अङ्गं अङ्गं निद्रामि।
सर्वा दासी (राज्ञ्याः वचनं श्रुत्वा) 'भली भाली' इति अवदन्।
यथा च कथं सः स्त्रियं (पुरुषात्) राज्ञः तारितवान्। ३३.
राज्ञ्याः दिवसे सर्वान् दृष्ट्वा
सा तस्य सह हस्ते हस्ते सुप्तवती।
मूर्खराजः रहस्यं न अवगच्छति स्म
सुकः च शिरः मुण्डयति स्म। ३४.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरितस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य २९० अध्यायस्य समापनम्, सर्वं शुभम्। २९०.५५३६ इति । गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
तत्र पचिमावती इति नगरम् आसीत् ।
तत्र राजा पश्चिम सन्।
तस्य गृहे पश्चिम (देई) नाम राज्ञी आसीत् ।
(कं दृष्ट्वा) पण्डितानां अपि ईर्ष्या भवति स्म। १.
राज्ञी अतीव सुन्दरी आसीत्।
जगत् तं द्वितीयचन्द्रम् इति कथयति स्म ।
राजा तस्मै बहु ईर्ष्याम् अकरोत् ।
धनिनः, दरिद्राः, पीडिताः च अपि (एतत् वस्तु) जानन्ति स्म। २.
पूर्वं दिलवाली राय (व्यक्तिनाम) आसीत् ।
(यत् दृष्टम्) द्वितीयसूर्यमिव ('अंशुमाली')।
तस्य तेजः वर्णयितुं न शक्यते (मया)।
(तस्याः) सौन्दर्यं दृष्ट्वा राज्ञी मुग्धा अभवत्। ३.
सा (राज्ञी) तस्य अतीव प्रीतिमभवत्
एकस्मिन् दिने च (तम्) गृहम् आहूतवान्।
सः वचनं श्रुत्वा (तस्मै) अगच्छत्
गत्वा च राज्ञीं मिलितवान्। ४.
(राज्ञी) पोपबीजं, शङ्खं, अफीमं च अपृच्छत्
तस्मिन् एव मुने उपविश्य च तत्प्रतिगृहीतम्।
यदा (उभौ) मत्तौ अभवताम्, २.
तदा एव सर्वे दुःखानि अपहृतानि। ५.
एकस्मिन् एव सेड्गे उपविश्य ते तत् कर्तुं आरब्धवन्तः
तथा (उभौ) रसिकः रसस्य विषये वक्तुं आरब्धवान्।
(ते) चुम्बनं आलिंगनं च कुर्वन्ति स्म
नानावस्तूनाम् प्रचुरतायां च प्रयुक्तम्। ६.
राणी (तस्य सह) रोमिंगं कुर्वन् अतीव मोहितः अभवत्।
दिलवाली मतं भोक्त्वा दूरं गतः।
(राज्ञी) मनसि एवं चिन्तितवती
अहमपि तेन सह गन्तव्यमिति। ७.
(इदं) राज-पतस्य किं कार्यस्य मम।
मम अपि एषः राजानः न रोचते।
अहं सज्जना सह गमिष्यामि
दुष्टं च शुभं च तेषां शिरसि धारयिष्यति। ८.
यत्र सिंहाः बन्नि मारयन्ति स्म,
तत्र पूर्वं मन्दिरम् आसीत् ।
(राज्ञी) पालकीं आरुह्य तत्र गता
मित्रं च समागमस्थानं ('शेत्') अपि अवदत् ९.
यदा स्थूलं बन्न् मध्ये गतः
अतः सा मूत्रस्य बहानेन (पालकात्) अवतरति स्म।
ततः सा मित्रेण सह अगच्छत्