कल्पकः तं कालखण्डस्य एकमात्रायां संहारयति।(30)(I)
द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः द्वादशः शुभच्रितरः राजमन्त्री च वार्तालापः, आशीर्वादेन समाप्तः। (१२)(२३४) ९.
दोहिरा
अथ मन्त्री अन्यत् आख्यानं कथयति स्म,
इति श्रुत्वा राजः एकस्वरं शिरः क्षोभयति स्म किन्तु मौनम् अभवत् १
तत्र पर्वतस्थानेषु एकः सहायकः निवसति स्म, तस्य पतिः अस्माकं ग्रामे निवसति स्म ।
तस्याः पतिः रामदासः इति प्रसिद्धः आसीत् ।(२)
यदा रामदासः अन्यत्र कुत्र सुप्तवान् तदा सा सहायकेन सह स्वपिति स्म, यः...
तस्य आचमार्थं गन्तुं मध्याह्ने उत्थाय प्रयुक्तः।(3)
एकदा तस्य सहायकस्य गृहे कतिपये अपरिचिताः जनाः प्रादुर्भूताः किन्तु...
तस्य स्वामिनी तत्र आगत्य तासां ज्ञानं नासीत्।(4)
चौपाई
तत्क्षणमेव सा स्त्रिया अवदत्।
सा पृष्टवती किं रामदासः तत्र न आगतः,
मम देवरूपः पतिः
सः मम ईश्वरसदृशः पतिः अस्ति। सः कुत्र गतः ? कृपया मां वदतु।' (५) ९.
दोहिरा
इति घोषयन् सा मुख्यवीथिं प्रति निर्गतवती। अपरिचिताः सर्वे सद्यः उत्थाय स्थानात् निर्गताः |
तदनन्तरं सर्वं भयं त्यक्त्वा शीघ्रमेव कान्तं प्रेरयितुं पुनः आगता ।(६)
पदुवया सह प्रेम्णः कृत्वा (सा) तत्र प्राप्ता
तेन सहायिकेन सह प्रेम्णः कृत्वा सा स्वस्य सुन्दरं निवासस्थानं प्रति निवृत्ता।(7)
कियत् अपि बुद्धिमान् बुद्धिमान् च भवेत् ।
धनुः-तथा-कदापि बुद्धिमान् स्यात्, स्त्री-च्रितारं न ज्ञातुं शक्नुयात्।(8)
यः स्त्रियं रहस्यं प्रकटयति स्म, जरा स्यात्
यौवनं पराक्रम्य तस्य आत्मानं कुञ्जयितुं मृत्युदूतः परितः।(9)
सोरथ
सिमृतिवेदकोकशास्त्राणां सारः अस्ति यत् रहस्यं स्त्रीभ्यः न प्रदत्तं भवेत्।
अपितु तस्याः गूढं ज्ञातुं प्रयत्नः करणीयः ।(१०)(१)
Thirteenth Parable Of Auspicious Chritars राजस्य मन्त्रिणः च वार्तालापः, आशीर्वादेन सह सम्पूर्णः। (१३)(२४४) ९.
दोहिरा
अथ मन्त्री तादृशं दृष्टान्तं कथयति स्म यत् मनः शान्तं जातम्।
गुणत्वं च बहु वर्धिता आसीत् -1
पुहाप मति नामिका महिला एकस्मिन् उद्याने प्रविश्य अन्यस्य कस्यचित् प्रेम्णः आरब्धा ।
तस्याः कान्ती तत्रापि तत्क्षणमेव प्रविष्टा।(2)
चौपाई
यदा सा महिला आगच्छन्तं पुरुषं दृष्टवती
यदा सा द्वितीयं कान्तं प्रविशन्तं दृष्टवती ।
सा प्रथमां पृष्टवती - मालीवेषं कुरु ।
कतिपयानि पुष्पाणि भवतः पुरतः स्थापयन्।(3)
दोहिरा
'यदा वयं स्नेहमुद्रायां उद्याने उपविशामः तदा त्वं
सद्यः पुष्पाणि फलानि च अस्माकं पुरतः स्थापयतु।'(4)
कान्ती यथा तया कथितं तथा कृत्वा पुष्पाणि सङ्गृह्य च...
फलं च तान् हस्ते धारयति स्म।(5)
उपविष्टमात्रेण सः ऋजुं पुष्पाणि स्थापयित्वा च
तेषां पुरतः फलम्।(6)
अथ सा अवदत्-अयं माली भवतः समीपम् आगतः।