چوپائي
سلبهن کي هڪ ڏاڏي هئي
سلوان جي پرنسپال راڻي سخت خوفناڪ هئي.
هن گورجا جي پوڄا ڪئي
هوءَ گورجا ديوي کي دعا ڪندي هئي، هن کي پنهنجي مستقبل جو بچاءُ ڪندڙ سمجهي، (21)
پوءِ گورجا کيس درشن ڏنو.
گورجا ظاهر ٿيو ۽ راڻي اڳيان آئي ۽ کيس سجدو ڪيائين.
ڀانت ڀانت جگ ماتا جي ساراهه ڪئي
هن مختلف تپسيا ڪيون ۽ پنهنجي فتح لاءِ دعائون گهريون.(22)
دوهيرا
سلوان ۽ بڪرم جنگ ۾ داخل ٿيا،
۽ اٺن ڪلاڪن تائين خوفناڪ ويڙهه ٿي.(23)
چوپائي
سيالڪوٽ جو بادشاهه (سلبه) چئو کان ناراض ٿي ويو
سيالڪوٽ جو حاڪم سخت ڪاوڙجي پيو ۽ ڪاوڙ ۾ اچي لڙائي شروع ڪيائين.
(هن) پنهنجي ڪمان کي مضبوط ڪيو ۽ هڪ تير وڄڻ جهڙو ڪيو.
مضبوطيءَ سان هن برج تير اڇلايا، جنهن ڪري راجا بڪرم کي موت جي راڄ ڏانهن وٺي ويو (24)
دوهيرا
Bikrimajeet تي فتح حاصل ڪندي هن کي راحت محسوس ڪيو.
۽، آخرڪار، هن کي خوشي محسوس ڪئي. (25)
چوپائي
جڏھن بادشاھه انت پور آيو
جڏهن راجا موٽي آيو، تڏهن کيس خبر پئي ته راڻي کي جيڪا نعمت ڏني وئي هئي.
(پوءِ بادشاهه) چوڻ لڳو ته هي اهو آهي جنهن مون کي فتح ڏني آهي.
هن سوچيو، 'هن فتح کي ممڪن بڻائي ڇڏيو آهي، تنهنڪري، مون کي هن سان وڌيڪ پيار ڪرڻ گهرجي.' (26)
ٻٽي
هن راڻي گورجا کي اسان جي فائدي لاءِ قبول ڪيو
۽ ڀگوتي خوش ۽ برڪت هئي، پوء اسان کٽيو. 27.
چوويهه:
هو ڏينهن رات هن (راڻي جي) ڪئمپ ۾ رهندو هو
راجا هر روز هن سان گڏ رهڻ لڳو ۽ ٻين راڻين وٽ وڃڻ ڇڏي ڏنو.
جڏهن (هن سان) ان کي ڪيترائي مهينا ٿي ويا آهن
جڏهن ڪيترائي مهينا گذري ويا ته ديوي کيس پٽ عطا ڪيو.(28)
سندس نالو رسالو هو.
ان کي رسالو جو نالو ڏنو ويو ۽ ديوي چانڊڪا وصيت ڪئي.
ته اُهو وڏو جٽي جوڙو هوندو.
(29).
جيئن رسالو وڌڻ لڳو
جيئن هو وڏو ٿيو، هن شڪار ڪرڻ شروع ڪيو ۽ ڪيترن ئي هرن کي مارڻ شروع ڪيو.
(هو) ٻهراڙيءَ ۾ گهمندو هو
هن سڀني ملڪن جو سفر ڪيو ۽ ڪنهن به جسم کان نه ڊڄي (30)
جڏهن شڪار کان پوءِ گهر موٽيو
شڪار کان پوءِ واپس اچي شطرنج کيڏڻ لڳو.
هو بادشاهن جون دليون کٽي وٺندو هو
هو ٻين ڪيترن ئي راجائن تي فتح حاصل ڪري خوشي محسوس ڪندو هو (31)
سندس گهر ۾ عذاب آيو
هڪ ڀيري وٽس هڪ ٻڍو آيو ۽ رسالو کيڏڻ لڳو.
(اهو عذاب) جڏهن هٿيار، پگڙي ۽ گهوڙي شڪست کائي ويا