دنيا جي ماءُ جو جسم هن جي دماغ کان وڌيڪ تيزيءَ سان هليو ويو، هوءَ ڪڪرن ۾ روشنيءَ وانگر هلندي نظر آئي.
جڏهن ديوي پنهنجي تلوار هٿ ۾ کنئي ته ڀوتن جو سڄو لشڪر ٽٽي پيو.
شيطان به ڏاڍا طاقتور هئا، اهي نه مرندا هئا ۽ ان جي بدران بدليل شڪل ۾ وڙهندا هئا.
چانڊئي پنهنجن هٿن سان دشمنن جا مٿا ڌار ڪري ڇڏيا.
نتيجي ۾ رت جا وهڪرا ائين وهڻ لڳا، ڄڻ رام سج کي پاڻي ڏئي رهيو هجي.
جڏهن ان طاقتور ديوتا پنهنجي طاقت سان سڀني وحشي شيطانن کي ماري ڇڏيو،
پوءِ زمين تي رت جو ايترو ته لوڙهو ٿيو جو رت جو سمنڊ بڻجي ويو.
دنيا جي ماءُ، پنهنجي طاقت سان، ديوتائن جي تڪليفن کي دور ڪيو ۽ ديوتائن، يما جي گهر ڏانهن هليا ويا.
تڏهن ديوي درگا هاٿين جي لشڪر جي وچ ۾ روشنيءَ وانگر چمڪي رهي هئي.
DOHRA,
جڏهن مهيشاسور، سڀني شيطانن جو راجا، قتل ڪيو ويو،
پوءِ سڀئي گارڊ سڀ سامان ڇڏي ڀڄي ويا. 51.
ڪيبٽ،
عظيم ديوي، سج جي عظمت سان، منجھند جو، ديوتائن جي ڀلائي لاءِ ديوتا جي بادشاهه کي ماري ڇڏيو.
باقي ڀوتن جي لشڪر اهڙيءَ طرح ڊوڙي، جيئن بادل تيز رفتاريءَ سان واءَ جي اڳيان هليا ويندا آهن، تيئن ديوي پنهنجي طاقت سان اندرا کي بادشاهي عطا ڪئي.
هوءَ ڪيترن ئي ملڪن جي حاڪمن کي اندرا جي آڏو سجدو ڪرڻ جو سبب بڻي ۽ هن جي تاجپوشي جي تقريب سوچي سمجهي ديوتائن جي گڏجاڻيءَ ذريعي ڪئي وئي.
اهڙيءَ طرح، ديوي اتان غائب ٿي وئي ۽ اتي ئي ظاهر ٿي، جتي ديوتا شيو شينهن جي چمڙيءَ تي ويٺو هو.
ٻئي باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”مهيشاسورا جو قتل“ جيئن مارڪنڊيا پراڻ جي چندي چترتر اوڪاٽي بلاس ۾ درج آهي. 2.،
DOHRA,
اهڙيءَ طرح اندرا کي بادشاهي عطا ڪرڻ کان پوءِ چانڊڪا غائب ٿي وئي.
هن ڀوتن کي ماري ڇڏيو ۽ سنتن جي ڀلائي لاءِ کين ناس ڪري ڇڏيو.53.
سويا،
وڏا وڏا ڏاها خوش ٿيا ۽ ديوتائن جي توفيق ڪري آرام حاصل ڪيائون.
قربانيون ٿي رهيون آهن، ويدائون پڙهيون پيو وڃن ۽ ڏکن جي دور ڪرڻ لاءِ گڏجي غور ويچار ڪيو پيو وڃي.
موسيقيءَ جي مختلف سازن جي دھنن جھڙوڪ وڏي ۽ ننڍي جھانجھر، ترمپ، ڪيٽل ڊرم ۽ رباب جي آوازن کي ڳنڍيو پيو وڃي.
ڪٿي ڪنارن ۽ گانڌارو ڳائي رهيا آهن ته ڪٿي گانا، يڪشا ۽ اپسرا ناچ ڪري رهيا آهن.
ڪنچن ۽ گونگن جي آواز سان، گلن جي مينهن وسائي رهيا آهن.
لکين ديوتا مڪمل طور تي سينگاريل، آرتي (طواف) ڪري رهيا آهن ۽ اندرا کي ڏسي، اهي شديد عقيدت ڏيکاريندا آهن.
تحفا ڏيڻ ۽ اندرا جي چوڌاري طواف ڪندي، اهي پنهنجي پيشانين تي زعفران ۽ چانورن جو اڳيون نشان لڳائي رهيا آهن.
ديوتائن جي سڄي شهر ۾ تمام گهڻو جوش آهي ۽ ديوتائن جا خاندان خوشيءَ جا گيت ڳائي رهيا آهن.
DOHRA,
اهڙيءَ طرح، چانڊئي جي شان ۾، ديوتائن جي شان ۾ اضافو ٿيو.
اُتي سمورو عالم خوش ٿي رهيو آهي ۽ سچي نالي جي تلاوت جو آواز ٻڌڻ ۾ اچي رهيو آهي.
ديوتا آرام سان اهڙي طرح حڪومت ڪندا هئا.
پر ڪجهه وقت کان پوءِ سمڀ ۽ نسمڀ نالي ٻه طاقتور ڀوت ظاهر ٿيا.
اندرا جي راڄ کي فتح ڪرڻ لاءِ، راجا سمڀ اڳتي آيو،
سندس چئن قسمن جي لشڪر جن ۾ پيادل، رٿن ۽ هاٿين تي سوار هئا.
سويا،
جنگي صور جا آواز ٻڌي اندرا جي دل ۾ شڪ پيدا ٿي ويو، ته اندرا پنهنجي قلعي جا دروازا.
ويڙهاڪن جي وڙهڻ لاءِ اڳتي اچڻ جي ترديد کي نظر ۾ رکندي، سڀئي ڊيم هڪ جاءِ تي گڏ ٿيا.
سندن گڏهه کي ڏسي سمنڊ لرزڻ لڳا ۽ زمين جي حرڪت ڳري بار سان تبديل ٿي وئي.
سُمب ۽ نسڀ جي لشڪر کي ڊوڙندي ڏٺو. سميرو جبل لڏي ويو ۽ ديوتائن جي دنيا مشتعل ٿي وئي.59.
DOHRA,
پوءِ سڀئي ديوتا ڊوڙندا اندرا ڏانهن ويا.
هنن کيس زوردار ڊيمن جي فتح جي ڪري ڪجهه قدم کڻڻ لاءِ چيو.
اهو ٻڌي، ديوتائن جو بادشاهه ڪاوڙ ۾ اچي ويو ۽ جنگ ڪرڻ لاءِ قدم کڻڻ لڳو.
هن باقي سڀني ديوتا کي پڻ سڏيو. 61.
سويا،