अरिल्
यदा सर्वे यक्षाः पलायिताः तदा श्रीकृष्णः महायज्ञं कृतवान्
यदा सर्वे यक्षाः पलायिताः, तदा कृष्णः महाबलः रुद्रस्त्रं (रुद्रापेक्षया बाहुं) विसर्जितवान्, येन पृथिवी पातालं च कम्पितम्
ततः शिवः शूलधरः उत्थाय धावितवान् |
श्रीकृष्णेन कथं स्मृतं तं चिन्तयति स्म?१४९९।
तेन सह रुद्रा अन्ये च योद्धा गन्तुम् आरब्धवन्तः
गणेशः अपि सर्वसेनया सह
अन्ये सर्वे गणाः शस्त्राणि गृहीत्वा गच्छन्ति स्म
ते सर्वे चिन्तयन्ति स्म यत् कोऽस्ति सः महावीरः जगति जातः, कस्य वधार्थं, ते आहूताः आसन्।१५००।
दोहरा
ते सर्वे चिन्तयन्ति यत् को भवेत् स महाबलः संसारे जातः
देवः शिवः गणाः च क्रुद्धाः स्वस्थानात् निर्गताः।1501।
यो जलप्रलयस्य कर्ता, (सः) तत्र धावन् आगतः।
यदा प्रलयदेवः स्वयं आगतवान् युद्धक्षेत्रे, तेषां क्षेत्रमेव खलु चिन्ताक्षेत्रं बभूव।1502।
(शिवस्य) गणगणेशः शिवः षड्वक्त्रः (कार्तिकेभगवः) नेत्रैः (सावधानम्) पश्यति।
पूर्वमेव यदा गणेशः, शिवः, दत्तात्रेयः, गणाः च युद्धक्षेत्रं पश्यन्तः आसन्, तदा तदा राजा एव तान् युद्धाय आह्वानं कृतवान्।१५०३।
स्वय्या
“हे शिव ! अद्य भवतः यत्किमपि बलं वर्तते तत् अस्मिन् युद्धे उपयुज्यताम्
हे गणेश ! मया सह युद्धं कर्तुं तावत् बलं अस्ति वा?
“नमस्ते कार्तिकेय! यत् त्वं अहङ्कारं भवसि? एकेन बाणेन त्वं हता भविष्यसि
अद्यापि किमपि भ्रष्टं न जातम्, युद्धे युद्धं कुर्वन् किमर्थं मृतुं इच्छसि” इति १५०४ ।
खड़गसिंहं सम्बोधितं शिवस्य भाषणम् : १.
स्वय्या
शिवः क्रोधेन उक्तवान्, “हे राजन्! किमर्थं त्वं एतावत् गर्वितः असि ? अस्माभिः सह विवादं मा कुरुत
अधुना एव भवन्तः पश्यन्ति यत् अस्माकं किं बलम् अस्ति!
यदि भवतः बहु शक्तिः अस्ति तर्हि त्वं किमर्थं इदानीं शिथिलः असि, धनुषं बाणं च गृहाण।
“यदि भवतः अधिकं साहसं भवति तर्हि किमर्थं विलम्बं करोषि, किमर्थं न धनुः बाणं हस्ते न गृह्णासि । अत्यन्तं विशालं देहं मम बाणैः भेदनेन लघुं करिष्यामि” इति १५०५ ।
खड़गसिंहस्य शिवं सम्बोधितं भाषणम्- १.
स्वय्या
“हे शिव ! किमर्थं त्वं एतावत् गर्वितः असि ? इदानीं यदा घोरयुद्धं भविष्यति तदा त्वं पलायिष्यसि
एकेन बाणप्रहारेन सर्वा तव सैन्यं वानरवत् नृत्यं करिष्यति
“भूतानां दानवानां च सेना सर्वा पराजिता भविष्यति, न च जीवितः भविष्यति
हे शिवाय ! शृणु, तव रक्तेन संतृप्ता एषा पृथिवी अद्य रक्तवस्त्रं धारयिष्यति” इति १५०६ ।
तोटक स्तन्जा
इति श्रुत्वा शिवः धनुः बाणं च गृहीतवान् |
इति वचनं श्रुत्वा शिवः धनुषां बाणं च उत्थाप्य धनुः कर्णं यावत् आकृष्य राज्ञः मुखं प्रहृतं बाणं विसृजति स्म
(सः बाणः) राज्ञः मुखं प्रहृत्य, .
गरुडेन नागराजं गृहीतमिति भासते ॥१५०७॥
राजा सद्यः शूलं क्षिपत्
ततः शिवस्य वक्षःस्थलं प्रहृत्य शूलं नृपः |
(तत्) तस्य सादृश्यं कविना एवं उक्तम्,
भासते सूर्यकिरणं पद्मस्य उपरि भ्रमति स्म।1508।
तदा एव शिवः हस्तद्वयेन (शूलं) बहिः आकृष्य
ततः शिवः हस्तद्वयेन बहिः आकृष्य तां शूलं कृष्णा नागवत् पृथिव्यां क्षिपत्
अथ राजा तस्य म्यानात् खड्गं निष्कासितवान्
अथ राजा खड्गं स्तम्भात् बहिः आकृष्य तस्य प्रहारं शिवस्य उपरि महाबलेन।।1509।।
शिवः मूर्च्छितः भूमौ पतितः |
शिवः अचेतनः भूमौ पतितः यथा वज्रप्रहारेन पतति गिरिशिखरः