शिवः यत् वदति तत् भविष्यति
ते च गृहे प्रौढान् पुत्रान् दास्यन्ति। १५.
राज्ञः आगच्छन्तं दृष्ट्वा मित्रं भीतः अभवत्
एवं च राज्ञीम् उक्तवान्
यत् त्वं मां अपराधं विना हन्ति।
हे नारी ! मया भवतः किमपि न दूषितम्। 16.
शिववचनं स्मृत्वा राजा तत्र ययौ |
तथा स्वपत्न्या सह मैथुनं कर्तुं आरब्धवान्।
यदा सः पृष्ठं कृत्वा स्वगृहं गतवान्
अतः सा महिला स्वसखीं आहूतवती। १७.
द्वयम् : १.
(ततः सः स्वरं दत्तवान्) उवाच राजन्! कुत्र गच्छसि शिवः पुत्रेण गृहं आशीर्वादं दत्तवान् |
पल्यां पलोस्यं (पुत्रं) गृहीत्वा मोहनं नाम (तत्) । १८.
चतुर्विंशतिः : १.
प्रथमं मित्रम् आहूतवान्।
ततः घण्टां ध्वनयित्वा राजानम् आहूतवान्।
ततः सः नगरं प्रति उद्घोषितवान्
मित्रं च पुत्रत्वेन स्थापयति स्म। १९.
द्वयम् : १.
(अधुना) सा तं 'पुत्रपुत्र' इति आह्वयन्त्याः अहर्निशं गृहे एव स्थापयति स्म।
शिववचनमाश्रित्य राजा तूष्णीं स्थितः | अनेन युक्त्या सा स्त्री वञ्चितवती (राजा)। २०.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरितस्य मन्त्री भूपसंवादस्य २२४ अध्यायस्य समापनम्, सर्वं शुभम्। २२४.४२७४ इति । गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
तत्र वाराणसी इति नगरम्
यद्दर्शनेन सर्वाणि पापानि नश्यन्ति।
तत्र बिमलसेन् नाम राजा निवसति स्म ।
(सः) सर्वान् पापपक्षान् नाशयति स्म। १.
राज्ञः सुनतकुंवरः नाम सुन्दरः पुत्रः आसीत् ।
तस्य गृहे असंख्यधनम् आसीत् ।
यया स्त्रिया तस्य रूपं दृष्टा, .
(सा) सर्वं धनं (तस्मात्) ददाति स्म । २.
द्वयम् : १.
राज्ञः पुत्री चखुचरु मति नाम अतीव सुन्दरी आसीत् ।
सा रतिपुत्री वा रतिवतारः वा आसीत् । ३.
अडिगः : १.
यदा चखुचारु मतिः तस्य रूपं दृष्टवान्
अतः मया मनसि चिन्तितम्
यत् कथञ्चित् तादृशं चैलं (मम) स्निपार्थं लभ्यते,
(ततः) तं सर्वथा न पृथक् कुरु सदा बलिहारं गच्छतु। ४.
द्वयम् : १.
एकः दासी आहूता तस्य समीपं प्रेषितः
(तत् च उक्तवान्) नानाप्रमाणं कृत्वा मित्रेण सह माम्। ५.
अडिगः : १.
हे सखी ! (देहि मे) सज्जनाः, अहं (तत्) इच्छामि।
तस्य विशेषहानिः मम हृदयं ज्वलति।
(अहं) साङ्गं त्यक्त्वा तस्य मिलनार्थं उड्डीय गन्तुं चिन्तयामि
जनाः च लॉजस्य कुलस्य च शिष्टाचारं परित्यजन्तु। ६.
तस्य रहस्यविशेषं लब्धवान् मुनिः धीमतः |