ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 865
ਯਾ ਕੇ ਕੰਠ ਟੂਕ ਫਸਿ ਗਯੋ ॥੩॥
या के कंठ टूक फसि गयो ॥३॥सा तान् अवदत् यत् सः कण्ठे रोटिकाखण्डेन गलितः अस्ति।(3)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਚੇਤ ਮੁਗਲ ਜਬ ਹੀ ਭਯਾ ਸੀਸ ਰਹਿਯੋ ਨਿਹੁਰਾਇ ॥
चेत मुगल जब ही भया सीस रहियो निहुराइ ॥यदा मुगलः चेतनां प्राप्तवान् तदा सः शिरः लम्बितवान्,
ਅਤਿ ਲਜਤ ਜਿਯ ਮੈ ਭਯਾ ਬੈਨ ਨ ਭਾਖ੍ਯੋ ਜਾਇ ॥੪॥
अति लजत जिय मै भया बैन न भाख्यो जाइ ॥४॥सः तावत् लज्जितः यत् सः वक्तुं न शक्नोति स्म।(4)
ਅਬ ਮੈ ਯਾਹਿ ਉਬਾਰਿਯਾ ਸੀਤਲ ਬਾਰਿ ਪਿਯਾਇ ॥
अब मै याहि उबारिया सीतल बारि पियाइ ॥सा स्त्रिया अवदत्- 'शीतजलं दत्त्वा मया त्वां तारितम्' इति।
ਸਭ ਸੌ ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਕਹਿ ਤਾ ਕੌ ਦਿਯਾ ਉਠਾਇ ॥੫॥
सभ सौ ऐसी भाति कहि ता कौ दिया उठाइ ॥५॥एवं कृत्वा च तं गन्तुम् अकरोत्।(5)
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਸੰਤਾਲੀਸਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੪੭॥੮੧੮॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे संतालीसवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥४७॥८१८॥अफजूं॥सप्तचत्वारिंशत्तमः दृष्टान्तः शुभचरितराणां राजमन्त्रीसंवादः, आशीर्वादेन सम्पन्नः। (47)(8168) ।
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਜਹਾਗੀਰ ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੇ ਬੇਗਮ ਨੂਰ ਜਹਾ ॥
जहागीर पातिसाह के बेगम नूर जहा ॥सम्राट् जहांगीरस्य बेगमः रानी इति नूरजहानः आसीत् ।
ਬਸਿ ਕੀਨਾ ਪਤਿ ਆਪਨਾ ਇਹ ਜਸ ਜਹਾ ਤਹਾ ॥੧॥
बसि कीना पति आपना इह जस जहा तहा ॥१॥सा तस्य उपरि अत्यन्तं आधिपत्यं कृतवती इति सर्वं जगत् जानाति स्म।(1)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਨੂਰ ਜਹਾ ਇਮਿ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ ॥
नूर जहा इमि बचन उचारे ॥नूरजहानः एवं उक्तवान्
ਜਹਾਗੀਰ ਸੁਨੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥
जहागीर सुनु साह हमारे ॥नूरजहानः तम् एवम् उक्तवान् - शृणु जहांगीर मम राजा .
ਹਮ ਤੁਮ ਆਜੁ ਅਖੇਟਕ ਜੈਹੈਂ ॥
हम तुम आजु अखेटक जैहैं ॥त्वं च अहम् अद्य मृगयाम् गमिष्यामः।
ਸਭ ਇਸਤ੍ਰਿਨ ਕਹ ਸਾਥ ਬੁਲੈਹੈਂ ॥੨॥
सभ इसत्रिन कह साथ बुलैहैं ॥२॥'मम त्वं च अद्य मृगयायै गच्छामः, सर्वान् स्त्रियः अस्माभिः सह नेष्यामः।'(२)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਜਹਾਗੀਰ ਏ ਬਚਨ ਸੁਨਿ ਖੇਲਨ ਚੜਾ ਸਿਕਾਰ ॥
जहागीर ए बचन सुनि खेलन चड़ा सिकार ॥तस्याः आग्रहं स्वीकृत्य जहांगीरः मृगयायै गन्तुं प्रस्थितवान्,
ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਸੰਗ ਲੈ ਆਯੋ ਬਨਹਿ ਮੰਝਾਰ ॥੩॥
सखी सहेली संग लै आयो बनहि मंझार ॥३॥सर्वैः स्त्रीमित्रैः सह वनं च प्राप्तः।(3)
ਅਰੁਨ ਬਸਤ੍ਰ ਤਨ ਮਹਿ ਧਰੇ ਇਮਿ ਅਬਲਾ ਦੁਤਿ ਦੇਹਿ ॥
अरुन बसत्र तन महि धरे इमि अबला दुति देहि ॥रक्तवस्त्रधारिणः स्त्रियः एतावत् आकर्षकाः दृश्यन्ते स्म ।
ਨਰ ਬਪੁਰੇ ਕਾ ਸੁਰਨ ਕੇ ਚਿਤ ਚੁਰਾਏ ਲੇਹਿ ॥੪॥
नर बपुरे का सुरन के चित चुराए लेहि ॥४॥उभयोः हृदयं प्रविशन्तीति मानुषदेवयोः (४) ।
ਨਵਲ ਬਸਤ੍ਰ ਨਵਲੈ ਜੁਬਨ ਨਵਲਾ ਤਿਯਾ ਅਨੂਪ ॥
नवल बसत्र नवलै जुबन नवला तिया अनूप ॥नववस्त्रेषु, प्राचीनयौवनेषु, अद्वितीयविशेषतासु,
ਤਾ ਕਾਨਨ ਮੈ ਡੋਲਹੀ ਰਤਿ ਸੇ ਸਕਲ ਸਰੂਪ ॥੫॥
ता कानन मै डोलही रति से सकल सरूप ॥५॥विशिष्टानि च कर्णवस्त्राणि, ते सर्वे उत्तमाः दृश्यन्ते स्म।(5)
ਇਕ ਗੋਰੀ ਇਕ ਸਾਵਰੀ ਹਸਿ ਹਸਿ ਝੂਮਰ ਦੇਹਿ ॥
इक गोरी इक सावरी हसि हसि झूमर देहि ॥केचन गोराः केचन कृष्णवर्णाः,
ਜਹਾਗੀਰ ਨਰ ਨਾਹ ਕੀ ਸਗਲ ਬਲੈਯਾ ਲੇਹਿ ॥੬॥
जहागीर नर नाह की सगल बलैया लेहि ॥६॥सर्वेषां प्रशंसा जहांगीर इत्यनेन कृता।(6) .
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਸਬ ਤ੍ਰਿਯ ਹਥਿਨ ਅਰੂੜਿਤ ਭਈ ॥
सब त्रिय हथिन अरूड़ित भई ॥सर्वाणि स्त्रियो गजान् आरुह्य ।
ਸਭ ਹੀ ਹਾਥ ਬੰਦੂਕੈ ਲਈ ॥
सभ ही हाथ बंदूकै लई ॥केचन महिलाः गजान् आरुह्य सर्वे हस्तेषु बन्दुकं धारयन्ति स्म ।
ਬਿਹਸਿ ਬਿਹਸਿ ਕਰਿ ਬਚਨ ਸੁਨਾਵੈ ॥
बिहसि बिहसि करि बचन सुनावै ॥ते हसन् वचनं पठन्ति स्म
ਜਹਾਗੀਰ ਕਹ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥੭॥
जहागीर कह सीस झुकावै ॥७॥गपशपं कुर्वन्तः, जल्पन्तः, जहांगीरं शिरः प्रणमयन्तः च आसन्।(7)
ਸਭ ਇਸਤ੍ਰਿਨ ਕਰ ਜੋਰੈ ਕੀਨੌ ॥
सभ इसत्रिन कर जोरै कीनौ ॥गपशपं कुर्वन्तः, जल्पन्तः, जहांगीरं शिरः प्रणमयन्तः च आसन्।(7)
ਏਕ ਮ੍ਰਿਗਹਿ ਜਾਨੇ ਨਹਿ ਦੀਨੌ ॥
एक म्रिगहि जाने नहि दीनौ ॥केचन हस्तौ कृत्वा उपविष्टाः आसन्; ते कञ्चन मृगं गन्तुं न ददति स्म।
ਕੇਤਿਕ ਬੈਠ ਬਹਲ ਪਰ ਗਈ ॥
केतिक बैठ बहल पर गई ॥केचन हस्तौ कृत्वा उपविष्टाः आसन्; ते कञ्चन मृगं गन्तुं न ददति स्म।
ਹੈ ਗੈ ਕਿਤੀ ਅਰੂੜਿਤ ਭਈ ॥੮॥
है गै किती अरूड़ित भई ॥८॥केचिद् वृषभपृष्ठेषु उपविष्टाः केचन अश्वपृष्ठेषु च।(८)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਕਿਨਹੂੰ ਗਹੀ ਤੁਫੰਗ ਕਰ ਕਿਨਹੂੰ ਗਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ॥
किनहूं गही तुफंग कर किनहूं गही क्रिपान ॥केचिद्बन्दूकान् केचन खड्गान् च बहिः आकृष्य,
ਕਿਨਹੂੰ ਕਟਾਰੀ ਕਾਢਿ ਲੀ ਕਿਨਹੂੰ ਤਨੀ ਕਮਾਨ ॥੯॥
किनहूं कटारी काढि ली किनहूं तनी कमान ॥९॥शूलधारिणः केचिद् धनुर्बाणाः केचित् ॥(९)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਪ੍ਰਿਥਮ ਮ੍ਰਿਗਨ ਪਰ ਸ੍ਵਾਨ ਧਵਾਏ ॥
प्रिथम म्रिगन पर स्वान धवाए ॥प्रथमं मृगाणां पश्चात् श्वानान् अनुधावन्तु
ਪੁਨਿ ਚੀਤਾ ਤੇ ਹਰਿਨ ਗਹਾਏ ॥
पुनि चीता ते हरिन गहाए ॥प्रथमं श्वाः मृगान् अनुसृत्य मुक्ताः, ततः तेषां पश्चात् व्याघ्रः प्रेषितः ।
ਬਾਜ ਜੁਰਨ ਕਾ ਕਿਯਾ ਸਿਕਾਰਾ ॥
बाज जुरन का किया सिकारा ॥प्रथमं श्वाः मृगान् अनुसृत्य मुक्ताः, ततः तेषां पश्चात् व्याघ्रः प्रेषितः ।
ਨੂਰ ਜਹਾ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥੧੦॥
नूर जहा पर प्रीति अपारा ॥१०॥ततः वन्यश्वानाम् मृगयाम् अकरोत् तत् सर्वं च कृतं यतः सः नूरजहानं बहु प्रेम्णा पश्यति स्म।(१०)
ਰੋਝ ਹਰਿਨ ਝੰਖਾਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥
रोझ हरिन झंखार संघारे ॥ततः वन्यश्वानाम् मृगयाम् अकरोत् तत् सर्वं च कृतं यतः सः नूरजहानं बहु प्रेम्णा पश्यति स्म।(१०)
ਨੂਰ ਜਹਾ ਗਹਿ ਤੁਪਕ ਪ੍ਰਹਾਰੇ ॥
नूर जहा गहि तुपक प्रहारे ॥बन्दुकं धारयन् नूरजहानः अपि मृगान्, मृगान्, ऋक्षान् च मारितवान् ।
ਕਿਨਹੂੰ ਹਨੇ ਬੇਗਮਨ ਬਾਨਾ ॥
किनहूं हने बेगमन बाना ॥कति बेगुमैः बाणैः हताः |
ਪਸੁਨ ਕਰਾ ਜਮ ਧਾਮ ਪਯਾਨਾ ॥੧੧॥
पसुन करा जम धाम पयाना ॥११॥अन्यैः बेगमैः हताः पशवः अपि स्वर्गं प्राप्तवन्तः।(11)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਅਧਿਕ ਰੂਪ ਬੇਗਮ ਨਿਰਖਿ ਰੀਝਿ ਰਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਕੋਟਿ ॥
अधिक रूप बेगम निरखि रीझि रहै म्रिग कोटि ॥मृगाः एतावन्तः प्रभाविताः आसन् बेगमानां दृष्ट्या,
ਗਿਰੇ ਮੂਰਛਨਾ ਹ੍ਵੈ ਧਰਨਿ ਲਗੇ ਬਿਨਾ ਸਰ ਚੋਟਿ ॥੧੨॥
गिरे मूरछना ह्वै धरनि लगे बिना सर चोटि ॥१२॥यत् ते विना प्रहारं प्राणान् त्याजितवन्तः।(l2)
ਜਿਨ ਕੈ ਤੀਖਨ ਅਸਿ ਲਗੇ ਲੀਜਤ ਤਿਨੈ ਬਚਾਇ ॥
जिन कै तीखन असि लगे लीजत तिनै बचाइ ॥ये तीक्ष्णखड्गैः आहताः त्राताः भवितुम् अर्हन्ति स्म,
ਜਿਨੈ ਦ੍ਰਿਗਨ ਕੇ ਸਰ ਲਗੇ ਤਿਨ ਕੋ ਕਛੁ ਨ ਉਪਾਇ ॥੧੩॥
जिनै द्रिगन के सर लगे तिन को कछु न उपाइ ॥१३॥ये तु स्त्रीनेत्रेण बाणैः विद्धाः न शक्तवन्तः।(13)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਕਿਤੀ ਸਹਚਰੀ ਤੁਰੈ ਧਵਾਵੈ ॥
किती सहचरी तुरै धवावै ॥अनेके मित्राणि अश्वदौडं कुर्वन्ति स्म
ਪਹੁਚਿ ਮ੍ਰਿਗਨ ਕੋ ਘਾਇ ਲਗਾਵੈ ॥
पहुचि म्रिगन को घाइ लगावै ॥अश्वमारुह्य मृगान् क्षतिं कृतवन्तः ।
ਕਿਨਹੂੰ ਮ੍ਰਿਗਨ ਦ੍ਰਿਗਨ ਸਰ ਮਾਰੇ ॥
किनहूं म्रिगन द्रिगन सर मारे ॥केचित् बाणैः मृगान् विदारितवन्तः।
ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨਨ ਗਿਰਿ ਗਏ ਬਿਚਾਰੇ ॥੧੪॥
बिनु प्रानन गिरि गए बिचारे ॥१४॥कतिपये च दरिद्राः प्राणान् नष्टाः भूत्वा पतिताः केवलं बाणैः प्रभाविताः स्त्रीदृष्ट्या बहिः।(l4)
ਇਹੀ ਭਾਤਿ ਸੋ ਕੀਆ ਸਿਕਾਰਾ ॥
इही भाति सो कीआ सिकारा ॥एवं मृगया।
ਤਬ ਲੌ ਨਿਕਸਾ ਸਿੰਘ ਅਪਾਰਾ ॥
तब लौ निकसा सिंघ अपारा ॥एवं मृगया प्रचलति स्म, तदा एकः विशालः सिंहः उद्भूतः ।
ਯਹ ਧੁਨਿ ਸਾਹ ਸ੍ਰਵਨ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥
यह धुनि साह स्रवन सुनि पाई ॥राजा तस्य वाणीं श्रुतवान्
ਸਕਲ ਨਾਰਿ ਇਕਠੀ ਹ੍ਵੈ ਆਈ ॥੧੫॥
सकल नारि इकठी ह्वै आई ॥१५॥सम्राट् अपि गर्जनं श्रुत्वा सर्वाः स्त्रियः तं परितः समागताः।(15)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਬਹੁ ਅਰਨਾ ਭੈਸਾਨ ਕੋ ਆਗੇ ਧਰਾ ਬਨਾਇ ॥
बहु अरना भैसान को आगे धरा बनाइ ॥कवचम् (रक्षणस्य), महिषैः सह, अग्रे निर्मितम्,
ਤਾ ਪਾਛੇ ਹਜਰਤਿ ਚਲੇ ਬੇਗਮ ਸੰਗ ਸੁਹਾਇ ॥੧੬॥
ता पाछे हजरति चले बेगम संग सुहाइ ॥१६॥सम्राटं च बेगमं च ततः अनुसृत्य,(l6)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਜਹਾਗੀਰ ਤਕਿ ਤੁਪਕਿ ਚਲਾਈ ॥
जहागीर तकि तुपकि चलाई ॥(तं) दृष्ट्वा जहांगीरः बन्दुकं प्रहारितवान्,
ਸੋ ਨਹਿ ਲਗੀ ਸਿੰਘ ਕੇ ਜਾਈ ॥
सो नहि लगी सिंघ के जाई ॥जहांगीरः लक्ष्यं कृत्वा विदारितवान् परन्तु सिंहं प्रहारं कर्तुं न शक्तवान्,
ਅਧਿਕ ਕੋਪ ਕਰਿ ਕੇਹਰਿ ਧਾਯੋ ॥
अधिक कोप करि केहरि धायो ॥अतीव क्रुद्धः स सिंहः पलायितवान्
ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੇ ਊਪਰ ਆਯੋ ॥੧੭॥
पातिसाह के ऊपर आयो ॥१७॥सिंहः क्रुद्धः सम्राट् प्रति उत्प्लुत्य सः ।(१७) ।
ਹਰਿ ਧਾਵਤ ਹਥਿਨੀ ਭਜਿ ਗਈ ॥
हरि धावत हथिनी भजि गई ॥सिंहस्य आगमनमात्रेण गजः धावितवान्
ਨੂਰ ਜਹਾਦਿਕ ਠਾਢ ਨ ਪਈ ॥
नूर जहादिक ठाढ न पई ॥सा गजगजः पलायितवान्। नूर जहान स्तब्धः अभवत्।
ਜੋਧ ਬਾਇ ਯਹ ਤਾਹਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
जोध बाइ यह ताहि निहारियो ॥अथ जोधबाई इदं (स्थितिम्) ददर्श।
ਤਾਕਿ ਤੁਪਕ ਕੋ ਘਾਇ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ॥੧੮॥
ताकि तुपक को घाइ प्रहारियो ॥१८॥यदा जोधा बाई अवलोकितवती तदा सा बन्दुकं लक्ष्यं कृत्वा निपातितवान्।(18)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा