ARIL
جڏهن سڀئي يڪشا ڀڄي ويا، تڏهن سري ڪرشن وڏي قرباني ڪئي
جڏهن سڀئي يڪشا ڀڄي ويا، تڏهن طاقتور ڪرشن رودرستر (رودر جي حوالي سان بازو) ڪڍي ڇڏيو، جنهن ڪري زمين ۽ ارضي دنيا لرزجي وئي.
پوءِ شيو پنهنجو ترشول کڻي اٿيو ۽ ڊوڙڻ لڳو
هن سوچيو ته ڪيئن رب ڪرشن کيس ياد ڪيو هو؟ 1499.
رودر ۽ سندس ٻيا جنگي جوان به ساڻس گڏ هلڻ لڳا
گنيش به پنهنجي سموري فوج سان گڏ هو
ٻيا سڀئي گانا، پنهنجا هٿيار کڻي، گڏ هليا ويا
اهي سڀ سوچي رهيا هئا ته دنيا ۾ اهو عظيم هيرو ڪير هو، جنهن کي مارڻ لاءِ کين 1500 سڏيو ويو هو.
DOHRA
اهي سڀ سوچي رهيا آهن ته دنيا ۾ پيدا ٿيندڙ اهو عظيم ڪير ٿي سگهي ٿو
ديوتا شيو ۽ سندس گانا، سندن غضب ۾، سندن گهرن مان ٻاهر آيا. 1501.
جيڪو طوفان جو ڪارڻ آهي، (اهو) اتي ڊوڙندو آيو آهي.
جڏهن لڙائي جو ديوتا پاڻ ميدان جنگ ۾ پهتو ته انهن لاءِ اهو ميدان حقيقت ۾ پريشانيءَ جو ميدان بڻجي ويو.
(شيو جو) گانا، گنيشا، سيوا، ڇهن منهن وارو (لارڊ ڪارٽيڪ) اکين سان (توجه سان) ڏسندو آهي.
اڳي ئي جڏهن گنيش، شيو، دتاتريا ۽ گاناس جنگ جو ميدان ڏسي رهيا هئا، تڏهن راجا پاڻ کين جنگ ڪرڻ لاءِ چيلنج ڪيو.1503.
سويا
”اي شيو! اڄ توهان وٽ جيڪا به طاقت آهي، ان کي هن جنگ ۾ استعمال ڪريو
اي گنيش! مون سان وڙهڻ جي ايتري طاقت آهي؟
”هيلو ڪارتيڪيا! ڇا لاءِ تون انا پرست ٿي رهيو آهين؟ توهان کي هڪ تير سان ماريو ويندو
اڃا ته ڪجهه به نه ٿيو آهي، جنگ ۾ وڙهندي مرڻ ڇو ٿا چاهيو؟” 1504.
شِو جو خطاب خُرگ سنگهه کي:
سويا
شيو ڪاوڙ ۾ چيو، ”اي بادشاهه! تون ايترو فخر ڇو آهين؟ اسان سان جهيڙو نه ڪريو
تون هاڻي ڏسندين ته اسان ۾ ڪهڙي طاقت آهي!
جيڪڏهن تو وٽ ايتري طاقت آهي، ته پوءِ هاڻي سست ڇو آهين، تير ۽ ڪمان کي پڪڙي.
”جيڪڏهن تو ۾ حوصلو وڌيڪ آهي ته پوءِ دير ڇو ٿو ڪرين، تير ۽ ڪمان پنهنجي هٿن ۾ ڇو نه ٿو وٺي؟ تنهنجو جسم تمام وڏو آهي ۽ ان کي پنهنجي تيرن سان ڇهڻ سان مان ان کي روشن ڪري ڇڏيندس.“ 1505.
شِوَ کي خطاب ڪندي کھرگ سنگهه جي تقرير:
سويا
”اي شيو! تون ايترو فخر ڇو آهين؟ هاڻي جڏهن خوفناڪ لڙائي ٿيندي، تڏهن ڀڄي ويندؤ
هڪڙي تير جي لڳڻ سان، تنهنجو سڄو لشڪر بندر وانگر نچندو
”ڀوتن ۽ ڀوتن جي سموري لشڪر ختم ٿي ويندي ۽ ڪو به نه بچندو.
اي شيو! ٻڌ، تنهنجي رت سان ڀريل هيءَ ڌرتي اڄ ڳاڙهي پوشاڪ پائيندي.
ٽوٽڪا اسٽينزا
اهو ٻڌي شيو ڪمان ۽ تير کڻي ويو
اهي ڳالهيون ٻڌي، شيو پنهنجي ڪمان ۽ تير کي مٿي کنيو ۽ پنهنجي ڪمان کي پنهنجي ڪن تائين ڇڪي، تير ڪڍي ڇڏيو، جيڪو بادشاهه جي منهن تي لڳو.
(اهو تير) بادشاهه جي منهن تي لڳو،
1507ع ۾ نانگن جي راجا کي گرود پڪڙيو.
بادشاھه ھڪدم ڀلو اُڇليو
پوءِ راجا پنهنجو ٿلهو هنيو، جيڪو شيو جي سيني تي لڳي ويو
(اها) سندس مثال هن طرح شاعر فرمائي آهي،
اهو ظاهر ٿيو ته سج جي شعاع ڪنول جي مٿان ٿي رهي هئي. 1508.
تڏھن ئي شيو ٻنھي ھٿن سان ٻاھر ڪڍيو
پوءِ شيو پنهنجي ٻنهي هٿن سان ان کي ٻاهر ڪڍيو ۽ ان نانگ کي ڪاري نانگ وانگر زمين تي اڇلائي ڇڏيو.
پوءِ بادشاهه تلوار کي ميان مان ڪڍي ڇڏيو
پوءِ راجا پنهنجي تلوار کي ڍڳي مان ڪڍي وڏي طاقت سان شيو تي ڌڪ هنيو.1509.
شيو بيهوش ٿي زمين تي ڪري پيو.
شيو بي هوش ٿي زمين تي ائين ڪري پيو، جيئن جبل جي چوٽي وجر جي ڌڪ سان هيٺ ڪري پئي.