شري دسم گرنتھ

صفحو - 502


ਜ੍ਯੋ ਮ੍ਰਿਗਰਾਜ ਥੋ ਜਾਤ ਚਲਿਯੋ ਤਿਉ ਅਚਾਨਕ ਆਇ ਕੈ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥
jayo mrigaraaj tho jaat chaliyo tiau achaanak aae kai judh machaayo |

جيئن ئي شينهن پري وڃي رهيو هو ته اوچتو هو (ريڇ) آيو ۽ وڙهڻ لڳو.

ਏਕ ਚਪੇਟ ਚਟਾਕ ਦੈ ਮਾਰਿ ਝਟਾਕ ਦੈ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੦੪੨॥
ek chapett chattaak dai maar jhattaak dai singh ko maar giraayo |2042|

جڏهن شينهن پري وڃي رهيو هو ته اوچتو رڇ مٿس حملو ڪيو ۽ خوفناڪ لڙائي کان پوءِ هن شينهن کي هڪ ڌڪ سان ماري ڇڏيو.2042

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਜਾਮਵਾਨ ਬਧਿ ਸਿੰਘ ਕੋ ਮਨਿ ਲੈ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaamavaan badh singh ko man lai man sukh paae |

جموان (رڇ جو نالو) شينهن کي مارڻ ۽ موتي کڻي خوشي حاصل ڪئي.

ਜਹਾ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਪਨ ਹੁਤੋ ਤਹ ਹੀ ਪਹੁਚਿਯੋ ਆਇ ॥੨੦੪੩॥
jahaa grihi aapan huto tah hee pahuchiyo aae |2043|

جمونت، شينهن کي مارڻ کان پوءِ خوشيءَ سان پنهنجي گهر موٽيو ۽ سمهي پيو.

ਸਤ੍ਰਾਜਿਤ ਲਖਿ ਭੇਦ ਨਹਿ ਸਭਨਨ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥
satraajit lakh bhed neh sabhanan kahiyo sunaae |

اسٽراجيت (هن واقعي جو) راز سمجهي نه سگهيو ۽ سڀني کي ٻڌايائين

ਕ੍ਰਿਸਨ ਮਾਰਿ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਕਉ ਲੀਨੀ ਮਨਿ ਛੁਟਕਾਇ ॥੨੦੪੪॥
krisan maar muhi bhraat kau leenee man chhuttakaae |2044|

ان پاسي، ستراجيت، راز جي باري ۾ سوچيندي، سڀني جي ٻڌڻ ۾ چيو، "ڪرشن منهنجي ڀاء کي مارڻ کان پوء زيور ڦري ويو آهي." 2044.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਚਰਚਾ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਆਪਨੇ ਢਿਗ ਜਾ ਤਿਹ ਕੋ ਸੁ ਬੁਲਾਯੋ ॥
yau sun kai charachaa prabh joo aapane dtig jaa tih ko su bulaayo |

اها ڳالهه ٻڌي رب کيس سڏيو

ਸਤ੍ਰਾਜੀਤ ਕਹੈ ਮੁਹਿ ਭ੍ਰਾਤ ਹਨਿਯੋ ਹਰਿ ਜੂ ਮਨਿ ਹੇਤੁ ਸੁਨਾਯੋ ॥
satraajeet kahai muhi bhraat haniyo har joo man het sunaayo |

ستراجيت وري چيو، ”ڪرشن منهنجي ڀاءُ کي زيور جي خاطر ماريو آهي.

ਐਸੇ ਕੁਬੋਲ ਸੁਨੇ ਮਨੂਆ ਹਮਰੋ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧਹਿ ਕੇ ਸੰਗਿ ਤਾਯੋ ॥
aaise kubol sune manooaa hamaro at krodheh ke sang taayo |

اهي ڳالهيون ٻڌي ڪرشن جو ذهن ڪاوڙ سان ڀرجي ويو

ਤਾ ਤੇ ਚਲੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਹ ਸੋਧ ਕਉ ਹਉ ਹੂੰ ਚਲੋ ਕਹਿ ਖੋਜਨ ਧਾਯੋ ॥੨੦੪੫॥
taa te chalo tum hoon tih sodh kau hau hoon chalo keh khojan dhaayo |2045|

چيائين، ”تون به مون سان گڏ هلجانءِ ته ڀاءُ جي ڳولا ۾.“ 2045.

ਜਾਦਵ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਜਬੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਖੋਜਨ ਤਾਹਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥
jaadav lai brijanaath jabai apane sang khojan taeh sidhaare |

جڏهن شري ڪرشن کيس ڳولڻ لاءِ ويو ته يدون کي پاڻ سان وٺي ويو.

ਅਸ੍ਵਪਤੀ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਪਰੇ ਸੁ ਤਹੀ ਏ ਗਏ ਦੋਊ ਜਾਇ ਨਿਹਾਰੇ ॥
asvapatee bin praan pare su tahee e ge doaoo jaae nihaare |

ڪرشن، یادون کي پاڻ سان وٺي ستراجيت جي ڀاءُ جي ڳولا ۾ نڪتو ۽ اتي پهتو، جتي اشواپتي مري رهيو هو.

ਕੇਹਰਿ ਕੋ ਤਹ ਖੋਜ ਪਿਖਿਯੋ ਇਹ ਵਾ ਹੀ ਹਨੇ ਭਟ ਐਸੇ ਪੁਕਾਰੇ ॥
kehar ko tah khoj pikhiyo ih vaa hee hane bhatt aaise pukaare |

ماڻهو اُتي ۽ اُتي شينهن کي ڳوليندا رهيا ۽ تصور ڪندا هئا ته هن کي شينهن ماريو آهي

ਆਗੇ ਜੌ ਜਾਹਿ ਤੋ ਸਿੰਘ ਪਿਖਿਯੋ ਮ੍ਰਿਤ ਚਉਕਿ ਪਰੇ ਸਭ ਪਉਰਖ ਵਾਰੇ ॥੨੦੪੬॥
aage jau jaeh to singh pikhiyo mrit chauk pare sabh paurakh vaare |2046|

جڏهن هو ٿورو اڳتي وڌيا ته مئل شينهن ڏٺو، جنهن کي ڏسي سڀ حيران ٿي ويا ۽ پريشان ٿي ويا.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਤਹ ਭਾਲਕ ਕੇ ਖੋਜ ਕਉ ਚਿਤੈ ਰਹੇ ਸਿਰ ਨਾਇ ॥
tah bhaalak ke khoj kau chitai rahe sir naae |

اتي رڇ جي پيرن جا نشان ڏسي هن پنهنجو ڪنڌ جهڪايو ۽ سوچ ۾ پئجي ويو.

ਜਹਾ ਖੋਜ ਤਿਹ ਜਾਤ ਪਗ ਤਹਾ ਜਾਤ ਭਟ ਧਾਇ ॥੨੦੪੭॥
jahaa khoj tih jaat pag tahaa jaat bhatt dhaae |2047|

اهي سڀيئي ڪنڌ جهڪائي رڇ جي ڳولا ۾ نڪري پيا ۽ جتي به کين رڇ جي پيرن جا نشان نظر آيا، اُن طرف اڳتي وڌندا رهيا.2047.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |

شاعر جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਬਰੁ ਦਾਨਿ ਦਏ ਅਸੁਰਾਰਿ ਜਿਤੇ ਸਭ ਦਾਨਵ ਭਾਗੇ ॥
jaa prabh ke bar daan de asuraar jite sabh daanav bhaage |

رب، جنهن جي نعمت جي نتيجي ۾ ڀوتن تي فتح حاصل ڪئي، جيڪي سڀئي ڀڄي ويا هئا

ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਸਤ੍ਰਨ ਨਾਸ ਕਯੋ ਸਸਿ ਸੂਰ ਥਪੇ ਫਿਰਿ ਕਾਰਜ ਲਾਗੇ ॥
jaa prabh satran naas kayo sas soor thape fir kaaraj laage |

جنهن رب دشمنن کي ناس ڪري ڇڏيو ۽ سوريه ۽ چندر پنهنجا فرض ادا ڪرڻ لڳا

ਸੁੰਦਰ ਜਾਹਿ ਕਰੀ ਕੁਬਿਜਾ ਛਿਨ ਬੀਚ ਸੁਗੰਧਿ ਲਗਾਵਤ ਬਾਗੇ ॥
sundar jaeh karee kubijaa chhin beech sugandh lagaavat baage |

جنهن ڪُبجا کي هڪ ئي لمحي ۾ تمام سهڻي عورت بڻائي ڇڏيو ۽ ماحول کي سوڳوار ڪري ڇڏيو

ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨੇ ਕਾਰਜ ਹੇਤੁ ਸੁ ਜਾਤ ਹੈ ਰੀਛ ਕੇ ਖੋਜਹਿ ਲਾਗੇ ॥੨੦੪੮॥
so prabh apane kaaraj het su jaat hai reechh ke khojeh laage |2048|

اهو ئي رب پنهنجي ڪم لاءِ رڇ جي ڳولا ۾ آهي. 2048.

ਖੋਜ ਲੀਏ ਸਭ ਏਕੁ ਗੁਫਾ ਹੂ ਪੈ ਜਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਐਸੇ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
khoj lee sabh ek gufaa hoo pai jaat bhe har aaise uchaariyo |

سڀني کيس هڪ غار ۾ ڳولي لڌو، تڏهن ڪرشن چيو، ”ڇا ڪو اهڙو طاقتور ماڻهو آهي جيڪو هن غار ۾ داخل ٿي سگهي؟

ਹੈ ਕੋਊ ਸੂਰ ਧਸੈ ਇਹ ਬੀਚ ਨ ਕਾਹੂੰ ਬਲੀ ਪੁਰਖਤ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥
hai koaoo soor dhasai ih beech na kaahoon balee purakhat sanbhaariyo |

“ پر انهن مان ڪنهن به اثبات ۾ جواب نه ڏنو

ਯਾ ਹੀ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸਿਯੋ ਸੋਈ ਰੀਛ ਸਭੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
yaa hee ke beech dhasiyo soee reechh sabho man mai ih bhaat bichaariyo |

سڀني جو خيال هو ته رڇ ان ئي غار ۾ آهي، پر پوءِ به انهن مان ڪن جو چوڻ هو ته هو ان غار ۾ نه ويو آهي

ਕੋਊ ਕਹੈ ਨਹਿ ਯਾ ਮੈ ਕਹਿਯੋ ਹਰਿ ਰੇ ਹਮ ਖੋਜ ਇਹੀ ਮਹਿ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੦੪੯॥
koaoo kahai neh yaa mai kahiyo har re ham khoj ihee meh ddaariyo |2049|

ڪرشن چيو ته رڇ ان غار ۾ هو.2049.

ਕੋਊ ਨ ਬੀਰ ਗੁਫਾ ਮੈ ਧਸਿਯੋ ਤਬ ਆਪ ਹੀ ਤਾਹਿ ਮੈ ਸ੍ਯਾਮ ਗਯੋ ਹੈ ॥
koaoo na beer gufaa mai dhasiyo tab aap hee taeh mai sayaam gayo hai |

جڏهن موجوده هيرو مان ڪو به غار ۾ نه ويو، ڪرشن پاڻ ان ۾ ويو

ਭਾਲਕ ਲੈ ਸੁਧਿ ਬੀਚ ਗੁਫਾਹੂੰ ਕੈ ਜੁਧੁ ਕੋ ਸਾਮੁਹੇ ਕੋਪ ਅਯੋ ਹੈ ॥
bhaalak lai sudh beech gufaahoon kai judh ko saamuhe kop ayo hai |

رڇ به ڪنهن جي اچڻ جو تصور ڪيو ۽ وڏي ڪاوڙ ۾، وڙهڻ لاءِ اڳتي وڌيو.

ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਉਹ ਸੋ ਦਿਨ ਦ੍ਵਾਦਸ ਬਾਹਨ ਜੁਧੁ ਕਯੋ ਹੈ ॥
sayaam joo sayaam bhanai uh so din dvaadas baahan judh kayo hai |

(شاعر) شيام چوي ٿو، شري ڪرشن ٻارهن ڏينهن ساڻس گڏ رهيو.

ਜੁਧੁ ਇਤ ਜੁਗ ਚਾਰਨਿ ਮੈ ਨਹਿ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਕਬੈ ਕਬਹੂੰ ਨ ਭਯੋ ਹੈ ॥੨੦੫੦॥
judh it jug chaaran mai neh hvai hai kabai kabahoon na bhayo hai |2050|

شاعر چوي ٿو ته ڪرشن سان ٻارهن ڏينهن تائين اهڙي جنگ وڙهي وئي، جيڪا اڳ نه وڙهبي هئي ۽ نه وري چئن سالن ۾ وڙهندي.

ਦ੍ਵਾਦਸ ਦਿਉਸ ਭਿਰੇ ਦਿਨ ਰੈਨ ਨਹੀ ਤਿਹ ਤੇ ਹਰਿ ਨੈਕੁ ਡਰਾਨੋ ॥
dvaadas diaus bhire din rain nahee tih te har naik ddaraano |

ٻارهن ڏينهن ۽ راتين تائين، ڪرشن وڙهندو رهيو ۽ خوف محسوس نه ڪيو، ٿورو به

ਲਾਤਨ ਮੂਕਨ ਕੋ ਅਤਿ ਹੀ ਫੁਨਿ ਤਉਨ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਨੋ ॥
laatan mookan ko at hee fun taun gufaa meh judh machaano |

ٽنگن ۽ مُٺ سان خوفناڪ جنگ ٿي،

ਪਉਰਖ ਭਾਲਕ ਕੋ ਘਟਿ ਗਯੋ ਇਹ ਮੈ ਬਹੁ ਪਉਰਖ ਤਾ ਪਹਿਚਾਨੋ ॥
paurakh bhaalak ko ghatt gayo ih mai bahu paurakh taa pahichaano |

ڪرشن جي طاقت کي محسوس ڪندي، رڻ جي طاقت گهٽجي وئي

ਜੁਧੁ ਕੋ ਛਾਡ ਕੈ ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਰਾਮ ਸਹੀ ਕਰਿ ਜਾਨੋ ॥੨੦੫੧॥
judh ko chhaadd kai paae pariyo jadubeer ko raam sahee kar jaano |2051|

هن جنگ ڇڏي ڏني ۽ ڪرشن کي رب سمجهي، پيرن تي ڪري پيو.

ਪਾਇ ਪਰਿਯੋ ਘਿਘਿਆਨੋ ਘਨੋ ਬਤੀਯਾ ਅਤਿ ਦੀਨ ਹ੍ਵੈ ਯਾ ਬਿਧਿ ਭਾਖੀ ॥
paae pariyo ghighiaano ghano bateeyaa at deen hvai yaa bidh bhaakhee |

(ٻار) پيرن تي ڪري پيو ۽ گهڻو ڪجهه پڇڻ لڳو. هن ڪيتريون ئي ڳالهيون چيو، عاجزي سان، هن وانگر،

ਹੋ ਤੁਮ ਰਾਵਨ ਕੇ ਮਰੀਆ ਤੁਮ ਹੀ ਪੁਨਿ ਲਾਜ ਦਰੋਪਤੀ ਰਾਖੀ ॥
ho tum raavan ke mareea tum hee pun laaj daropatee raakhee |

هن پنهنجي پيرن تي ڪري وڏي دل سان التجا ڪئي ۽ ڏاڍي عاجزي سان چيو، ”تون راڻيءَ جو قاتل ۽ دروپدي جي عزت جو بچاءُ ڪندڙ آهين.

ਭੂਲ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਜੂ ਸੁ ਛਿਮਾ ਕਰੀਯੈ ਸਿਵ ਸੂਰਜ ਸਾਖੀ ॥
bhool bhee ham te prabh joo su chhimaa kareeyai siv sooraj saakhee |

”اي رب! مان سوريه ۽ چندر کي پنهنجو گواهه سمجهندي، پنهنجي خطا جي معافي جي درخواست ڪريان ٿو

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਦੁਹਿਤਾ ਜੁ ਹੁਤੀ ਸੋਊ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਅਗ੍ਰਜ ਰਾਖੀ ॥੨੦੫੨॥
yau keh kai duhitaa ju hutee soaoo lai brijanaath ke agraj raakhee |2052|

“ اهو چئي هن پنهنجي ڌيءَ ڪرشن اڳيان نذرانه طور پيش ڪئي.

ਉਤ ਜੁਧ ਕੈ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਬ੍ਯਾਹ ਕਯੋ ਇਤ ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਨਿਰਾਸ ਏ ਧਾਮਨ ਆਏ ॥
aut judh kai sayaam joo bayaah kayo it hvai kai niraas e dhaaman aae |

اتي سري ڪرشن وڙهڻ کان پوءِ شادي ڪئي، هتي (ٻاهر بيٺا جنگي) مايوس ٿي گهر آيا.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਗੁਫਾ ਹੂੰ ਕੇ ਬੀਚ ਧਸੇ ਸੋਊ ਕਾਹੂੰ ਹਨੇ ਸੁ ਇਹੀ ਠਹਰਾਏ ॥
kaanrah gufaa hoon ke beech dhase soaoo kaahoon hane su ihee tthaharaae |

انهيءَ پاسي ڪرشن وڙهڻ کان پوءِ شادي ڪئي ۽ ان طرف ٻاهر بيٺل سندس ساٿي واپس پنهنجن گهرن ڏانهن آيا، هنن سمجهيو ته ڪرشن جيڪو غار ۾ ويو هو، تنهن کي رڇ ماري ڇڏيو هو.

ਨੀਰ ਢਰੈ ਭਟਵਾਨ ਕੀ ਆਂਖਿਨ ਲੋਟਤ ਹੈ ਚਿਤ ਮੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
neer dtarai bhattavaan kee aankhin lottat hai chit mai dukh paae |

ويڙهاڪن جي اکين مان پاڻي وهڻ لڳو ۽ اهي مصيبت ۾ زمين تي لڙڪڻ لڳا

ਸੀਸ ਧੁਨੈ ਇਕ ਐਸੇ ਕਹੈ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਕਾਮ ਨ ਆਏ ॥੨੦੫੩॥
sees dhunai ik aaise kahai ham hoon jadubeer ke kaam na aae |2053|

انهن مان ڪيترن ئي توبه ڪئي ته انهن کي ڪرشن جو ڪو به فائدو نه ٿيو. 2053.

ਸੈਨ ਜਿਤੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸੰਗ ਗਯੋ ਸੋਊ ਭੂਪ ਪੈ ਰੋਵਤ ਆਯੋ ॥
sain jito jadubeer ke sang gayo soaoo bhoop pai rovat aayo |

سڀ لشڪر جيڪي شري ڪرشن سان گڏ ويا سي راجا (Ugrasaena) وٽ روئي روئي آيا.

ਭੂਪਤਿ ਦੇਖ ਦਸਾ ਤਿਨ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥
bhoopat dekh dasaa tin kee at hee apune man mai dukh paayo |

ڪرشن سان گڏ لشڪر واپس راجا وٽ آيو ۽ روئڻ لڳو، جنهن ڪري بادشاهه کي ڏاڍو ڏک ٿيو.

ਧਾਇ ਗਯੋ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਪੈ ਪੂਛਨ ਰੋਇ ਇਹੀ ਤਿਨ ਬੈਨ ਸੁਨਾਯੋ ॥
dhaae gayo balibhadr pai poochhan roe ihee tin bain sunaayo |

(بادشاهه) ڀڄي ويو ۽ پڇا ڪرڻ لاءِ بلرام وٽ ويو. پاڻ به روئڻ لڳا ۽ ساڳيا لفظ پڙهيائين