गुइयेस्, मुहमदीस्, द्योजिस्, अफ्रीडिस् च अत्यन्तं क्रोधेन अग्रे आगतवन्तः ।
हति लोदी सुरमे अति क्रुद्ध होकर
शूरा लोधीः क्रुद्धाः खड्गान् प्रक्षिप्य पतिताः ॥१५॥
चौपाई
तत्र खड्गानां गुरुः प्रहारः भवति।
बृहद्बृहद्भिमानजोधाः हताः |
बाणाः एतावत् प्रहारं कृतवन्तः,
असुमास इव वर्षति इव। 16.
चतुर्भ्यः अपि बहवः योद्धाः आगताः सन्ति ।
मारो-मरो' इति एवं (बहु वदन्) कोलाहलं कुर्वन्ति।
छत्रियः युद्धात् न लज्जन्ते, तेषां तादृशः उत्साहः अस्ति।
यथा वास्तविकः जलप्लावनः (प्लवः) कालस्य ज्वाला अस्ति। १७.
अरबदेशस्य सद्महानायकाः गतवन्तः
त्रयोऽपि क्षेत्रेषु प्रशंसां कृतवन्तः महान् अरबसैनिकाः अग्रे आगतवन्तः' इति ।
शूलं हस्ते वहन्ति तथा डुलन्ति ।
मेघेषु विद्युत् इव शूलं धारयन्ति स्म।(18)
चौपाई
नायकाः महतीं दलं कृत्वा गतवन्तः
बृहद्गर्विणः (योद्धान्) च बाणैः विदारितवान्।
धनुषः आकृष्य बाणान् विक्षिपतु, २.
ते गोलमण्डलेन बहिः आगच्छन्ति। १९.
यदा पठनी तान् नेत्रेण पश्यति स्म
तेषां सम्मुखीभूय सा विविधानि शस्त्राणि प्रयुञ्जते स्म ।
सा तेषां मुखं बाहुपादं च छिनत्ति स्म ।
ऋजुं च तान् मृत्युक्षेत्रं प्रति प्रेषयतु।(20)
युद्धक्षेत्रे बहवः वीराः युद्धं कुर्वन्तः मृताः
असंख्याकाः शूराः प्राणान् त्यक्त्वा रथ-अश्व-गज-परित्यागं कृतवन्तः ।
युद्धक्षेत्रे महान् वीराः युद्धं कृतवन्तः
बहुसंख्याकाः प्राणान् त्यक्तवन्तः, अहङ्कारिणः (जीविताः) अण्डिकाः नृत्यं प्रारब्धवन्तः।(21)
द्वयम् : १.
व्रणस्य कारणात् नायकः पृथिव्यां पतति ।
पतित्वा पुनः उत्थाय हृदि उत्साहेन युद्धं प्रारभत । २२.
भुजङ्ग श्लोकः १.
कुत्रचित् शंफलाकुलाशंखानि च उद्धृतानि भवन्ति
चन्द्रशिराः शूलशूलशूलानि च केचित्।
कुत्रचित् शूलशूलानि (कवचादिकं) हस्ते कृत्वा परिभ्रमन्ति
कुत्रचित् च योद्धवः 'हध-हत्या' इति उद्घोषयन्ति। 23.
दोहिरा
अत्यन्तं कटुचित्तैः बहूनां निर्भयान् हत्वा च ।
ते (शत्रुः) तत्र प्राप्तवन्तः, यत्र सा स्त्री स्थिता आसीत्।(24)
चौपाई
योद्धाः दरारद्वारा बहिः आगच्छन्ति
क्रुद्धाः शूराः अग्रे आगतवन्तः परन्तु तत्क्षणमेव छिन्नाः अभवन् ।
ये म्रियन्ते सम्मुखे, २.
आत्मानं त्यक्त्वा हृताः परीभिः पालकीषु ॥(२५)
दोहिरा
छिन्नहृतेषु शत्रून् सिंहमेख्या च ।
एकेन प्रहारेन सा बहूनि शत्रून् नाशयत् ।