आनन्दपुरं प्राप्य नानाप्रकारेण च आनन्दितः।२४।
बचित्तर नाटकस्य नवमस्य अध्यायस्य समाप्तिः यस्य शीर्षकं नादौनयुद्धस्य वर्णनम्।९.३४४।
चौपाई
एवं (सुखेन) बहूनि वर्षाणि व्यतीतानि।
एवं बहवः वर्षाणि व्यतीतानि, सर्वे दुष्टाः (चोराः) दृष्टाः, गृहीताः, हताः च अभवन् ।
आनन्दपुरनगरात् बहवः पलायिताः।
केचन नगरात् पलायिताः, परन्तु सारेवस्य कारणेन पुनः आगताः।1.
ततः (लाहौरस्य सुबेदारः) दलावरखानः (अल्फखानस्य) समीपम् आगतः।
तदा दिलवारखानः (लाहौरस्य राज्यपालः) मम विरुद्धं स्वपुत्रं प्रेषितवान्।
यदा द्वौ घण्टाः रात्रौ व्यतीताः
रात्रौ कतिपयेषु घण्टेषु अनन्तरं खानः समागत्य आक्रमणार्थं अग्रे गतवन्तः।2
यदा शत्रुः नदीं पारम् आगतः
यदा तेषां बलानि नदीं लङ्घयन्ति स्म तदा आलमः (सिंहः) आगत्य मां जागृतवान् ।
सर्वे सैनिकाः यदा कोलाहलः जातः तदा जागरिताः
तत्र महती विस्मयः अभवत्, सर्वे जनाः उत्तिष्ठन्ति स्म। शौर्येण च उत्साहेन च बाहून् आदाय।।3.
ततः बन्दूकाः प्रहारं कर्तुं आरब्धवन्तः
बन्दुकात् शूटिंग्-वॉली-विसर्जनं तत्क्षणमेव आरब्धम् । सर्वे बाहून् हस्ते धारयन्तः क्रुद्धाः आसन् ।
ते (पाठनाः) घोरं कोलाहलं कृतवन्तः।
ते विविधानि घोरानि उद्घोषाणि उत्थापितवन्तः। नद्यः परे पार्श्वे कोलाहलः श्रूयते स्म।4.
भुजंग प्रयात स्तन्जा
घण्टाः उच्चैः ध्वनितवन्तः, घण्टाः च ध्वनितवन्तः।
बगलाः वादयन्ति स्म, तुरहीः प्रतिध्वनन्ति स्म, महावीराः उच्चैः उद्घोषयन्तः मैदानं प्रविष्टवन्तः।
(प्रसृताः) बाहूः (अन्योन्यं) प्रहारं कृत्वा अश्वाः नृत्यं कर्तुं प्रवृत्ताः।
उभयतः बाहुः बलात् कूजति स्म, अश्वाः च नृत्यन्ति स्म, यथा घोरा देवी काली युद्धक्षेत्रे गर्जति स्म।५।
(ते पठनाः) नदीं कल-रात्रिं मन्यन्ते स्म,
नदी मृत्युरात्रौ इव आविर्भूतवती तीव्रशीतलता सैनिकान् संकीर्णं कृतवान्।
इतः योधाः गर्जन्ति स्म घोराः शब्दाः श्रूयते स्म ।
नायकाः अस्य (मम) पक्षस्य निर्माणं कुर्वन्ति गर्जिताः रक्ताः खानः च स्वशस्त्रस्य उपयोगं विना पलायिताः।6.
नाराज स्तन्जा
निर्लाज खान पलायित।
निर्लज्जाः खानाः पलायिताः, तेषु कश्चन अपि बाहून् न धारयति स्म।
रनुभूमिं त्यक्त्वा प्रस्थिताः |
शूरवीरां कृत्वा अपि युद्धक्षेत्रं त्यक्तवन्तः।7.
(ते) अश्वान् अपहृतवन्तः।
ते द्रुतगतिना अश्वैः प्रस्थिताः, शस्त्राणि प्रयोक्तुं न शक्तवन्तः ।
न च (ते) शस्त्राणि वहन्ति।
शूरवीरा इव उच्चैः न उद्घोषयन्ति स्म, स्त्रियः दृष्ट्वा लज्जां अनुभवन्ति स्म।8.
दोहरा
मार्गे ते ग्रामं बरवां लुण्ठयित्वा भल्लों स्थगितवन्तः।
न स्पृशितुं शक्नुवन्तः भगवतः प्रसादात्, अन्ते पलायिताः च।9.
तव अनुग्रहात् भगवन्! न हर्महेरे कर्तुं न शक्तवन्तः, परन्तु महता क्रोधेन पूर्णाः, ते ग्रामं बरवां नाशयन्ति स्म।
यथा विश्यः (बनिया) मांसस्वादयितुम् इच्छन् अपि वस्तुतः तस्य रसं प्राप्तुं न शक्नोति, अपितु शुष्कगोधूमस्य लवणयुक्तं सूपं सज्जीकृत्य खादति १०.
BACHITTAR NATAK इत्यस्य दशमस्य अध्यायस्य समाप्तिः यस्य शीर्षकं खन्जादा-अभियानस्य वर्णनं तथा च भयात् तस्य पलायनस्य .१०.३५४.
हुसैनी इत्यनेन सह युद्धस्य वर्णनम् : १.
भुजंग प्रयात स्तन्जा
खन्जादः पलाय्य पितुः समीपं गतः।
खन्जादः पितुः समीपं पलायितवान्, तस्य आचरणात् लज्जितः सन् सः वक्तुं न शक्तवान् ।
(ततः) हुसैनी तत्र बाहून् ताडयन् गर्जति स्म