(بادشاهه) ڏاڍو سهڻو ۽ امير هو.
منگتن لاءِ هو (ساڳئي) ڪلپترو هو ۽ درجن لاءِ (ڪال جو ساڳيو روپ هو).
منگي پتن سندس ملڪ هو،
جنهن کي ڪوبه دشمن شڪست نه ڏئي سگهيو.
هن جي شان لامحدود هئي.
(هن جي سامهون) خدا، انسان، نانگ ۽ جنات ذهن ۾ شرمسار ٿي ويا. 2.
راڻي هڪ شخص کي ڏٺو
(جيڪو بادشاهه کان گهٽ هو) نيڪي ۽ شان ۾.
هن کي گلن جي وچ ۾ بهترين گل هجڻ گهرجي
۽ عورتن جي ذهن کي چوري ڪرڻ گهرجي. 3.
سورٿا:
راڻي ان شخص کي پنهنجي گهر دعوت ڏني
۽ وڏي دلچسپي سان، هن سان گڏ راند ڪيو. 4.
چوويهه:
ايتري ۾ سندس مڙس گهر آيو.
عورت مرد کي مَنيءَ هيٺ لڪائي ڇڏيو.
(سندس) اڳيان ڪيترائي بنڊل رکيا ويا.
ته جيئن هن جو ڪو به حصو نظر نه اچي. 5.
بادشاهه ڪافي دير تائين اتي ويٺو رهيو
۽ سٺي ۽ خراب جي وچ ۾ ڪجھ به فرق نه ڪري سگهيو.
جڏهن هو اٿيو ۽ گهر آيو
تڏھن ئي ان عورت ميترا کي گھر موڪليو (دوپٽ لاھي). 6.
318.6007. 318.6007. 318.6007.318.6007.318.6007.318.6007. هلي ٿو
چوويهه:
اي راجن! ٻڌ، (توهان کي) مان هڪ قصو ٻڌايان ٿو.
جتي ديوتا (۽ جنات) گڏجي سمنڊ کي ڇنڊيندا هئا،
اتي سبرتا نالي هڪ فقير رهندو هو.
سڄي دنيا کيس ڏاڍا براٽي سڏيندي هئي. 1.
موني جي زال راج متي به اتي رهندي هئي.
سڀ کيس ڏاڍا خوبصورت سڏيندا هئا.
اهڙي خوبصورتي (دنيا ۾) ٻي ڪٿي به پيدا نه ٿي هئي.
خدا نه اڳ (هن جهڙو حسن) پيدا ڪيو آهي ۽ نه هاڻي (هاڻي پيدا ڪيو آهي).
خدا جڏهن سمنڊ ڇٽڻ شروع ڪيو،
ان ڪري اُها ٺهي نه سگهي ۽ هرڪو اداس ٿي ويو.
پوءِ ان عورت چيو ته:
اي معبود! منهنجي هڪ ڳالهه ٻڌ. 3.
جيڪڏهن برهما کي سندس مٿي تي سِر ملي
۽ سمنڊ مان پاڻي ڀريو (’جل رسي‘).
منهنجي پيرن جي مٽي ڌوئي.
پوءِ هي ارادو ڪامياب ٿيندو. 4.
برهما، جيڪو تمام گهڻو پريشان هو، ڪجهه به نه سوچيو.
هُن مٿو مٿي تي کنيو ۽ پاڻيءَ سان ڀريو.
انهن عورتن جي ڪردار کي ڏسو.
اهڙيءَ طرح انهن برهما جو ڪردار به ڏيکاريو. 5.
319.6012. 319.6012. 319.6012. 319.6012. 319.6012. 319.6012. هلي ٿو
چوويهه:
(جڏهن) زمين کي (گناهن جي) وزن جي ڪري تمام گهڻو نقصان ٿيو.
پوءِ برهما هن وٽ ويو ۽ روئيندي (سندس غم) ٻڌايو.