ततः प्रभृति च तया सह कदापि प्रेम न कृतवान्।(38)
सः तया सह आनन्दं प्राप्तुं बहुकालं चिन्तितवान् एव,
किन्तु मनसि समानप्रकरणेन सः यौनविमोचनं कर्तुं न शक्तवान्।(39)
चौपाई
राणी मनसि एतत् अवगच्छति स्म।
राणी मनसि बहु लज्जिता आसीत् किन्तु आत्मसम्मानं स्थापयितुं
तस्य विज्ञापनार्थं वार्तालापाः निरन्तरं भवन्ति स्म
न कदाचिदपि रहस्यं रजाय प्रकाशितम्।( 40)
दोहिरा
शृणु सखि भग्नं सर्वं सम्पादयितुं शक्यते ।
भग्नचित्तविचारं तु न सम्मर्हति।(41)
भृत्यस्य वा भार्यायाः वा योग्यः एकमात्रः मूर्तदण्डः,
न तान् हन्तुं तु क्षन्तुम्।( ४२)(१)
त्रिंशत् त्रिंशत् शुभच्रितरदृष्टान्तः राजा मन्त्री च सम्भाषणं, आशीर्वादेन सम्पन्नम्। (३३)(६६०) ९.
चौपाई
हे राजन ! शृणु, अहं भवन्तं कथां कथयामि
शृणु मम सार्वभौम, अहम् इदानीं कथां कथयिष्यामि, या भवतः हृदयं शान्तं करिष्यति।
शृणु मम सार्वभौम, अहम् इदानीं कथां कथयिष्यामि, या भवतः हृदयं शान्तं करिष्यति।
अहं भवन्तं स्त्री-चृतरं कथयिष्यामि, या त्वां प्रसादयितुं शक्नोति।(1)
एकः जोगी सिरहिन्दनगरे (निवसति स्म) ।
तत्र सिरहण्डनगरे एकः तपस्वी निवसति स्म, यः वस्तुतः लिंगस्य आनन्दं लभते स्म ।
तत्र सिरहण्डनगरे एकः तपस्वी निवसति स्म, यः वस्तुतः लिंगस्य आनन्दं लभते स्म ।
सः एकस्मिन् गृहे आगत्य तया सह मैथुनं लाडयति स्म।(2)
(तत्) जोगी इत्यस्य नाम सुरागनाथः आसीत् ।
तस्य नाम जोगी सुरगनाथः, तस्याः स्त्रियाः नाम छब माँ मतिः आसीत् ।
तस्य नाम जोगी सुरगनाथः, तस्याः स्त्रियाः नाम छब माँ मतिः आसीत् ।
दिने दिने मैथुनं रमन्ते स्म, परन्तु तस्याः पतिः तथ्यं न जानाति स्म ।(३)
दोहिरा
एकस्मिन् दिने तपस्वी गृहे एव आसीत्, तस्याः गृहपतिः पुनः आगतः ।
अथ तस्य भार्या नीचक्रीडन्त्याः तं (पतिं) एवं भ्रमितवती,(4)।
चौपाई
(सः भृत्यम् आहूय अवदत् हे भृत्य!) खड्गं हस्ते गृहीत्वा पलायनम्
(सा तपस्वीं पृष्टवती,) 'नग्नं खड्गं हस्ते गृहीत्वा धावन् गृहे आगच्छसि,
(सा तपस्वीं पृष्टवती,) 'नग्नं खड्गं हस्ते गृहीत्वा धावन् गृहे आगच्छसि,
सः भवतः चोरं दूरं निगूढवान् इति च आह्वानं कुर्वन्तु। (५) ९.
दोहिरा
'तस्य त्राणाय अहं तं कुत्रचित् आनेतुं अभिप्रायेन निगूहिष्यामि।'
तं बहिः केनचित् छितरेण सह।'(6)
चौपाई
एवं प्रेषितः (भृत्ये) अनुज्ञातः
योजनानुसारं सा अभिनयं कृतवती (पतिं गोपयतु) स्वयं च प्रेमं कृतवती (तपस्विना सह)।
योजनानुसारं सा अभिनयं कृतवती (पतिं गोपयतु) स्वयं च प्रेमं कृतवती (तपस्विना सह)।
निगूढं भर्तारं निगूह्य तपस्वीमब्रवीत् ॥७॥
निगूढं भर्तारं निगूह्य तपस्वीमब्रवीत् ॥७॥
'अहो प्रिये घोररूपेण कथां वक्तुम् इच्छामि।'
एकः जोगी अतीव क्रुद्धः अभवत्
'तपस्वी क्रोधेन उड्डीयमानः शिष्यं ताडयितुं प्रवृत्तः,(८)
अहं जोगी अपसारितवान्, .
'मया तपस्विनं प्रत्यज्य शिष्यं निगूढम्।'
हे भगवन् ! अहं भवन्तं दर्शयामि
'अधुना आगच्छ अहं त्वां दर्शयिष्यामि संशयस्य निराकरणार्थम्।(9)
दोहिरा
'भवता अतीव बुद्धिमान् कृत्वा मम हृदयं प्रीणितम्।' (उवाच)।
'परोपकारी जनाः कदापि वशं न कुर्वन्ति, यदा रक्षणार्थम् आगतः' (सा अपि अवदत्)।(१०)
एतादृशं वार्तालापं श्रुत्वा सः अतीव हर्षितः अभवत् ।
यथार्थतां च न अवगत्य भार्यायाः अधिकं प्रेम कुरुत।(11)(1)
चतुस्त्रिंशत्तमं शुभचृतारसंवादं राजमन्त्रिसंवादं, वरदानेन सम्पन्नम्।(34)(671)
चौपाई
(अहं) वदामि भवतः पुरुषचरित्रम् अस्ति।
एवं चृतारं कथयन् राजा अन्यां कथां श्रोतुम् प्रार्थितः ।
एवं चृतारं कथयन् राजा अन्यां कथां श्रोतुम् प्रार्थितः ।
दक्षिणे कस्मिंश्चित् देशे एकः राजः वसति स्म, यः अतीव सुन्दरः आसीत् ।(१)
अरिल्
तस्य रूपं आस्वादयितुं स्त्री आगच्छति स्म,
तस्य सुन्दरतां दृष्ट्वा धन्याः अभवन् ।
ते तं सदा आकांक्षन्ति स्म, .
ते च तं कदापि गहनतया प्रेम्णा पश्यन्ति स्म।(2)
दोहिरा
तस्य समीपे द्वौ स्त्रियः निवसतः आसन्,
राजा च एकेन सह सघनतया प्रेम करोति स्म।(3)
एकदा राजो तौ तौ आहूतवान् ।
गुप्तक्रीडायां च प्रवृत्तः।(4)