्यति। ३५.
राज्ञः वचनं श्रुत्वा भृत्यः गत्वा व्याख्यातवान् |
स (राजा) त्वां प्रव्रजितः (तथा वदति) मा आगत्य मां मिलतु। ३६.
तदा दुन्दुवादकः सुदुःखेन क्रन्दितवान्।
हे नरवरकोट ! नमस्ते, यदि भवन्तः जीवन्ति तर्हि वयं (पुनः) मिलिष्यामः। ३७.
तदा सुन्दरी अपि तादृशं श्रुत्वा सह गतः |
तस्य हृदयं स्फुटितं हृदयं मज्जति स्म, अश्रुपातं च नेत्रेषु भवति स्म । ३८.
अडिगः : १.
इति (पितुः) वचनं श्रुत्वा धोलनः नरवरकोटं प्रस्थितवान्
द्वादशवर्षं च वने निवसति स्म।
सः फलानि खादन् वनेषु भ्रमति स्म।
मृगमृगयायां भार्या सह तत्र निवसति स्म । ३९.
बीर सेन् त्रयोदशे वर्षे मृतः
(एतत्) मृतं च परित्यज्य स्वर्गवासी अभवत्।
तदा धोलनः आगत्य स्वराज्यं प्राप्तवान्
तथा बहुवर्षपर्यन्तं रानी शम्स इत्यनेन सह सुखं आनन्दितवान्। ४०.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरितस्य मन्त्री भूपसंवादस्य १६१तमोऽध्यायः समाप्तः, सर्वं शुभम्। १६१.३२११ इति । गच्छति
द्वयम् : १.
तपिसा देसायां अष्टौ महिलाचोराः (चोर्टिस्) निवसन्ति स्म ।
(ते) अहोरात्रं चोरयन्ति स्म, परन्तु (ते) कोऽपि अवगन्तुं न शक्तवान्। १.
चित्रमती, तास्कर कुआरी च ताभ्यां चोर्तियाणाम् अग्रणीः आस्ताम् ।
(ते) मार्गे उपविश्य सहस्राणि जनान् लुण्ठयन्ति स्म। २.
नारायणः दामोद्रश्च (शब्दः) बिन्द्रबन् (शब्दः) उच्चारयति स्म ।
एवं प्रकारेण चिह्नं ('सरत्') कथयित्वा सर्वे अवगच्छन्ति स्म। ३.
नारायण' (तस्य अभिप्रायः) 'पुरुषः आगतः', 'दामोदर' (तस्य अङ्गस्य (लकस्य) मूल्यं (धनम्) इति सूचितम्) ।
बिन्द्रबन्' (तत् इत्यर्थः) बिनं नीत्वा हन्ति । ४.
चतुर्विंशतिः : १.
यदा (शेषाः) स्त्रियः एवं शृण्वन्ति
अतः सा तं पुरुषं बन्न् प्रति नेष्यति स्म।
प्रथमं पाशं स्थापयित्वा तं हन्ति,
ततः पृष्ठतः तस्य धनं हरन्ति। ५.
तत्र एका महिला आगता।
(ते) तस्य कण्ठे पाशं स्थापयन्ति।
अथ सा स्त्रिया तान् प्राह।
(हे नृप!) तत् (बचन) वदामि ते । ६.
अडिगः : १.
(त्वं) मां किमर्थं प्रहारितवान्? (अहं भवन्तं) बहु धनं ददामि।
भवतः धनं मया न अपहृतम्।